Πόσο δύσκολοι είναι οι αποχαιρετισμοί; Πόσο επίπονο είναι να αποχωρίζεσαι κάτι, το  οποίο τόσα χρόνια ήταν η καθημερινότητα και το είναι σου; Πως είναι να αφήνεις πίσω σου ανθρώπους, με τους οποίους έχεις μοιραστεί όμορφες και άσχημες στιγμές; Όμως έτσι είναι στη ζωή. Σ’ όλα υπάρχει ένα τέλος και το πιο σημαντικό είναι να ξέρεις πότε πρέπει να μπαίνει ο επίλογος.  Έτσι λοιπόν πριν λίγες μέρες ένα ζωντανός θρύλος εν ονόματι Στίβεν Τζέραρντ αποφάσισε πως έφτασε η ώρα να τερματίσει την καριέρα του στο ποδόσφαιρο.

Μια καριέρα που θα ζήλευαν πολλοί για διάφορους λόγους. Ο Άγγλος μέσος στην ηλικία των  36 πήρε μια δύσκολη και τελεσίδικη απόφαση να εγκαταλείψει τα γήπεδα. Επειδή όμως έχουμε μιλήσει για τον Στίβι προ πολλού και με αφορμή την απόσυρσή του, ψάξαμε, βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε κάποιες αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών που σκόρπισαν συγκίνηση και έκαναν
φτωχότερο το ποδόσφαιρο.

Ζινεντίν Ζιντάν

Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που βρίσκεται στο πάνθεον του χώρου αυτού. Μια πλούσια καριέρα, αναρίθμητα ρεκόρ και γεμάτη τροπαιοθήκη. Ξεκίνησε την καριέρα του στις Κάννες για να αγωνιστεί αργότερα σε Μπορντό, Γιουβέντους και τέλος από το 2001 έως και το 2006 να φορέσει την βαριά φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Το τελευταίο του παιχνίδι με τη Βασίλισσα το πραγματοποίησε ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι κόντρα στην Βιγιαρεάλ. Όποιος φίλος της Ρεάλ βρέθηκε στον αγώνα δύσκολα θα βγάλει από το μυαλό του εκείνες τις εικόνες. Το απαιτητικό κοινό του Μπερναμπέου αποθέωσε με δάκρυα στα μάτια έναν πραγματικό ιππότη. Βέβαια και ο Ζιντάν δεν μπορούσε να μείνει ατάραχος μπροστά σ’ αυτή την αναγνώριση. Αποχαιρέτησε με λυγμούς γνωρίζοντας παρόλα αυτά πως θα έπαιζε ποδόσφαιρο για λίγες μέρες ακόμα. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006 ο Γάλλος μεσοεπιθετικός είχε την χρυσή ευκαιρία να κλείσει τον σπουδαίο του κύκλο στο ποδόσφαιρο με τρόπο παραμυθένιο. Η Γαλλία αντιμετώπιζε στον τελικό του Βερολίνου την Ιταλία. Ο Ζιντάν με μια τρομακτική εκτέλεση πέναλτι ανοίγει το σκορ νωρίς, ωστόσο οι πετεινοί δέχονται την ισοφάριση λίγο αργότερα. Η αναμέτρηση πηγαίνει στην παράταση και εκεί που είναι όλα σε τεντωμένο σκηνή, ο Ζιντάν ρίχνει μια κουτουλιά στον Μάρκο Ματεράτσι, αποβάλλεται, η Ιταλία στέφεται παγκόσμια πρωταθλήτρια και ο Γάλλος αποχαιρετά την ενεργό δράση κάπως άδοξα.

Ροναλντίνιο

Το πιο γλυκό και συμπαθητικό χαμόγελο του ποδοσφαίρου. Ο Ροναλντο Ασίς Ντε Μορέιρα γνωστός και ως Ροναλντίνιο, κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 2015. Προηγήθηκαν 17 χρόνια επαγγελματικής καριέρας όπου ο Βραζιλιάνος μάγος αποτελούσε στολίδι για το ποδόσφαιρο. Περισσότερο γνωστός έγινε χάρις τα κατορθώματά του με την Μπαρτσελόνα. Με τους Μπλαουγκράνα δεν είχε μόνο την ευκαιρία να σηκώσει βαρύτιμα τρόπαια αλλά κατάφερε να διαλύσει ρεκόρ να κερδίσει ατομικούς τίτλους. Μετά ακολούθησε η Μίλαν. Βέβαια την περίοδο που μεταγράφηκε στην Ιταλική ομάδα είχε χάσει λίγο από την αίγλη του. Το ποδόσφαιρο όμως είναι σαν το ποδήλατο. Άπαξ και το μάθεις δε το ξεχνάς. Η αρχή του τέλους για τον Ρόνι ήρθε  με την επιστροφή του στη Βραζιλία. Λογικά γνώριζε και ο ίδιος πως αυτό θα ήταν ταφόπλακα στα όνειρα του για να ξανά αγωνιστεί στην Ευρώπη. Σταμάτησε να <<χορεύει>> στους αγωνιστικούς χώρους το 2015 όντας παίκτης της Γκόα, μιας ομάδας από την Ινδία. Δυστυχώς ποδοσφαιριστές σαν τον κύριο δεν θα ξαναβγούν. Δε θα ξεχάσω πότε το γκολ ενάντια στην Τσέλσι…

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο

Έχουν και οι Ιταλοί Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος μάλιστα έπαιζε και ποδόσφαιρο. Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο συνέδεσε το όνομα του με τη Γιουβέντους. Αποτέλεσε για πολλά χρόνια μια μεγάλη μορφή του Ιταλικού ποδοσφαίρου υπηρετώντας την Γιούβε για 19 ολόκληρα χρόνια. Ωστόσο τον Μάϊο του 2012 οι δυο πλευρές έλυσαν τη συνεργασία τους. Ο Ντελπιέ έπρεπε να πει αντίο στον έρωτα του που δεν ήταν άλλος, από την <<Μεγάλη Κυρία>>. Το τελευταίο του παιχνίδι με τους μπιανκονέρι ήταν ο χαμένος τελικός του κυπέλλου κόντρα στην Νάπολι. Ωστόσο λίγες μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί η αποθέωση για τον ίδιο, στο Juventus Stadium σ’ έναν αγώνα απέναντι στην Αταλάντα στο οποίο μάλιστα σκόραρε το τελευταίο του τέρμα. Είχαν προηγηθεί άλλα 207 σε αυτά τα 19 χρόνια. Η διοίκηση της Γιούβε μετά την λύση της συνεργασίας με τον Ιταλό επιθετικό τον ρώτησαν εάν επιθυμούσε να αποσυρθεί το η φανέλα με το νούμερο 10. Η απάντηση του; <<Θέλω να υπάρχουν παιδιά που να παλεύουν έχοντας όνειρο να φορέσουν κάποτε αυτή τη φανέλα. Μη την αποσύρεται>>. Ο Ντελ Πιέρο αποχαιρέτησε τους φίλους της ομάδας με μεγάλη συγκίνηση και ταξίδεψε για την Αυστραλία για να τερματίσει πιο μετά την πολυετή και σπουδαία καριέρα του στο Νέο Δελχί.

Ντέιβιντ Μπέκαμ

Ένας ακόμη ποδοσφαιριστής που πέτυχε πολλά αυτά τα 20 χρόνια που έπαιζε στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Υπό τις οδηγίες του κορυφαίου ίσως προπονητή στον πλανήτη του Σερ Άλεξ Φέργκισον, ο Μπέκς έδειχνε με τα χρόνια πόσο ταλέντο διέθετε. Εξαιρετικός στις εκτελέσεις φάουλ, παίκτης που θα σου έκανε την ζημιά από το πουθενά. Μετά από 265 συμμετοχές με τους κόκκινους διαβόλους μετακόμισε στον Ευρωπαϊκό νότο και συγκεκριμένα στην Μαδρίτη για λογαριασμό της Ρεάλ. Θα αγωνιστεί μια τετραετία στους Μερένχες δίπλα σε τεράστια ονόματα. Ωστόσο με την Βασίλισσα δεν κατάφερε να πετύχει όσα κατόρθωσε με την προηγούμενη ομάδα του. Ακολουθεί το πέρασμά του στους Λός Άντζελες Γκάλαξι, στη Μίλαν και τέλος στην Παρί Σεν Ζερμέν. Το τελευταίο του παιχνίδι ήταν ενάντια στην Μπρέστ για το πρωτάθλημα Γαλλίας. Η Παρί ήταν ήδη πρωταθλήτρια και νικούσε 3-1 μέχρι και το 81ο λεπτό. Σ’ εκείνο το σημείο ήρθε η στιγμή, ο Άγγλος μεσοεπιθετικός να αποχωρήσει από το γήπεδο. Πριν καλά – καλά πραγματοποιηθεί η αλλαγή ο Ντέιβιντ έβαλε τα κλάματα. Συνειδητοποίησε πως είχε έρθει το τέλος. Μετά την λήξη οι συμπαίκτες του τον πετούσαν στον αέρα ίσως για να του υπενθυμίσουν πόσο ψηλά είχε φτάσει όλα αυτά τα χρόνια παίζοντας ποδόσφαιρο.

Είναι  καμιά φορά δύσπεπτο και αδιανόητο να πρέπει να αφήσεις μια ζωή για μια άλλη. Οι παραπάνω κύριοι είχαν μάθει τόσα χρόνια να είναι μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, στα αποδυτήρια, ταξίδια με την ομάδα, τουρνουά με τις εθνικές και ό,τι τέλος πάντων περιλαμβάνει η δύσκολη ζωή του ποδοσφαιριστή. Όμως πρέπει να ξεστομίσεις κάποτε το ύστατο χαίρε. Πολλοί ήταν αυτοί που με την αποχώρηση τους κατέστησαν το ποδόσφαιρο λίγο πιο άχρωμο. Αν τους έγραφα όλους, θα έπρεπε να πληκτρολογώ ασταμάτητα για 2 μέρες και σεις να διαβάζατε αυτό το κείμενο μέχρι αύριο. Τους συγκεκριμένους τους ανέφερα τυχαία. Αν θα ζήλευα στο τέλος κάτι από αυτούς, δεν θα ήταν η περιουσία που αποκόμισαν κλωτσώντας μια μπάλα. Θα ήταν σίγουρα οι φιλίες που κέρδισαν αλλά πάνω απ’ όλα η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό τους. Είναι ωραίο να σ ‘ αγαπάνε και να αγαπάς!

by Θανάσης Παρασχούδης