Ο Solmeister είναι ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης. Αρχικά, δεν ξέρει ούτε ο ίδιος τι μουσική κάνει.
Έχοντας στις πλάτες του μια καριέρα παραπάνω από δέκα χρόνων, έχει περάσει από διάφορα στάδια. Ξεκίνησε ως ράπερ από το 2009-2010 περίπου, το 2016 επηρεασμένος από το συγκρότημα My Chemical Romance ακολουθεί πιο alternative rock/emo/punk rock ήχους έχοντας και ένα ραπ στοιχείο μέσα και φτιάχνει μια εφηβική επανάσταση με τον δίσκο του “Cool Kids Never Die” ο οποίος μιλάει για όλο τον πόνο της εφηβείας, για το πως είναι το να είσαι μονίμως στην απ’έξω, για το πως κάποιες συμπεριφορές του περίγυρου στα 16, σου αφήνουν στίγματα όπως έλλειψη αυτοπεποίθησης, ανασφάλειες και πολλά άλλα. Ο δίσκος σάρωσε σε όλη την Ελλάδα με αρκετές sold out συναυλίες. O λόγος που μάλλον συνέβη αυτό, είναι επειδή ο κύριος Solmeister δεν έδωσε στην ελληνική σκηνή αυτό που ζητούσε αλλά αυτό που χρειαζόταν.
Βέβαια δεν έχει αφήσει την ράπ φορεσιά του τελείως στη ντουλάπα. Την φοράει ενίοτε στις εμφανίσεις του στο κανάλι των WNC ( Wednesday Night Cypher), είτε σε guest εμφανίσεις σε δίσκους, όπως έκανε το 2018 στον δίσκο του Μηδενιστή “Μεγάλος Ήρωας ΙΙ” και σκοπεύει να το ξανά κάνει στον δίσκο του Brando από τους WNC “Δεσμοί Αίματος” που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2020.
Το 2019 αφήνει για λίγο αυτο το κομμάτι και μιλάει για τις δυσκολίες τις ενηλικίωσης, το πόσο δύσκολο είναι να κάνεις την τέχνη σου επάγγελμα σε αυτην την χώρα, για την δυσκολία να διαχειριστείς διάφορες υποχρεώσεις ενώ στην ψυχή σου είσαι ακόμη παιδί, τι βασανίζει το μυαλό κάθε καλλιτέχνη όταν κοντεύει τα τριάντα και όλα αυτά σε μια αλληγορική ιστορία που συμβαίνει στο Χάρτινο Βασιλείο στο οποίο βασιλεύουν ο Βασιλιάς Εγωισμός και η Βασίλισσα Ανασφάλεια, και οι Πρίγκιπες Λέων και Εφιάλτης προσπαθούν να φέρουν επανάσταση στο βασίλειο μαζί με το Σχίσμα, που αποτελείται απο αιώνια παιδιά. Αγγίζει και πολύ λεπτά θέματα όπως αυτοτραυματισμό και ενδοοικογενειακή βία.
Διάφοροι τίτλοι που έχει δώσει ο ίδιος στον εαυτό του είναι: Φωνή των αγνών, κάτι λιγότερο απο Ροκστάρ, κάτι περισσότερο από Ράπερ, Πρίγκιπας των Ρομαντικών, ο Ροκστάρ της διπλανής πόρτας, αιώνιος έφηβος.
Όμως το πιο περίεργο με αυτόν τον άνθρωπο, τον Μανώλη Σολιδάκη, είναι η στενή σχέση που έχει δημιουργήσει με το κοινό του. Ο Solmeister στο CKND (Cool Kids Never Die) και στο ΧΒ (Χάρτινο Βασίλειο) έχει εκθέσει όλους τους φόβους του, όλα αυτά που ήθελε να πει όταν ήταν δεκάξι και η φωνή του δεν ακουγόταν, έχει ξεγυμνώσει κάθε ανασφάλεια του, και κάπως έτσι έχει προκαλέσει ανατριχίλες σχεδόν σε κάθε ακροατή του.Και αυτό έχει βρει πολλούς ομοιοπαθείς.
Επίσης, προσπαθώντας να πιάνει μόνο ουσιαστικές συζητήσεις με το κοινό του όποτε βρίσκει χρόνο, προσπαθώντας να χαιρετάει όλους τους fans μετά από κάθε live, δημοσιεύοντας διάφορες αστείες στιγμές της καθημερινότητας του που κάποιος θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει “ρεζιλευτικές” και το ρεζιλευτικές σε πάρα πολλά εισαγωγικά , που άλλοι καλλιτέχνες δεν θα το έκαναν καθώς προσπαθούν να έχουν ένα πιο σκληρό προφίλ στο κοινό τους, έχει δημιουργήσει έναν αρκετά δυνατό δεσμό. Έχοντας πάει και σε meet up που ήταν μόνο για fans του, ώστε να αράξει μαζί τους και να νιώσει και εκείνος πάλι 16 για άλλη μια φορά.Μέχρι και inside jokes με συγκεκριμένη μερίδα στο κοινό του έχει δημιουργήσει! Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Στη παρουσίαση δίσκου “Χάρτινο Βασίλειο” καθώς ερμήνευε ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια,το “Σελήνη”, όταν πήγε να πει τον στίχο “μη γράψεις για μένα ούτε λέξη, γιατί εγώ δεν είμαι ηρωίδα, είμαι δειλή”, από κάτω υπάρχουν δέκα κοπέλες να φωνάζουν “γιατί εγώ δεν είμαι ηρωίδα , είμαι η Σελήνη” και εκείνος να ξεκαρδίζεται πάνω στο stage.
Εν γένει, η αδιαφορία του Μανώλη για το φαίνεσθαι και το να τσαλακωθεί και να δείξει κάθε πτυχή της ζωής του στους fans του σε αφιλτράριστη μορφή, έχει κάνει τους fans να νομίζουν ότι τον ξέρουν όντως από πάντα και όταν πηγαίνουν στα lives, να πιστεύουν ότι θα δούνε κάποιον γνωστό ή φίλο τους παρά τον “διάσημο Solmeister”. Νομίζω ο λόγος που του είναι αρκετά εύκολο αυτό, είναι η πεποίθησή του ότι έχοντας φτύσει στο μικρόφωνο τα πιο σκοτεινά του ψυχολογικά, δηλαδή έχοντας αφήσει το κοινό του να δει τον εαυτό του “γυμνό”, ποιος ο λόγος να φοβηθεί να μοιραστεί και δύο με τρία άλλα πραγματάκια που δείχνουν πως είναι στη καθημερινότητα; Άλλωστε το σύνθημα και αυτού και των WNC είναι “Ή κάνεις ή μαζί”. Μέχρι και τους πιο κοντινούς του ανθρώπους έχει δείξει! Αλλά και πάλι, δεν είναι μόνο αυτό το περίεργο.
Το περίεργο είναι πως έχει καταφέρει το κοινό του, να γνωρίζεται σχεδόν όλο μεταξύ του. Έχοντας τον συνδετήρα ως κάτι που συνδέει όλο το κοινό του, έχει τύχει σε αρκετά άτομα έξω στον δρόμο να βλέπουν άλλον να φοράει συνδετήρα και κατευθείαν να αντιλαμβάνονται πως και οι δύο είναι fans του ίδιου καλλιτέχνη και ακόμη δύο παιδιά από το Σχίσμα. Την ιδέα νομίζω την πήρε, όπως έχει αναφέρει ο ίδιος στο προσωπικό του Tumblr, από τις επαναστάσεις οπού η αντίσταση είχε συγκεκριμένα σημάδια ώστε να αναγνωρίζονται μεταξύ τους οι επαναστάτες και να είναι όπως λέει και ο ίδιος “κρυμμένοι σε κοινή θέα”. Οπότε άμα δείτε κάποιον στον δρόμο να φοράει συνδετήρα είτε ως βραχιόλι , είτε ως φυλαχτό, τότε ξέρετε και τι μουσική παίζει εκείνη την ώρα στα ακουστικά του. Αλλά καθώς ο συνδετήρας δεν υπήρχε πριν το Χάρτινο Βασίλειο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πριν από αυτό το κοινό του δεν ήταν κοντά. Ήταν, και μάλιστα πολύ. Άλλωστε όπως έχει πει και ο ίδιος το CKND προτού ηχογραφηθεί ήταν λέξεις σε χαρτί, άρα ένα Χάρτινο Βασίλειο που ο ίδιος φύτρωσε για τα παιδιά να κρύβονται μέσα. Εφόσον έχει μιλήσει πολλές φορές για τον έρωτα, δεν λείπουν και πολλές ιστορίες αγάπης που έχουν δημιουργηθεί μεσώ αυτού του παιδιού. Χαρακτηριστικό μου μένει ένα ζευγάρι, που γνωρίστηκε σε live του Solmeister, και όχι μόνο ερωτεύτηκαν, αλλά και παντρεύτηκαν, και παιδί έκαναν!
Μέχρι και εγώ, όταν ξεκίνησα να ακούω τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, δεν περίμενα ποτέ ότι θα γνωρίσω τόσο μα τόσο πολύ κόσμο μέσω εκείνου. Έχει καταφέρει να σμίξει όλους τους κοινωνικά απροσάρμοστους, όλους τους ρομαντικούς, όλους όσους μισούν παραπάνω τα Σάββατα από τις Δευτέρες, όσους κάνουν πρόβες στον καθρέφτη προτού μιλήσουν σε κάποιον για τα συναισθήματά τους, σε μία ζεστή αγκαλιά.Τέλος, ο ίδιος έχει καταφέρει επιτέλους να έχει κάποιον να τον καταλαβαίνει, έστω και λίγο.
