Παρατηρώντας κανείς το φετινό πρώτο μισό της σεζόν στη Formula 1 σίγουρα διαπιστώνει πως οι καμπάνες του Maranello, παλιός “Άγγελος” των επιτυχιών της Ferrari, είχαν “σκουριάσει” λίγο. Η Ιταλική ομάδα δεν κατάφερε να πανηγυρίσει καμμία νίκη μέχρι και το Gp της Ουγγαρίας, παρόλο που είχε πετύχει 3 Pole. Μετά όμως από τη θερινή ανάπαυλα όλοι μείναμε άναυδοι από τη μεταμόρφωση της ιστορικής ομάδας. Αν και οι επιτυχίες σε Βέλγιο και Ιταλία έμοιαζαν λίγο πολύ αναμενόμενες, η Σιγκαπούρη και η Ιαπωνία σίγουρα άφησαν έκπληκτους του Λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ωστόσο, παρά τη μεγάλη δυναμική της στο δεύτερο μισό του Πρωταθλήματος, η Ferrari κατάφερε να μετουσιώσει σε νίκη τις 3 από τις 6 τελευταίες συνεχόμενες Pole(!), ενώ πέτυχε το 1-2 σε μόλις έναν αγώνα. Όλα αυτά σίγουρα μας βάζουν σε σκέψεις… μήπως οι καμπάνες του Maranello που τώρα τελευταία τόσο χαρμόσυνα χτυπούν είναι λίγο “Βραχνιασμένες”;

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως τι εννοούμε με τον όρο “Βραχνιασμένες”. Η Ιταλική ομάδα μπορεί να έχει 6 στις 6 Pole και 3 στις 6 νίκες, όμως τα συνολικά αποτελέσματα από τα τέλη Αυγούστου και έπειτα, όπως διαμορφώνονται, δεν θα έπρεπε να αφήνουν τους Ιταλούς πολύ εκστασιασμένους. Μπορεί η ομάδα να φέρνει επιτυχίες, όμως ταυτοχρόνως έδωσε τον τίτλο Κατασκευαστών στη Mercedes μια ώρα αρχύτερα. Φαίνεται λοιπόν πως η Ferrari, ενώ στα qualifying εμφανίζεται ως η δυνατότερη ομάδα, χάνει τη δυναμική της στους αγώνες.

Βασικότερη αιτία για αυτή την πυραμιδοειδή απόδοση της Ferrari πιστεύουμε πως είναι η στρατηγική της. Στα περισσότερα από τα τελευταία Gran Prix είδαμε την ομάδα να έχει μεν βελτιώσει τη στρατηγική σε σχέση με το πρώτο μισό της σεζόν, όμως ακόμα υπολείπεται της Mercedes στα Mind Games. Κατά συνέπεια η ομάδα αναγκάζεται άλλες φορές να θυσιάσει έναν Πιλότο (Βλ. Vettel στο Spa) και άλλες φορές να “χαντακώνει” και τους 2 πιλότους (Βλ. Μεξικό). Εκτός όμως από τα στρατηγικά λάθη, Αχίλλειο πτέρνα της Ferrari συνιστούν και τα οδηγικά-μηχανικά λάθη. Στο δεύτερο μισό της σεζόν έχουμε δει τόσο τον Vettel (βλ. Monza) όσο και το Leclerc (Βλ. Suzuka) να υποπίπτουν σε λάθη που τους καταστρέφουν τον αγώνα και τις επιδιώξεις για μια καλή επίδοση, αλλά παρατηρήσαμε και “εγκληματικά” Pit Stop, όπως αυτό του Leclerc στο Μεξικό. Φυσικά θα μπορούσε κανείς να επισημάνει πως η Mercedes διαχειρίζεται καλύτερα τα ελαστικά, όμως αυτό δεν συνιστά κατά τη γνώμη μας δικαιολογία σε όλους τους αγώνες.

Η ομάδα ωστόσο δεν βάλλεται μόνο από λάθη στον αγώνα. Τον τελευταίο καιρό παρατηρήσαμε να βγαίνουν στη Δημοσιότητα πράγματα που μόνο να βλάψουν μπορούν την ομάδα. Κυριότερο παράδειγμα το Gran Prix της Ρωσίας, όπου ο Leclerc με τα επαναλαμβανόμενα Team Radio εξέθεσε την ομάδα του και τον συναθλητή του, δίνοντας τροφή στους παντός είδους “ειδικούς” για κριτική και συζήτηση. Τέτοια γεγονότα, όταν γίνονται γνωστά στο ευρύ κοινό, αποσυντονίζουν πολλούς στην ομάδα από το αντικείμενο της εργασίας τους και τους βάζουν να αναλώνονται σε ανούσιες ασχολίες με σκοπό να επαναφέρουν την ομαλότητα στα paddock.

Έτσι λοιπόν στο Maranello οι κάτοικοι γίνονται συχνά πλέον μάρτυρες του εξής σκηνικού: Χαρούμενες οι καμπάνες από τον καταιγιστικό ρυθμό της Ferrari στις κατατακτήριες χτυπούν και ξαναχτυπούν καλώντας όλο τον κόσμο να γιορτάσει και να βάλει τα καλά του για την επερχόμενη νίκη. Ωστόσο οι καμπάνες χτυπούν τόσο δυνατά που εκστασιάζονται και ξεχνούν πως πρέπει και την επόμενη μέρα να παραμείνουν συγκεντρωμένες στο καμπαναριό με αποθέματα δυνάμεων. Συνεπώς το επόμενο πρωί ξυπνούν βραχνιασμένες και ο χτύπος τους δεν ακούγεται πια.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι καμπάνες αυτές έχουν δυνατότητα να ακουστούν πολύ περισσότερο. Είναι στο χέρι των Υπευθύνων να βρουν το κατάλληλο Σιρόπι για τη Βραχνάδα…