Εξερευνώντας τις υπαίθριες αγορές της πόλης, μια γνώριμη μυρωδιά εισέβαλε στα ρουθούνια μου, φέρνοντας στην μνήμη μου απογευματινές στιγμές στο χωριό, δίπλα σε όλη την οικογένεια και στην κουζίνα να ψήνεται, μα τι άλλο, καφές. Ελληνικός καφές.
Σαν γύρισα όμως να δω την πηγή αυτής της ευωδίας είδα μια πινακίδα πάνω από τον σιγοβρασμένο καφέ, με τους χύμα, έτοιμους προς πώληση κόκκους, από δίπλα, να γράφει Türk Kahvesi (Τούρκικος καφές), θυμίζοντας μου πως τα αρώματα δεν ήταν μόνον της πατρίδας μου.
Ο Ελληνικός καφές, με την ελληνική εθνικότητα, πρωτοεμφανίζεται την δεκαετία του 70′, όπου η αντιτουρκική στάση του ελληνικού λαού, λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην Κύπρο το 1974, έδωσε την ευκαιρία σε μία εταιρία τυποποίησης να μετονομάσει και να καθιερώσει τον, μέχρι τότε, τούρκικο καφέ σε ελληνικό καφέ. Ο αντίκτυπος δεν περιορίστηκε μόνο εγχώρια αλλά η εταιρία κατάφερε, μέσω της διαφήμισης της, να αποκαλούν αυτού του είδους τον καφέ «ελληνικό» και σε άλλες Βαλκανικές χώρες.
Ωστόσο, δεν είναι μόνον ο ελληνικός λαός που τον υιοθετεί και του προσδίδει την εθνική του επωνυμία. Αυτό το είδος καφέ είναι γνωστός και ως Αραβικός και προέρχεται από την Υεμένη.
Τον 16ο αιώνα ένας Οθωμανός υπήκοος τον προσφέρει στον τότε σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή εντυπωσιάζοντας τον κυρίως με την ιδιότητα του ροφήματος για τόνωση του οργανισμού, κάνοντας το πηκτό αυτό ρόφημα, με τα χρόνια, δημοφιλή σε όλη την κτίση και στις παροικίες της Αυτοκρατορίας, όπως στην Αρμενία, όπου θα τον συναντήσει κανείς ως Αρμενικό ή στην Κύπρο (Κυπριακό).
Το 1760 «καταλαμβάνει» πλέον την καθημερινότητα των κατοίκων της Ελλάδος, με τα καφενεία να αρχίζουν να πληθαίνουν, καθιερώνοντας τον τότε τούρκικο καφέ ως κύριο ρόφημα, κατακτώντας την πρωτιά στις προτιμήσεις του Έλληνα θαμώνα, μέχρι και την αποκαθήλωση του από τον ερχομό του «Φραπέ».
Υιοθετώντας όμως τον καφέ τον κάναμε πιο ξανθό από τους προκατόχους του, δίνοντας του δικά μας παραδοσιακά αρώματα και ταυτόχρονα κάνοντας τον πιο συμπυκνωμένο. Τον ελληνικό καφέ τον κάνει να ξεχωρίζει το χαρμάνι του, η τεχνική ψησίματος αλλά και το ψιλό άλεσμα του κόκκου, που μπορεί να προέρχεται από διάφορες ποικιλίες της Βραζιλίας.
Παρόλο που πλέον χαρακτηρίζεται ως vintage και μπελαλίδικος λόγω του χρόνου παρασκευής του, σε σχέση με άλλους καφέδες, ο «Ελληνικός» καφές κρύβει την αρχοντιά του, την «πατρίδα» του, στο αργό ψήσιμο στη χόβολη, στα αρώματα που τον ντύνουν και, φυσικά, στο «φούσκωμα» που μοναχός του σου δίνει το σήμα για να τον γευθείς.
Τι λες λοιπόν; Πάμε για καφέ;