Το Training Weekend, ένα διήμερο-σταθμός, πλέον, για τους εθελοντές κι εθελόντριες του InfinityGreece. Ένα σαββατοκύριακο γεμάτο γνωριμίες, παιχνίδια κι εκπαιδεύσεις για τις ομάδες του οργανισμού από τα μέλη για τα μέλη.
Το Training Weekend πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις Κατασκηνωτικές Εγκαταστάσεις του ΣΕΟ (Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού) Αλ. Πετρίδη 13 στο Πανόραμα. Μετά από τη διετή παύση του event λόγω της υγειονομικής κρίσης, οι εθελοντές κι εθελόντριες ήταν περισσότερο από ενθουσιασμένοι για την πραγματοποίηση του διημέρου.Φέτος έλαβε χώρα το διήμερο 26 και 27 Μαρτίου.
Συγκεντρώσαμε τις εντυπώσεις των εθελοντών της ομάδας του blog του InfinityGreece που έλαβαν μέρος στο μοναδικό αυτό διήμερο. Ας δούμε τί μας είπαν!
Αναστασία Πανταζή
Ένα Σάββατο διαφορετικό από τα άλλα, ενώ θα μπορούσα να πίνω τον πρωινό μου καφέ στο μικροσκοπικό μπαλκόνι μου, μου δόθηκε η ευκαιρία να το περάσω με καινούριους ανθρώπους σε ένα περιβάλλον κοντά στη φύση που δεν μοιάζει σε κανένα αστικό στενό της Θεσσαλονίκης. Στο Training Weekend γνώρισα όσα μέλη της ομάδας μπορούσα επιτέλους από κοντά και ανακάλυψα με πόσα διαφορετικά πράγματα μπορώ να ασχοληθώ εκτός του πτυχίου μου. Μέσω παρουσιάσεων και δραστηριοτήτων που μας οργάνωσαν οι μάνατζερ έμαθα πως να απομαγνητοφωνώ με σωστό τρόπο συνεντεύξεις και τι ακριβώς ερωτήσεις να κάνω στον συνομιλητή μου για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον το κείμενό μου. Ήταν ένα Σαββατοκύριακο λοιπόν διαφορετικό από όλα τα άλλα που σίγουρα θα θυμάμαι σαν μια από τις όμορφες στιγμές του 2022 και μια από τις πρώτες γλυκές αναμνήσεις που θα έχω για το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας μου στον οργανισμό.
Λάρα Καρυώτη
Training Weekend, μία φράση με άπειρες στιγμές, εμπειρίες, γνωριμίες, συναισθήματα! Ένα Σαββατοκύριακο γνωρίζοντας νέα πράγματα και νέους ανθρώπους. Αν και ήταν το δεύτερο Training Weekend που έχω ζήσει μέσα στον οργανισμό, ήταν το καλύτερο. Δεν ξέρω πόσα ακόμη θα έχω την τύχη να περάσω, πόσους συνεθελοντές θα γνωρίσω και τι εμπειρίες θα δημιουργήσω μαζί τους, αυτό που ξέρω είναι ότι ως εθελόντρια μου άφησε την καλύτερη επίγευση. Με όλα τα καλά και με όλα τα ευτράπελα που συνέβησαν, η εμπειρία ήταν μοναδική και θα την ζούσα ξανά και ξανά, είτε με τους ίδιους είτε με διαφορετικούς ανθρώπους. Ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο δράσεις, trainings, διασκέδαση, γνωριμίες, φιλίες, γέλια, κλάματα (ναι, είχαμε κι από αυτά) που έφερε τα μέλη του οργανισμού ακόμη πιο κοντά. Από έναν εθελοντικό οργανισμό γεννήθηκε μία νέα οικογένεια, μια οικογένεια που μοιράστηκε μοναδικές στιγμές για μόνο δύο μέρες που θα μείνουν αξέχαστες για μια ζωή, χαραγμένες στην μνήμη του κάθε εθελοντή. Εις το επανιδείν αγαπητοί συνεθελοντές, θα τα πούμε στο επόμενο Training Weekend αλλά έως τότε φροντίστε να “λάμψετε”!
‘Εμμα Σέικο
”Διήμερο αστραπή”. Έτσι αισθάνθηκα αυτό το σαββατοκύριακο και έτσι το περιέγραψα σε φίλους μου που προσπαθούσαν να καταλάβουν πού έλειπα δύο ολόκληρες μέρες. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πρωί, πρωί παρελαύνω στο χώρο με την κόκκινη βαλίτσα παραμάσχαλα. Χαμογελάω στους πάντες, προσπαθώ να μην νιώθω εθελόντρια φάντασμα και πιάνομαι από τη σανίδα σωτηρίας μου, το χιούμορ και τις πλάκες. Τα πρώτα γνώριμα πρόσωπα ξεπετάγονται και μια ζεστασιά με κατακλύζει. Αν μας παρατηρούσε κανείς από μακριά, μοιάζαμε με ένα πολυάσχολο μελίσσι. Όταν σχηματίζουμε τον γνώριμο κύκλο, σηματοδοτείται και επίσημα η αρχή του training weekend. Ασκήσεις που ετοιμάστηκαν για εμάς με έγνοια και ενδιαφέρον, να αποκομίσουμε κάτι καινούριο, να μάθουμε, τί είναι αυτή η ομαδική δουλειά. Ένας πύργος από χαρτόνι και ζυμαρικά, αποδείχτηκε πολλά παραπάνω από όσα φάνηκε. Η συνεργασία, όμως, με τα μέλη της ομάδας μου ήταν κορυφαία στιγμή. Δεν μας πείραξε στιγμή που δεν ήμασταν εκεί σε όλο το δυναμικό μας. Θέλω να ευχαριστήσω τα κορίτσια, που με εμπιστεύτηκαν και μου ανοίχτηκαν αλλά και τον μάνατζερ της ομάδας μου, που αυτές οι ώρες μαζί του, με ενέπνευσαν να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό. Το βράδυ, τα παιχνίδια, τα εξωτερικά γυρίσματα ήταν πηγή άπειρου γέλιου. Ικανοποίησα και το ψώνιο μου αν μη τι άλλο, να βγω μπροστά από κάμερα. Ήταν μια όμορφη σύμπραξη μεταξύ ομάδων. Είμαι χαρούμενη που έλαβα μέρος. Η Κυριακή ήταν επεισοδιακή, όχι μόνο επειδή ήταν μέρα αποχώρησης. Η γλυκιά οσμή της ιδρωμένης πατούσας και η φασαρία στους διαδρόμους δεν ήταν αρκετή για να ξυπνήσει τους συνεθελοντές μας. Η μέρα, παρά την αϋπνία που μας μάστιζε, αποδείχθηκε ευεργετική, γιατί φυτεύτηκε ένας σπόρος, αυτός της αλληλοϋποστήριξης. Δεν είμαστε InfinityGreece μόνο για να αποδίδουμε τα βέλτιστα στην ομάδα μας. Στηρίζουμε και τις άλλες ομάδες. Ήταν από τα σημαντικότερα που μου εντυπώθηκαν. Φτάνουμε, τέλος και στην περιβόητη άσκηση με το σπάγκο. Το κλάμα έπεφτε σύννεφο. Λόγια ευγνωμοσύνης και αγάπης, από το ένα στόμα στο άλλο. Για πρώτη φορά επιτέλους, ένιωσα το συναίσθημα του ανήκειν. Μοιραστήκαμε κάτι μεγαλύτερο από inside jokes, φαγητό και κουκέτες. Σας ευχαριστώ, όλους όπως και την ομάδα της οργανωτικής στην οποία ήμουν, για το πιο συγκινητικό διήμερο που έζησα φέτος…
Previous
Next
Κωνσταντίνος Καρατζίδης
Ξυπνάω το πρωί και ξεκινάω για το Πανόραμα, όπου βρίσκονταν οι κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις. Με το που φτάνω εκεί, δε βλέπω κανέναν. Ήμουν ο πρώτος! Φαντάσου πόση όρεξη είχα, πριν καν αρχίσει. Περιμένω και εμφανίζονται δύο κορίτσια, τα οποία ήταν από την οργανωτική ομάδα του training weekend. “Καλημεριζόμαστε” και ξεκινάμε κατευθείαν δουλειές, ώστε να είναι έτοιμος ο χώρος, μέχρι να έρθουν και τα άλλα παιδιά. Με το που άρχισαν οι αφίξεις, ξεκινήσαμε και τα covid tests, προκειμένου να βγάλουμε τον παράγοντα covid από το παιχνίδι. Δυστυχώς, βέβαια μας έβγαλε νοκ άουτ ένα από τα μέλη μας… Στη συνέχεια, ο president Χάρχας μας υπενθύμισε κάποια πράγματα για τον οργανισμό και έπειτα πήρε τη σκυτάλη η οργανωτική ομάδα, για να μας επισημάνει τους κανονισμούς. Εφόσον ολοκληρώθηκαν τα διαδικαστικά, η ομάδα του HR και του Youthwork μας παρέταξαν σε κύκλους και παίξαμε μερικά παιχνίδια για να γνωριστούμε καλύτερα. Σύντομα έφτασε η ώρα του μεσημεριανού. Το highlight της ώρας εκείνης ήταν η στιγμή που βρισκόμασταν μέσα στη κουζίνα και κάναμε λάντζα χορεύοντας. Συγκεκριμένα, φέραμε το ηχείο και ένας χόρευε βαρώντας τα τηγάνια, άλλος πλένοντας τα πιάτα και άλλος σκουπίζοντάς τα. Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο! Έτσι, έφτασε το μεσημέρι, οπότε έπρεπε να οργανωθούμε και να ξεκινήσουμε το training των ομάδων μας. Να σας πω την αλήθεια, ως μάνατζερ είχα τις επιφυλάξεις μου αν θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό. Ωστόσο, οι κορίτσαροι της ομάδας μου με έβγαλαν ασπροπρόσωπο και βγάλαμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα! Μετά το πέρας αυτού, η ευρηματική Βίκυ οργάνωσε σαν game master ένα escape room! Παίξαμε, το ευχαριστηθήκαμε, αλλά χάσαμε τα γλυκά… Δε μείναμε παραπονεμένοι, γιατί κάποια άτομα είχαν γενέθλια, έφεραν τούρτα και τα γιορτάσαμε όλοι μαζί! Στο κλείσιμο της βραδιάς υπήρξε άφθονο γέλιο με παιχνίδια από το κάψε το σενάριο, με χαρτιά κτλ. Πάμε και στην Κυριακή, μια μέρα, που όλοι ήταν πτώματα, καθώς κοιμηθήκαμε λίγο ή και καθόλου. Για να ξυπνήσουμε κάποια από τα παιδιά έβαλαν το τραγούδι της διαφήμισης “όπου σαντιγί” και ευτυχώς δε θρηνήσαμε θύματα. Ωστόσο, ο σκοπός επετεύχθη και ξυπνήσαμε. Ήπιαμε καφέ και στη συνέχεια ο Άρης μας έβγαλε έξω για να κάνουμε το σωστό το ζέσταμα για να ενεργοποιηθούμε. Ακολούθησε το training του marketing και ένα ακόμη training που είχε ως στόχο να μας δείξει πως να δίνουμε αλλά και να λαμβάνουμε το σωστό το feedback. Το μεσημέρι φάγαμε το μεσημεριανό και χορέψαμε παραδοσιακούς μας χορούς! Η μέρα άρχισε να φτάνει προς το τέλος της με την παρουσίαση των project που έφτιαξε η κάθε ομάδα το Σάββατο. Στο τέλος του διημέρου, αλληλοδεθήκαμε με ένα σπάγκο με την αιτιολογία της εκτίμησης. Είναι πραγματικά απίστευτο πώς μέσα από αυτό το παιχνίδι, κατάφερε να αναπτυχθεί ένα συνονθύλευμα τόσων πολλών και διαφορετικών συναισθημάτων.
Γεωργία Υψηλού
Δεν ήμουν ποτέ από τους ανθρώπους που πήγαιναν κατασκήνωση. Και δεν πίστεψα ποτέ ότι έχασα κάτι που δεν πήγα. Μέχρι να έρθει το καθοριστικό διήμερο, το training weekend. Παρά την κούραση μου από τη δουλειά, τα αποστραγγισμένα υπολείμματα δημιουργικότητας, που ένιωθα να έχουν παραπέσει χαμένα σε γωνίες του μυαλού μου που δεν ακουμπούσα για καιρό και την αποστροφή μου για πολυκοσμία μετά την καραντίνα, συνέβη κάτι μαγικό, κάτι αναπάντεχο. Μια παρέα ανθρώπων έγινε ένα , και όχι απλά έγινε ένα αλλά δημιούργησε με τον αντισυμβατικό τρόπο. Το Σαββατοκύριακο εκείνο, γίναμε μια πραγματικά ομάδα. Μάθαμε βιωματικά, με ασυνήθιστους τρόπους. Περίμενε κανείς να μάθει για την συλλογικότητα, την οργάνωση και τον σχεδιασμό φτιαχνόταν πύργο από μακαρόνια, ξυλάκια, χαρτιά και ταινία; Εγώ σίγουρα όχι, αλλά έγινε. Περίμενε κανείς μέσα σε τόσο λίγο χρόνο να νιώσεις κοντά με ανθρώπους σαν να δουλεύετε μαζί καιρό, να τρως μαζί τους να ξυπνάς μαζί τους και να δημιουργείς; Περίμενε κανείς τα μεσημεριανά τραπέζια σαν σε γάμο με χορούς και μουσικές; Τους βραδινούς θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς; Τα μεταμεσονύκτια γυρίσματα; Να γράφεις σενάρια σε ένα απόγευμα; Να ξεγυμνώνεις την ψυχή σου σε άτομα που μέχρι χθες δεν ήξερες; Ε λοιπόν είτε το περιμέναμε είτε όχι, έγινε. Και μας έφερε όλους πιο κοντά. Και τα όσα καταφέραμε και τα όσα μάθαμε μας άλλαξαν, θεωρώ για το καλύτερο. Αποκορύφωμα φυσικά το φινάλε του training weekend, που “δεθήκαμε” κυριολεκτικά (χωρίς πλάκα, με σπάγκο) και κανείς δεν έμεινε ασυγκίνητος, κατάλαβα ότι πλέον είμαστε μια οικογένεια, με τα όλα της, χαρές, λύπες, ευτράπελα, και νιώθω για μια ακόμα φορά περήφανη να είμαι μέλος του InfinityGreece. Ευχαριστώ για την υπενθύμιση ότι η δημιουργικότητα είναι ακόμα μέσα μου. Ευχαριστώ για την υπενθύμιση ότι οι άνθρωποι μπορούν πάντα να σε εκπλήξουν θετικά. Ευχαριστώ training weekend!
Ένα είναι βέβαιο. Οι εθελοντές το διαδκέδασαν και με το παραπάνω. Έμαθαν πρακτικά και κοινωνικά skills, γνωρίστηκαν μεταξύ τους, έπαιξαν, χόρεψαν, γύρισαν ταινία και, γενικά, έζησαν μία ανεπανάληπτη εμπειρία. Με περισσό ενθουσιασμό αναμένουμε να πραγματοποιηθεί η διήμερη αυτή εκδήλωση και του χρόνου!