Πόσες φορές έχεις ακούσει γύρω σου ότι πρέπει να ζεις στο παρόν και να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή της ζωής σου σαν να είναι η τελευταία; Μπορεί μερικές φορές να ακούγεται ανέφικτο ή εντελώς ουτοπικό, κι όμως το να ζεις και να απολαμβάνεις το κάθε γεγονός τη στιγμή ακριβώς που συμβαίνει είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα.
Σε πολλές περιπτώσεις, συνειδητοποιούμε εκ των υστέρων ότι η ζωή μας κυλάει χωρίς να το καταλαβαίνουμε και ότι πολλές στιγμές ξεγλιστρούν από τα χέρια μας χωρίς να αντιλαμβανόμαστε το πόσο σπουδαίες ήταν. Ζούμε πλέον σε μία εποχή πολλών ταχυτήτων και οι υποχρεώσεις στις οποίες καλούμαστε να ανταποκριθούμε συνεχώς πολλαπλασιάζονται. Η ίδια η καθημερινότητα συχνά μας αποπροσανατολίζει από τα πράγματα στα οποία πρέπει να εστιάζουμε και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ξεχνάμε και τη χρονική στιγμή στην οποία βρισκόμαστε.
Όλοι μας έχουμε συναντήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας ανθρώπους που τείνουν είτε να εξυμνούν το παρελθόν, είτε να ατενίζουν με απόλυτη βεβαιότητα το μέλλον. Οι πρώτοι απορρίπτουν και υποβαθμίζουν οποιαδήποτε παροντική κατάσταση, πιστεύοντας ότι στο παρελθόν όλα ήταν καλύτερα, ευκολότερα και πιο αθώα. Αντιθέτως, οι δεύτεροι δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις στιγμές που βιώνουν στο παρόν, αλλά κάνουν σχέδια για τα επόμενα πλάνα τους και μόλις αυτά έρθουν προγραμματίζουν τα ακόμη πιο μακρινά με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουν ποτέ στην ουσία τη ζωή και τα επιτεύγματά τους.
Οι παραπάνω συμπεριφορές δεν θεωρούνται καθόλου παράλογες από τη στιγμή που η ίδια μας η ζωή είναι απαιτητική και συχνά καταπιεζόμαστε από εξωτερικούς παράγοντες αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό, καθώς μας ζητείται να προγραμματίζουμε την κάθε μας κίνηση και να έχουμε τη ζωή μας σε ένα πλάνο, σαν να πρόκειται για στρατηγικό παιχνίδι και όχι για μία απρόβλεπτη περιπέτεια. Φυσικά, το να είναι κάποιος απόλυτα προσηλωμένος στο “τώρα” δεν είναι πάντα εφικτό και μπορεί να εξελιχθεί και σε τοξική διαδικασία, ειδικά όταν γίνεται έμμονη ιδέα. Κανείς μας δεν μπορεί να αγνοήσει τις υποχρεώσεις του και να απαγκιστρωθεί από αυτές, ούτε βέβαια να παραβλέψει γεγονότα του παρελθόντος του που τον έχουν κάνει αυτό που είναι σήμερα. Το ιδανικό για όλους μας είναι προσπαθούμε να ανταποκρινόμαστε στους ρυθμούς της καθημερινότητας, χωρίς όμως να την αφήνουμε να κατασπαράξει το “είναι” μας. Ανακαλύπτοντας συνεχώς μικρά πράγματα, που μπορεί να θεωρούμε δεδομένα, μπορούμε να δραπετεύουμε από ό, τι μας καταπιέζει, επιστρέφοντας στον πραγματικό μας εαυτό και στο αληθινό νόημα της ζωής.
