Κι αφού είδαμε την αρχή της καριέρας του Γερμανού και την δύσκολη πορεία μέχρι την κατάκτηση του πρώτου παγκόσμιου στέμματος, ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στο 2ο κομμάτι του αφιερώματος.
2010-2013 :Απόλυτη κυριαρχία
Την επόμενη σεζόν, αυτή του 2011, ο στόχος του Vettel αλλά και της ομάδας ήταν ξεκάθαρη: η διατήρηση των σκήπτρων. Η επιτυχημένη συνταγή με τους Vettel και Webber στο τιμόνι συνεχίστηκε για τρίτη σεζόν. Η σεζόν ξεκίνησε ιδανικά με 2 νίκες στα πρώτα δύο Grand Prix σε Αυστραλία και Μαλαισία, ενώ μετά τον αγώνα στην Βρετανία, έγινε μόλις ο δεύτερος οδηγός στην ιστορία του αθλήματος που τερματίζει στην πρώτη δυάδα σε καθέναν από τους πρώτους εννιά αγώνες. Η φρενήρης πορεία συνεχίστηκε σε όλη την διάρκεια της χρονιάς, ώσπου στον 15ο αγώνα της σεζόν στην Ιαπωνία, μετά τον τερματισμό του στο βάθρο, στέφθηκε πρωταθλητής για 2η φορά, τέσσερις αγώνες πριν το τέλος του πρωταθλήματος. Συνολικά, τελείωσε την χρονιά με έντεκα νίκες και δεκαεφτά βάθρα, σε σύνολο δεκαεννέα αγώνων.
Η σεζόν 2012 μοιάζει αρκετά με τη σεζόν του 2010. Η RB8 ήταν ένα εκπληκτικό μονοθέσιο, το οποίο, όμως, αντιμετώπιζε προβλήματα αξιοπιστίας. Παρόλα αυτά, με το ίδιο οδηγικό δίδυμο για τρίτη σερί σεζόν κατέκτησε για τρίτη φορά το “double”, κερδίζοντας, εκτός από το πρωτάθλημα οδηγών, το πρωτάθλημα των Κατασκευαστών. Η χρονιά ξεκίνησε καλά με τη δεύτερη θέση στο Grand Prix της Αυστραλίας και την νίκη στην πίστα του Sakhir στο Μπαχρέιν, θέτοντας τον Γερμανό επικεφαλής της βαθμολογίας.
Το πρώτο στραβοπάτημα ήρθε στο Grand Prix της Μαλαισίας, όταν ο Narain Karthikeyan, που ήταν ένα γύρο πίσω χτύπησε με το μονοθέσιο του Γερμανού, ρίχνοντας τον εκτός της βαθμολογούμενης δεκάδας. Κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα για την χρονιά εκείνη. Η Red Bull επιβεβαίωσε με το χειρότερο τρόπο την αχίλλειο πτέρνα της, την αναξιοπιστία της.
Ο Γερμανός έμεινε στους επόμενους 3 αγώνες εκτός βάθρου, ενώ μετά την εγκατάλειψη του στο Ευρωπαϊκό Grand Prix της Βαλένθια αλλά και την ποινή που δέχτηκε για παράνομη προσπέραση στο Grand Prix της Monza, έπεσε πέμπτος στη βαθμολογία. Η ανασύνταξη έπρεπε να γίνει ταχύτατα και ο μόνος τρόπος για την επίτευξη της ήταν οι νίκες που θα του έδιναν ψυχολογία και θα τον κρατούσαν ζωντανό στο κυνήγι του τρίτου παγκόσμιου στέμματος.
Ο Alonso, από την άλλη που είχε ξεφύγει με 39 πόντους στην κορυφή, υπεραπέδιδε με ένα -ομολογουμένως-εκτός συναγωνισμού μονοθέσιο, ενώ είχαμε και πολλούς οδηγούς στο πρώτο σκαλί του βάθρου, όπως ο Maldonado με την Williams ή ο Raikkonen με την Lotus. Παρόλες τις δυσκολίες, ο Γερμανός βρήκε την δύναμη να αντιστρέψει την κατάσταση. Με 100 πόντους και τέσσερις νίκες στους επόμενους τέσσερις αγώνες, σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη του Alonso στο Ιαπωνικό Grand Prix, έθεσε εαυτόν επικεφαλής στην βαθμολογία. Όμως, τίποτε δεν είχε κριθεί. Μετά την τρίτη θέση στον προτελευταίο αγώνα στα ΗΑΕ, το πρωτάθλημα να κρινόταν ξανά στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς ,στο Grand Prix του Interlagos, στην Βραζιλία.
Ο Vettel είχε ένα μικρό μαξιλάρι ασφαλείας της τάξης των δεκατριών πόντων κόντρα στον Alonso, μια διαφορά, όμως, που δεν του επέτρεπε να χαλαρώσει. Ο αγώνας του Interlagos, ήταν μια πραγματική μάχη και όχι μια ήρεμη βόλτα στα δάση του Σάο Πάολο.
Ο αγώνας δεν εξελίχθηκε όπως ήθελε ο Γερμανός. Στον πρώτο γύρο, συγκρούστηκε με τον Bruno Senna, πέφτοντας στην τελευταία θέση με σπασμένη αεροτομή. Μπήκε στα pit για αλλαγή ελαστικών και αεροτομής και βγήκε στην 24η θέση, αρκετά πίσω από τους υπόλοιπους οδηγούς. Χρειαζόταν ένα θαύμα πλέον για να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Κι όμως, το απίθανο έγινε πραγματικότητα. Ένα οδηγικό ρεσιτάλ από τον Γερμανό με πολλές προσπεράσεις και η απίστευτη δουλειά του pit crew της Red Bull, έφεραν την 6η θέση, η οποία παρά την 2η θέση του Alonso του, χάρισαν το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα οδηγών της καριέρας τους.
Η χρονιά 2013 ήταν η επιβεβαίωση ότι οι σεζόν του Vettel είναι μια κρύο, μια ζέστη. Μετά το έπος του 2010 ήρθε η εύκολη νίκη του 2011. Έτσι και τώρα, μετά την ψυχρολουσία του 2012, το 2013 ήρθε η απόλυτη επικράτηση. Η RB9 έλυσε και τον δαίμονα που την ταλάνιζε τις προηγούμενες χρονιές, την αξιοπιστία της, και σε συνδυασμό με το απίστευτο πιλοτάρισμα του Γερμανού, παρουσίασαν ένα απίστευτο αποτέλεσμα με δεκατρείς νίκες σε δεκαοχτώ αγώνες και εννιά νίκες σερί, ρεκόρ απλησίαστα ακόμη και τώρα στην παντοδυναμία της Mercedes στην υβριδική εποχή. Το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα αναμενόμενα ήρθε πολύ εύκολα και ο Γερμανός έβαλε πλώρη για να ισοφαρίσει το ρεκόρ των πέντε σερί πρωταθλημάτων του τεράστιου Michael Schumacher.
2014:Το κύκνειο άσμα με τα <<ενεργειακά>>
Η χρονιά αυτή ξεκίνησε με μια μεγάλη αλλαγή. Ο -επί 5 χρόνια- ομόσταυλος του Γερμανού, ο Αυστραλός Mark Webber αποσύρθηκε από το σπορ. Αντικαταστάτης του ήταν ο νεαρός και φιλόδοξος Αυστραλός Daniel Ricciardo. Η μάχη φαινόταν εξαρχής άνιση. Από την μία ένας ταλαντούχος αλλά άβγαλτος οδηγός και από την άλλη ένας πεπειραμένος τετράκις παγκόσμιος πρωταθλητής. Όσοι στοιχημάτισαν τα λεφτά τους στο ότι ο Γερμανός θα ξεπερνούσε κατά πολύ τον ομόσταυλό του, μάλλον στο τέλος έψαχναν για δανεικά. Ο Ricciardo άδραξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, ενώ ο Vettel αντιμετώπισε προβλήματα αξιοπιστίας όλη την χρονιά, χωρίς να καταφέρει να δει πρώτος την καρό σημαία σε κάποιον αγώνα. ‘Έτσι, αποφάσισε να σπάσει το συμβόλαιο του ένα χρόνο νωρίτερα και να πάει στην ομάδα των ονείρων του, την Scuderia Ferrari.
Η μεταγραφή στη Ferrari και το όνειρο για διάκριση
Όπως ο ίδιος έχει αναφέρει, η μεταγραφή στην Ferrari ήταν ένα όνειρο από τα παιδικά του χρόνια. Ο στόχος ήταν ένας: πολλές νίκες αλλά και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα με το <<αλογάκι>>. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε και η χρονιά με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες για την ομάδα θρύλο του Maranello.
Η πρώτη νίκη ήρθε μόλις στο δεύτερο αγώνα στην Μαλαισία. Τα συναισθήματα απερίγραπτα, οι στιγμές ανατριχιαστικές. Ο αρχιμηχανικός του, Ricardo Adami, μέσω του team radio, φώναζε ”Ferrari’s back”, οι τιφόζι σε όλο τον πλανήτη παραληρούσαν, ενώ ο ίδιος στις δηλώσεις του αφιέρωσε την νίκη στον τεράστιο Michael Schumacher. Παρόλα αυτά, ο Lewis Hamilton με την Mercedes κατέκτησε το τρίτο πρωτάθλημα της καριέρας του. Η πρώτη χρονιά του Sebastian Vettel, όμως, ήταν άκρως ενθαρρυντική για την συνέχεια.
Αντίθετα, η δεύτερη σεζόν, αυτή του 2016, με την Ιταλική ομάδα δεν ήταν το ίδιο καλή. Το μονοθέσιο δεν ήταν το ίδιο ανταγωνιστικό με την περσινή χρονιά, ενώ αντίθετα η ομάδα της Mercedes ήταν άψογη καθόλη την διάρκεια της χρονιάς, παίρνοντας δεκαεννέα νίκες σε εικοσιένα αγώνες. Η μάχη για το πρωτάθλημα ήταν αγώνας για δύο, με τον Γερμανοφινλανδό Nico Rosberg να στέφεται πρωταθλητής. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται βάσει σχεδίου στο Maranello και η αντίδραση ήταν πλέον επιτακτική.
2017:Η μάχη για το παγκόσμιο πρωτάθλημα χωρίς επιτυχία
Η τρίτη χρονιά ξεκίνησε με νίκη στην Αυστραλία, την πρώτη του Γερμανού μετά το τέλος του 2015, ενώ συνεχίστηκε με τις νίκες σε Μπαχρέιν και στο πριγκιπάτο του Μονακό αλλά και με τα βάθρα σε Κίνα και Ισπανία. Η διαφορά του από τον Hamilton ανέβηκε στους εικοσιπέντε πόντους. Ο Vettel πήγε στην καλοκαιρινή διακοπή του Αυγούστου, έχοντας μια διαφορά δεκατεσσάρων πόντων. Δυστυχώς, οι διοικούντες την Ferrari πίστεψαν ότι όλα έβαιναν καλώς και αγνόησαν τη ανάγκη για βελτίωση. Από κει και πέρα όμως, είδαμε ένα άλλο πρωτάθλημα, με την Mercedes να κυριαρχεί σε όλους τους τομείς. Μετά την διπλή εγκατάλειψη Vettel-Raikkonen στον πρώτο γύρο στο Grand Prix της Σιγκαπούρης, οι ελπίδες του Γερμανού για τον τίτλο ψαλιδίστηκαν. Στο Grand Prix του Μεξικού, o Sebastian δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την pole position σε νίκη και έτσι ο Hamilton κατέκτησε τον 4ο παγκόσμιο τίτλο του, βάζοντας πικρό τέλος σε μια καλή χρονιά γεμάτη ελπίδες.
Η δύσκολη σεζόν του 2018 και το καταραμένο Hockenheimring
Η επόμενη σεζόν αυτή του 2018 είχε μια ιδιαιτερότητα εξαρχής. Για πρώτη φορά στα χρονικά του αθλήματος, βρέθηκαν αντιμέτωποι δύο τετράκις παγκόσμιοι πρωταθλητές και όλα τα βλέμματα συγκεντρώθηκαν στην μάχη για τον πέμπτο παγκόσμιο τίτλο. Πριν την έναρξη της χρονιάς, οι προβλέψεις έδιναν και έπαιρναν. Οι δύο αντίπαλοι κρατούσαν κλειστά τα χαρτιά τους στα χειμερινά δοκιμαστικά της Βαρκελώνης. Η Μercedes ξεκινούσε την χρονιά με φόρα, ενώ η <<Scuderia>> είχε ετοιμάσει ένα μονοθέσιο ικανό να διεκδικήσει το στέμμα. Ζητούμενα ήταν η ταχύτητα, η αξιοπιστία και η σωστή στρατηγική καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Η σεζόν ξεκίνησε όπως και πέρυσι με την νίκη του Γερμανού σε Αυστραλία και Μπαχρέιν, ενώ η πρώτη “στραβή” ήρθε στο Grand Prix της Κίνας, με τον Vettel να μένει στην 8η θέση, δίνοντας την ευκαιρία στον Hamilton να ψαλιδίσει την διαφορά στους εννέα βαθμούς. Η πρώτη φορά που έμενε μακριά από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα ήταν στο Grand Prix της Γαλλίας, στην πίστα <<Paul Ricard>>. Εκεί, μετά από ένα ατύχημα στην αρχή με τον Φινλανδό πιλότο της Mercedes, Valtteri Bottas, δέχτηκε ποινή και κατέληξε στην 5η θέση, μένοντας δεκατέσσερις βαθμούς πίσω. Στο επόμενο Grand Prix της Μεγάλης Βρετανίας, πήρε την εκδίκηση του, κερδίζοντας έναντι του Φινλανδού.
22 Ιουλίου, 2018. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα μεταφέρεται στην Γερμανία, στην πατρίδα του Sebastian Vettel, λίγες δεκάδες χιλιόμετρα, μακριά από την γενέτειρα του, το Heppenheim. Ο Γερμανός είναι επικεφαλής στην βαθμολογία με διαφορά οκτώ πόντων. Το Σάββατο τα πράγματα πήγαν τέλεια και όλα έδειχναν ότι ο Γερμανός θα είχε ένα εύκολο απόγευμα Κυριακής. Aυτός πήρε την pole, ενώ ο αντίπαλος του θα ξεκινούσε από την 14η θέση.
Όλα πήγαιναν πρίμα, ο Γερμανός μέχρι τον 51ο γύρο οδηγούσε τον αγώνα έχοντας πίσω του τον Lewis Hamilton. Στον 52ο γύρο, όμως, φρέναρε απότομα στην στροφή Sachs, τα πίσω φρένα κλείδωσαν και το μονοθέσιο οδηγήθηκε στις μπαριέρες. Ο Hamilton είπε <<Ευχαριστώ πολύ>> για το δώρο, κράτησε την πρωτοπορία ως το τέλος και ανέτρεψε την κατάσταση στην βαθμολογία του πρωταθλήματος οδηγών. Αυτό το καταραμένο Grand Prix έμελλε να είναι και καταστροφικό για την ψυχολογία του τα επόμενα χρόνια. Ήταν το σημείο που μετέτρεψε τον Γερμανό από Dr.Jekyll σε Mr.Hyde. Το πρωτάθλημα για τρίτη συνεχή χρονιά και 5η συνολικά κατέληξε στα χέρια του Βρετανού, ενώ ο ίδιος έβλεπε τα χρόνια να περνούν και τις προσπάθειες του να μην αποδίδουν.
Σεζόν 2019:Οι συσσωρευμένες δυσκολίες στην ομάδα του Maranello
Από το Grand Prix του Hockenheim και μετά η ψυχολογία του τσακίστηκε και από τότε δεν ξανασήκωσε κεφάλι. Οι δοκιμές της Βαρκελώνης στην αρχή του 2019 μπορεί να έδειχναν ότι η Φερράρι θα ήταν φαβορί, στο γκριντ όμως όλα ανατράπηκαν. Η Mercedes ήταν ανώτερη καθόλη την διάρκεια της χρονιάς, κάνοντας το ένα 1-2 μετά το άλλο. Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης φάνηκαν μετά την καλοκαιρινή διακοπή στα grand prix του Βελγίου και της Monza με τις δύο σερί νίκες του Charles Leclerc .
Ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται σχόλια του τύπου ”Ξόφλησε ο Γερμανός” και “ξέχασε να οδηγεί“. Απάντησε με μια εκπληκτική νίκη στην Σιγκαπούρη, εν μέσω αμφιβολιών, καθώς δεν σεβάστηκε την συμφωνία μετά το undercut. Όπως φάνηκε στη συνέχεια, η άνοδος της Ferrari ήταν απλά ένα πυροτέχνημα που έσκασε και ξεθύμανε, καθώς τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Μέσα σε όλα αυτά, η Ferrari είχε να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες περί παράνομου κινητήρα.
Σεζόν 2020:Αντίο, λοιπόν, αντίο…
Με αυτές τις κατηγορίες περί παράνομου κινητήρα ξεκίνησε ο σχεδιασμός για την περσινή χρονιά. Η ομοσπονδία αυτοκινήτου (FIA) και ο επικεφαλής της ομάδας, Mattia Binotto υπέγραψαν μια συμφωνία “κεκλεισμένων των θυρών”, οι λεπτομέρειες της οποίας παραμένουν ως τώρα κρυφές. Η σεζόν μπορεί να χαρακτηριστεί με μια μόνο λέξη: αποτυχία. Μόνο θετικό σημείο, η απόδοση του Charles Leclerc με τους 98 βαθμούς, τα βάθρα σε Αυστρία (2η θέση) και στο επετειακό grand prix για τα 70 χρόνια της Φόρμουλα 1 με την 3η θέση. Ο Γερμανός από την άλλη, ήταν κακός, με εξαίρεση την Τουρκία, όπου έδειξε ότι είναι μεγάλη πάστα οδηγού, ανεβαίνοντας στο βάθρο μετά από μια υποδειγματική οδήγηση σε βρεγμένες συνθήκες .
Εξαιρετικά συγκινητική ήταν και η στιγμή της αποχώρησης του, με τον Γερμανό να αφιερώνει ένα τραγούδι στους φίλους που αφήνει πίσω.
2021: Από άλλο μετερίζι πλέον
Κάπως έτσι κλείνει και αυτό το αφιέρωμα στον Γερμανό πολυπρωταθλητή. Με μια ευχή, στην νέα του γειτονιά, αυτήν της Aston Martin, να ξαναβρεί τον εαυτό του, την ανεμελιά του και το χαμόγελο του. Μα πάνω από όλα να ξαναβρεί το πάθος του για την Φόρμουλα 1, το οποίο είμαι σίγουρος ότι παραμένει άσβεστο. Και ποτέ δεν ξέρεις, ίσως έρθει και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Κάτι κρατάει ο Θεός για τον “Herr” της Φόρμουλα 1.
