Έφτασαν οι μέρες που προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι κάνεις και που βρίσκεσαι, καθώς και να προσαρμοστείς ξανά στην καθημερινότητα. Οι γιορτές πέρασαν και άφησαν πίσω τους λαμπάκια που σβήνουν, άχνη από κουραμπιέδες, ρεζέρβα κιλών (για να έχεις περισσότερο κίνητρο για το γυμναστήριο φέτος!), αλλά και όμορφες στιγμές με συγγενείς και φίλους. Ένα δεκαπενθήμερο στο οποίο, όπως κάθε χρόνο, όλοι σου οι παιδικοί φίλοι και εσύ βρίσκεστε στην πόλη σας.

  Μια μικρή, χρονικά, προσομοίωση των σχολικών σας χρόνων που σε κάνει ίσως να αναπολείς. Τότε που ανυπομονούσες να έρθει η Παρασκευή ή το Σάββατο (ή έστω εκείνες οι λίγες ώρες του απογεύματος μιας καθημερινής) για να περάσετε χρόνο μαζί. Δεν σου φαίνεται περίεργο που τότε ο χρόνος αναμονής έμοιαζε ατελείωτος και τώρα αναμένεις μήνες ολόκληρους για να βρεθείτε όλοι μαζί;

  Ας κάνουμε ένα σύντομο throwback (μην τσιρίξεις, για καλό είναι) στην ημέρα που ανακοινώναμε, ο ένας στον άλλον, την πόλη στην οποία θα σπουδάσουμε. Έντονος ενθουσιασμός και σχέδια για ενδοχώριες εξορμήσεις, ο καθένας στην πόλη του άλλου (Πατρινό Καρναβάλι για πάντα και τα συναφή). Αλλά ταυτόχρονα, μελαγχολία… Ξαφνικά η επαφή με τα άτομα που μέχρι πρότινος πλαισίωναν το μισό της καθημερινότητας σου θα αραιώσει. Ανησυχείς μάλιστα.. Μήπως θα εξαφανισθεί ολοκληρωτικά; Έτσι κάνετε μια συμφωνία, σιωπηλή ή ηχηρή… “Εμείς δεν θα χαθούμε!”.

  Και όντως δεν “χαθήκατε”. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κρατήσατε ζωντανή αυτήν την επαφή. Παρόλο που οι καθημερινότητα σας πλέον διαφέρει ριζικά, παρόλο που κάνατε νέους φίλους και παρόλο που η επόμενη συνάντηση σας είναι μάλλον μακρινή. Επινοήσατε τρόπους να επικοινωνείτε, να κρατάτε ζωντανό το δυναμικό σας. Κάθε φορά βέβαια η στιγμή της επανασύνδεσης της παρέας, για την οποία ανυπομονούσατε, έρχεται και όλα είναι σαν να μην άλλαξαν ποτέ! Άλλοτε μπορεί να υπήρχε ο φόβος, μήπως αλλάξει αυτή η κατάσταση. Αυτός όμως αντικαθίσταται σταδιακά με σιγουριά για το πόσο δυνατή είναι η φιλία σας. Τελικά η χιλιομετρική απόσταση σας έφερε ουσιαστικά πιο κοντά παρά σας απομάκρυνε.

  Κατά αυτό τον τρόπο καταλαβαίνεις πόσο σημαντικές είναι οι στιγμές που έχετε περάσει μαζί. Μάλιστα τις ζεις πιο έντονα, εκτιμώντας τις βαθύτερα. Κάποιες φιλίες δεν φθείρονται, είτε η απόσταση που χωρίζει τα άτομα είναι μηδενική είτε τείνει στο άπειρο. Δεν φθείρονται ακόμα και αν η επικοινωνία μετατρέπεται κατά καιρούς σε εικονική, κατ’ ανάγκη. Γνωρίζεις πια ότι με κάποια άτομα είναι δύσκολο απλά να “χαθείτε”… και όσο το κατανοείς τόσο περισσότερο φροντίζεις για αυτό!

Με αγάπη στους φίλους μας που σπουδάζουν μακριά, τους οποίους έχουμε στις καλύτερες μας αναμνήσεις , αλλά και πάντοτε στις σκέψεις μας.