Δεν θέλω να σου μιλήσω ούτε για βαρύγδουπα θέματα αλλά ούτε και για ελαφράς ηθικής. Κάπου στην μέση, να εκεί, είναι το σημείο συνάντησης των σκέψεών μας. Η χρυσή τομή που λέμε. Τα άκρα, είναι αυτά που σε κάνουν να καταλάβεις και να συνειδητοποιήσεις αργότερα τα όρια σου. Τα άκρα είναι αυτά, που προσδίδουν τα όρια σου αλλά και σε κάνουν την προσωπικότητα που είσαι. Ναι, αλλά να θυμάσαι ότι τα άκρα συνεχώς τείνουν προς το άπειρο, ένα βήμα παραπέρα και ενδέχεται να πέσεις στο γκρεμό. Στο χέρι σου είναι το πόσο μακριά θέλεις να φτάσεις και να απομακρυνθείς. Στο χέρι σου επίσης είναι το πόσο θα πλησιάσεις. Η απόσταση έχει την μαγεία της.

Η συμβουλή μου; Να μην φοβάσαι την μοναξιά. Δεν είναι κακή έννοια. Όλοι μόνοι μας είμαστε, όσο περίεργο και αν σου ακούγεται. Οι υπόλοιποι έρχονται και φεύγουν. Ένας δρόμος μακρύς και μοναχικός; Δεν θα το έλεγα. Να μάθεις να είσαι μόνος, να μάθεις να πορεύεσαι μόνος. Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσεις αυτό, τόσο καλύτερα για σένα. Μην το φοβάσαι. Βασικά… μην φοβάσαι να το αποδεχθείς. Αυτό είναι ο φόβος. Από τους χειρότερους φόβους θα έλεγα. Αλλά να θυμάσαι φίλε μου, πως οι φόβοι είναι για να τους ξεπερνάμε. Όσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος σου, τόσο μεγαλύτερο και το πάθος σου για ζωή.

Έρχονται, φεύγουν, έρχονται και φεύγουν. Ο φαύλος κύκλος των ανθρώπων. Θα τον συνηθίσεις. Μην μπεις στον κόπο να στεναχωρηθείς για αυτό. Δεν είναι κάτι, ίσα ίσα. Είναι η φυσική ροή της ανθρώπινης φύσης. Είναι σαν εκείνα τα όνειρα που είχαμε μικροί. Εκείνους τους λύκους, να στο θέσω έτσι σε μωβ φούσκες. Έρχονται, φεύγουν, έρχονται φεύγουν.

Κάτι τελευταίο όμως φίλε μου… Να μην απορρίπτεις τόσο εύκολα. Δώσε περιθώριο και σε αυτούς που νομίζεις ότι δεν το αξίζουν ή ακόμη καλύτερα που δεν το δικαιούνται. Κάποιες φορές αυτοί είναι που σε κερδίζουν…

by Κραγιοπούλου Φανή