Καθώς περνάει ο καιρός και μπαίνουν σιγά – σιγά τα πρώτα κρύα του χειμώνα, κάθεσαι και ψάχνεις τι σειρές έχεις δει, ποιες έχεις αφήσει πίσω και ποιες πρέπει να ξεκινήσεις. Έτσι και εγώ, καθώς έκανα τη μικρή αναζήτηση μου, έπεσα πάνω σε μία σειρά, πού όχι μόνο με καθήλωσε, αλλά ήταν και από τις καλύτερες σειρές της χρονιάς κατ’ εμέ. To “The Night Manager”, μια απ’ τις τελευταίες παραγωγές του BBC, είναι μια mini-series, από έξι επεισόδια, που βασίζεται πάνω στο μυθιστόρημα του John Le Carre, φέρνει στις οθόνες μας ένα Tom Hiddleston που θυμίζει –ξεκάθαρα- ένα James Bond της τηλεοπτικής οθόνης. Είναι τόσο καθηλωτική, που απλά μπορείς να την τελειώσεις την ίδια μέρα που την άρχισες.
Όλα ξεκινούν στο Κάιρο, τον Ιανουάριο του 2011, τη περίοδο της Αραβικής άνοιξης. Βρισκόμαστε στο κέντρο της πόλης, όπου μολότοφ, βόμβες κρότου-λάμψης, καπνογόνα, φασαρία, διαδηλωτές, αστυνομία, γενικότερα μια αίσθηση πεδίου μάχης κυριαρχεί στην πόλη. Μέσα σ’ όλα αυτά, ο πρωταγωνιστής Jonathan Pine (Tom Hiddelston) να ξεπροβάλλει άνετος, μέσα στο μπλε πουκάμισο του να κάνει αντίθεση με τα μουντά χρώματα του σκηνικού και να ξεχωρίζει για την ομορφιά του, την πλαστικότητα των κινήσεων του, να ξεπερνά κάθε εμπόδιο άφοβα και να δείχνει ενθουσιασμένος απ’ το όλο σκηνικό. Καταλήγει στο ξενοδοχείο Nefertiti, όπου δουλεύει σαν Νυχτοφύλακας, εξ’ ου και ο τίτλος.
O Tom Hiddelstone, είναι ένας τέλειος Jonathan Pine –ευγενικός, ήρεμος, γεμάτος αυτοπεποίθηση αλλά συνάμα και χαμηλών τόνων, ολίγον τι μυστηριώδης, καθόλα Άγγλος και εκθαμβωτικά γοητευτικότατος. Στο ξενοδοχείο θα τον πλησιάσει η Sofie Alekan (Aure Atika) ,που θα του δώσει κάτι απαγορευμένα-κρυφά έγγραφα, του –διόλου φιλήσυχου και φιλειρηνικού- συντρόφου της, Freddie Hamid, για την αγοραπωλησία ενός ολόκληρου οπλοστασίου από έναν ακόμη πιο μοχθηρό και ταυτόχρονα πανέξυπνο άνθρωπο, χαρακτηριζόμενο απ’ αυτήν ως « ο χειρότερος άνθρωπος στον πλανήτη» επονομαζόμενος Richard Roper, που τον ενσαρκώνει ο –πολυαγαπημένος Hugh Laurie-, σ’ ένα ρόλο που δε τον έχουμε συνηθίσει.
Ο Jonathan, ωσάν ένας σωστός πρώην στρατιωτικός, δείχνει τα έγγραφα σ’ έναν έμπιστο του στην Αγγλική πρεσβεία και παίρνει τη Sofie σ’ ένα ασφαλές κρησφύγετο, προκειμένου να την γλιτώσει απ’ όλον τον επερχόμενο χαμό, όπου μας πάει στις Άλπεις, το μέρος που καταλήγει ο Pine, μετά τα γεγονότα στο Κάιρο. Εκεί ερχόμαστε σε επαφή και μας δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσουμε και ερωτευθούμε το Richard Roper, τον καλύτερο κακό άνθρωπο στο κόσμο, έναν καταπληκτικό κακό, επιβλητικό και τρομοκρατικό θα μπορούσε να πει κανείς σε μερικές σκηνές, αλλά όχι υπερβολικό, ούτε το τυπικό του κακού. Τόσο όσο, ώστε να μπορείς να τον λατρέψεις τον κακό της σειράς.
Και κάπως έτσι, ξεκινάει μια σειρά από ανατροπές, διαπλοκές, συνομωσίες, που είναι τόσο προσεγμένες από τον παραγωγό David Farr, που φέρνει στις οθόνες μας το μυθιστόρημα του Le Carre, με τόση προσοχή στις λεπτομέρειες και με ουσιώδεις και συναρπαστικές διαφοροποιήσεις σε μερικά σημεία που κάνουν την όλη σειρά ακόμη πιο ενθουσιώδη. Θα μπορούσε να πει κανείς πως υπάρχει ένα 10% αλλαγών, -ή ακόμη καλύτερα ένα 007% – σε σύγκριση με το βιβλίο. Για παράδειγμα στο βιβλίο οι προηγούμενες θητείες του Pine ήταν στην Ιρλανδία και στη σειρά ήταν στο Ιράκ. Αλλά οι αλλαγές είναι τέτοιες ώστε να δώσουν αυτόν τον αέρα του James Bond στην σειρά.
Η mini-series με τους Hugh Laurie και τον Tom Hiddelston σαν δίδυμο, είναι τόσο απολαυστικοί, τόσο διασκεδαστικοί, σε συνδυασμό και με τα μαγευτικά και υπερπολυτελή τοπία σε Ελβετία, Μαρόκο, Ισπανία, Αγγλία, Αίγυπτο και Τουρκία, η Suzanne Bier, που σκηνοθετεί, συνειδητοποιεί με τι είδους παλέτα δουλεύει, και μας ταξιδεύει από το ένα μέρος στο άλλο, φέρνοντας κάθε φορά ολοένα και πιο ωραία και σαγηνευτικά τοπία, που νιώθεις πως βλέπεις μια ταξιδιωτική εκπομπή για την ζωή των πλουσίων εν έτει 2016.
Σε μια σειρά που η σκηνοθέτρια Bier, είχε να γυρίσει την κάμερα της από την μια στον Hugh Laurie που υποδύεται ένα κακό, επικίνδυνο, γοητευτικό έμπορο όπλων, και στον Tom Hiddelston, ένα πρώην στρατιωτικό, που, ναι, έγινε ένας νυχτοφύλακας σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία, και οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι σε μια ιστορία του Le Carre γεμάτη μηχανορραφίες, συνομωσίες και αναπάντεχες ανατροπές, έρχεται και η Elizabeth Bedicki, σαν την πανύψηλη Αμερικάνα συνοδό του Laurie, να ολοκληρώσει αυτό το λουκούλιο γεύμα για τους οφθαλμούς μας.
Αυτή η διπολική σχέση ανάμεσα στους χαρακτήρες αυτούς, από τη μία δηλαδή ένας άκρως γοητευτικός έμπορος όπλων Hugh Laurie, σε μια ερμηνεία γεμάτη που τον καθιστά έναν από τους καλύτερους τηλεοπτικούς κακούς, γεμάτος απειλές, τακτικές ασύλληπτες, και πατερναλιστικές απέναντι στον Pine, όπως δείχνουν αργότερα τα γεγονότα. Σε αντίθεση, ο Pine, αινιγματικός καθ’ όλη τη διάρκεια και η ικανότητα του να φέρει εις πέρας τις εντολές τόσο των ανωτέρων του αλλά και τις δικές του ιδέες καθιστούν αδύνατο να μην αφήνουν άφωνους και εμάς ως θεατές αλλά και τον Richard Roper. Το στρατιωτικό του παρελθόν, η ευφυΐα του, οι ικανότητες του και ξεκάθαρα η ενέργεια και δυναμικότητα του μαζί με τη βία, εμπλουτίζουν την σειρά με αδρεναλίνη, κάνοντας την για τους λάτρεις των κατασκοπικών και σειρών περιπέτειας ,τουλάχιστον ιδανική.
Δε μπορούμε να κρύψουμε πως η όλη σειρά, σου δίνει την αίσθηση πώς είναι ένα δοκιμαστικό για τον Tom Hiddelston, για το ρόλο του James Bond. Μια από τις πιο μεγάλες και πιο ακριβές παραγωγές του BBC, που για ακόμη μια φορά, μας φέρνει μια σειρά που λατρεύουμε, ενισχύει την –πλέον- άποψη πως οι σειρές τείνουν να φτάσουν σε ποιότητα και να ξεπεράσουν τις ταινίες, σε ό,τι αφορά σενάριο, φιλοδοξία, βλέψη, και οπτική καλαισθησία. Λίγους μήνες μετά από ένα –όχι και τόσο καλό, για τα standards των ταινιών του James Bond- “Spectre”, με έναν μέτριο Daniel Craig, το “The Night Manager”, όχι μόνο καταφέρνει να εξιλεώσει μια πατροπαράδοτη καλή κατασκοπική ιστορία, αλλά σου δίνει την αίσθηση μιας καλοστημένης ενορχηστρωμένης παράστασης. Συνοψίζοντας, το “The Night Manager” αξίζει να το παρακολουθήσετε, γιατί όντως έχει μέσα τις βασικές αρχές που σε έκαναν εξαρχής, από μικρό να αγαπήσεις τις κατασκοπικές ιστορίες, γεμάτες μυστήριο και περιπέτεια. Αναμφίβολα από τις καλύτερες παραγωγές του 2016.
Υ.Γ. 1 Το μόνο που δεν έκανε ο Hiddelston στη σειρά, για να μας δείξει πως θέλει το ρόλο του James Bond ,ήταν να μας συστηθεί ως Pine, Jonathan Pine.
Y.Γ. 2 Πραγματικά η σειρά από θέματα οπτικής, τοποθεσιών, καστ και μουσικής, είναι ό,τι καλύτερο. Σε κάνουν να θες να ψάξεις και συ να βρεις δουλεία σαν Νυχτοφύλακας προκειμένου να ζήσεις την ζωή του Pine. Αλλά στην πραγματικότητα, το πιο πιθανό που θα δεις σαν Νυχτοφύλακας είναι να μαζεύεις τους μεθυσμένους από το lobby.
by Γιώργος Χ. Τζέλης
