Αγαπητέ αναγνώστη,

Οι τελευταίες μέρες έχουν αποδείξει περίτρανα ότι το φθινόπωρο έφτασε! Είναι λογικό, πως πολλοί ούτε ανυπομονούσαν, ούτε χάρηκαν για τον αποχωρισμό τους από το καλοκαίρι. Υπάρχουμε, όμως, κι εμείς που το περιμέναμε πώς και πώς! Κι ενώ προσπαθώ να γράψω μια αξιοπρεπή εισαγωγή, όλες μου οι σκέψεις διακόπτονται από το τί είναι αυτό, που πραγματικά μαγεύει σχετικά με το φθινόπωρο.

Σίγουρα η μαγεία του δεν έγκειται στην βροχή που θα σου χαλάσει τα σχέδια, θα σε αναγκάσει να πάρεις λεωφορείο αντί να συνεχίσεις αμέριμνα την βόλτα σου ή που θα σου προσφέρει την δωρεάν κόμμωση «α λα πρίζα». Είναι, η βροχή, που θα βγάλει τα αγαπημένα σου μποτάκια από την – άββυσο – της παπουτσοθήκης, το απαλό πουλόβερ από την ντουλάπα, που θα μεταφέρει την ζεστή σου κουβέρτα, στο κρεβάτι.

Αλλά ας μην παραβλέψουμε ότι έφτασε η εποχή για το αγαπημένο ρόφημα. You name it! Καφέ, τσάι ή η λατρεμένη ζεστή σοκολάτα, συνοδευόμενα από ένα καλό βιβλίο, ίσως και να είναι το καλύτερο σχέδιο απόδρασης από την χειμερινή σου ρουτίνα.

Θα έχεις παρατηρήσει όμως,  και την αλλαγή στην χρωματική παλέτα. Η μετάβαση από τους έντονους τόνους του καλοκαιριού, στους πιο ήπιους και γήινους του φθινοπώρου. Οι καστανές και κόκκινες αποχρώσεις κάνουν την εμφάνισή τους, μαγεύουντάς μας με τα πεσμένα φύλλα και τα έτοιμα για τον χειμώνα δέντρα.

Το καλύτερο, έμεινε για το τέλος. Εκείνα τα πεσμένα φύλλα που λέγαμε; Ξέρω ότι κι εσύ τρελαίνεσαι να τα πατάς. The crunchier, the better. Κι αν παρακολουθεί κανείς με περιέργεια τα βήματα που κάνεις στην προσπάθεια να προσγειωθείς πάνω στο πιο ξερό φύλλο; Δείξε του την αδιαφορία σου. Μα να μείνουν απάτητα; Έχουμε κι ένα κάποιο χρέος!

Εδώ σε αφήνω, φίλε αναγνώστη. Ελπίζω να βρεις το φθινόπωρο όσο απολαυστικό το βρίσκω κι εγώ.