Οι ανθρώπινες σχέσεις αποτελούν σημείο αναφοράς για τον καθένα μας. Δεν τις σκεφτόμαστε τις θεωρούμε δεδομένες, τις αναλύουμε, τις προσπαθούμε, αλλά, πολλές φορές, δεν καταλήγουμε πουθενά. Ίσως αυτός να είναι και ο προορισμός μερικών εξ αυτών• το πουθενά και το τίποτα.
Οι σχέσεις μοιάζουν με τις σειρές: έχουν κύκλους• είτε τελειώνουν στον πρώτο κύκλο με ελάχιστα επεισόδια, είτε έχουν πολλούς και ατελείωτους. Όλες κάνουν τον …κύκλο τους. Στον κάθε κύκλο υπάρχουν συγκεκριμένες πράξεις, καταλήγοντας στο γνωστό ρητό: “Όλα για κάποιον λόγο γίνονται “.
Γι’ αυτό και μην το πολυψάχνεις. Η οποιαδήποτε σχέση, είτε φιλική, είτε ερωτική, πάσης φύσεως συναισθηματική, αν τελειώσει, είχε λόγο που τελείωσε και, όταν πια ανήκει στο παρελθόν, η θέση της είναι εκεί.
Γιατί αναρωτιέσαι ποιος ή ποιοι είναι οι λόγοι που τελείωσε μια κατάσταση; Μπορείς να αρκεστείς στο γεγονός ότι τελείωσε, δεν προχώρησε, όσο κι αν αυτό δεν σε ευχαριστεί.
Τα πράγματα είναι απλά• καλώς ή κακώς, αν μια σχέση ανήκει πλέον στο παρελθόν, το παρελθόν τής αξίζει. Όχι το παρόν. Μην προσπαθήσεις να την επαναφέρεις.
Τι συμβαίνει όμως όταν το παρελθόν… εισχωρεί με δική του πρωτοβουλία στο παρόν, ή τουλάχιστον προσπαθεί να επανέλθει;
Ίσως είναι λάθος, ίσως διαφωνείς, αλλά αν κάτι αξίζει, δεν του επιτρέπεται να ανήκει στο παρελθόν και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα ανήκει στο παρόν ατελέσφορα. Δεν σου αξίζει να περπατήσεις σε ίδια μονοπάτια καταλήγοντας στο γνωστό σου αδιέξοδο• φιλία που διαλύθηκε και σχέση που ξεθώριασε…
Κανείς δεν θα αρνηθεί ότι η συνήθεια, αυτή που είχες μέχρι κάποια δεδομένη στιγμή, σου προσέφερε ασφάλεια κάποιου βαθμού. Το άγνωστο, το ανεξερεύνητο, μοιάζει τρομακτικό. Η συνήθεια, όμως, δεν θα σου προσφέρει ούτε αυτά που ζητάς, ούτε αυτά που αξίζεις. Κι αυτό, γιατί, το τι αξίζεις θα το διαπιστώσεις μόνος σου ή μόνη σου, εξερευνώντας κάθε νέα πόρτα που θα ανοίξεις διάπλατα και χρησιμοποιώντας όσο θάρρος κρύβεις, έπειτα από μία πόρτα που μόλις έκλεισε.
Καθώς οι σχέσεις μοιάζουν με τις σειρές, το να επιστρέψεις σε μια σχέση που έχει τελειώσει είναι σαν να βλέπεις για δεύτερη φορά την ίδια σειρά και παρ’όλα αυτά , να περιμένεις διαφορετικό τέλος. Η επιλογή, πάντα, είναι δική σου…