Ήταν που ήταν βαρύ το κλίμα στις μέρες μας, σχετικά με το φλερτ, ήρθε και η πανδημία και έδεσε το γλυκό. Δεδομένης και της δυναμικής των social media που κατέλαβαν τη θέση της παραδοσιακής γνωριμίας face to face, η σημερινή κατάσταση δεν σου αφήνει άλλη επιλογή από το να επιδοθείς στην προσέγγιση του άλλου φύλου, ίσως αποκλειστικά και μόνο, μέσω των εφαρμογών κοινωνικής δικτύωσης.

Στην εποχή της εικόνας την οποία διανύουμε και η οποία φαίνεται πως ήρθε για να μείνει, μπορεί να μοιάζει πως πλέον έχουμε πολλαπλές επιλογές εξαιτίας των μέσων και των διαφόρων εφαρμογών, όμως οι άνθρωποι πλέον παραδέχονται πως το φλερτ μοιάζει να είναι πιο δύσκολο από ποτέ. Μετά το “φαινόμενο” του διαβάστηκε αλλά δεν απαντήθηκε που αναλύθηκε σε προηγούμενο επεισόδιο, έχει μπει για τα καλά στην εξίσωση και το ghosting .

Τι είναι το ghosting

Ghosting σημαίνει ότι ένα άτομο εξαφανίζεται από τη ζωή μας χωρίς εξηγήσεις και πολλά πολλά. Είναι ένα φαινόμενο του σήμερα, το οποίο είναι τρομερά ενοχλητικό. Παρατηρείται όλο και πιο συχνά οι άνθρωποι να εξαφανίζονται από προσώπου γης χωρίς καμία εξήγηση, σαν να μην παίρνουμε ο ένας σοβαρά την υπόσταση του άλλου. Ο όρος “ghosting” χαρακτηρίζεται από την σιωπή όταν κάποιος δεν θέλει να δώσει συνέχεια και όχι από την ευθεία παραδοχή ότι δεν ενδιαφέρεται να συνεχίσει, αφήνοντας συχνά την άλλη πλευρά σε μια βασανιστική προσπάθεια ερμηνείας.

Τα πιθανά αίτια

Ποτέ δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα τι δεν πήγε καλά, ή τι δεν άρεσε στο άλλο πρόσωπο, ώστε να καταλάβεις- και ενδεχομένως- να κάνεις την ανασκόπηση σου. Είναι αναγκαίο να υπάρχει ένα feedback και από την άλλη πλευρά. Μία αντίδραση δείχνει κάτι, μας δίνει κάποιες εξηγήσεις, η αδράνεια αντίθετα και η αδιαφορία μας γεμίζουν ανασφάλειες, ενοχές και  μας οδηγεί σε πολλές παρερμηνείες. Γεμίζουμε το μυαλό μας σενάρια, πιθανώς να γινόμαστε και κυνικοί, μα καθόλου ρεαλιστές.

Είναι πιθανό τα άτομα που διστάζουν να δημιουργήσουν σχέσεις ή αποφεύγουν εντελώς δεσμούς με άλλους, να είναι απρόθυμα να πλησιάσουν πολύ κοντά σε οποιονδήποτε άλλο, λόγω προβλημάτων που έχουν με την εμπιστοσύνη. Γι΄αυτό χρησιμοποιούν έμμεσες μεθόδους για να τερματίζουν τις σχέσεις τους. Είναι επίσης πιθανόν να είναι άτομα που λόγω των συνθηκών έχουν τρομερές ανασφάλειες και φοβούνται να αντιμετωπίζουν στα ίσια τους ανθρώπους και τον εαυτό τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι άνθρωποι που εξαφανίζονται έτσι απλά, είναι δειλοί. Μοιάζει σαδιστικό κάποιος, προκειμένου να ικανοποιήσει το ανασφαλές εγώ του, να αναζητήσει την ανταπόκριση εκεί που ξέρει ότι θα την βρει και όταν τελικά την βρίσκει… να παίρνει το ενδιαφέρον του πίσω; Και αν είναι;

Ο φόβος της απόρριψης (ανεξάρτητα από τον λόγο) κάνει τους ανθρώπους να ξεχάσουν όλους τους τρόπους τους. Όπως και με το Tinder, τα “Ghosts” προτιμούν να κάνουν ελάχιστα ραντεβού με τον κάθε υποψήφιο και ταυτόχρονα και με άλλους υποψήφιους, σαν να έχουν λίστες, αντί να επιδιώκουν μια συνομιλία, περισσότερη αλληλεπίδραση και να είναι ειλικρινείς με έναν άνθρωπο που θα γνωρίσουν. Μερικές φορές απλά δεν κολλάνε δύο άνθρωποι, αυτό δεν είναι κακό να το αντιμετωπίζεις. Στην αρχή είναι για λίγο επώδυνο, αλλά αποδεκτό. Κακό από την άλλη είναι να παίζεις με πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα. Δεν τους δίνεις τον χρόνο που τους αξίζει και τους κοροϊδεύεις “μπροστά στα μούτρα τους“.

Γιατί οι άνθρωποι παίζουν το παιχνίδι του “σκωτσέζικου ντουζ”

Παρόλο που αυτές οι συμπεριφορές βρίσκουν τη ρίζα τους σε διάφορες αιτίες, σημαντικό δεν είναι τόσο να απαντηθεί αυτό- αλλά γιατί η άλλη πλευρά ανταποκρίνεται στο εκάστοτε παιχνίδι. Τα παιχνίδια θέλουν τουλάχιστον δύο για να συνεχίσουν να παίζονται, άρα κανένα παιχνίδι δεν πρόκειται να υπάρξει αν δεν υπάρξει ανταπόκριση από την άλλη πλευρά.

“Οι άνθρωποι μπορεί να μην θυμούνται τι έκανες ή τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πως τους έκανες να αισθανθούν.”

Είναι τόσο κρίσιμο πολλές φορές να μην (ανα)βιώσουμε τον πόνο της απόρριψης, που η ανάγκη μας να μην απορριφθούμε, είναι αυτή που τελικά μας κινητοποιεί και επιμένουμε να δοθεί ένα διαφορετικό τέλος σε αυτό το σενάριο. Αυτό της ανταπόκρισης και της αποδοχής. 

Η αυτοαξία μας όμως διακυβεύεται ακόμα και όταν ανταποκρινόμαστε σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Η φτωχή εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, οδηγεί πολλές φορές στο να ανταποκριθούμε στα ελάχιστα που κάποιος μας προσφέρει- αφού δεν είμαστε “αρκετά καλοί” για να αξίζουμε κάτι καλύτερο. Και σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, επιβεβαιώνεται η αρχική εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, ότι αφού δεν είμαστε “αρκετά καλοί” δεν θα πάρουμε ποτέ όλα όσα επιθυμούμε. Κάπως έτσι γινόμαστε “έρμαιο” σε τέτοιου είδους παιχνίδια.

Εκεί μπαίνουν τα ζητήματα της οριοθέτησης και της αυτοπροστασίας. Εντοπίζοντας αν διαπραγματεύομαστε ή όχι τέτοιες συμπεριφορές και ποιό τελικά το όφελος για εμάς. Και έτσι όμως, δύσκολα οι άνθρωποι αφήνουν μια συντροφική σχέση. Ακόμα και αν δεν είναι υγιής γιατί απειλείται η ανάγκη του “ανήκειν”.

Ο φόβος της απόρριψης παραμένει οικουμενικός και βρίσκεται στον πυρήνα κάθε ατόμου. Κάθε άνθρωπος ανάλογα με τα βιώματα του και τις πεποιθήσεις που έχουν προκύψει μέσα από τα βιώματα, τον έχει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Το θέμα είναι πως αυτός ο φόβος επηρεάζει τη διάθεση μας για συντροφικότητα.

Ακόμα και αν ελλοχεύει ο φόβος της απόρριψης ως απόρροια βιωμάτων στην παιδική μας ηλικία, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η παιδική μας ηλικία εξηγεί σε ένα βαθμό την συμπεριφορά μας όσο αφορά την αναζήτηση συντρόφου, δεν εξηγεί όμως τα πάντα και δεν καθορίζει τις επιλογές μας. Ακόμα και αν ο ευσεβής μας πόθος είναι να υπάρχει ανταπόκριση και συνέπεια από την άλλη πλευρά, καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι το πως εν τέλει θα μας συμπεριφερθούν, μας δίνει πληροφορίες οι οποίες μας βοηθούν να καταλάβουμε αν η άλλη πλευρά αποτελεί επιλογή ή όχι.

Όπως επίσης, και η δική μας αντίδραση μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες γιατί μας βοηθάει να καταλάβουμε τι ακριβώς αναζητάμε. Μπορεί να μην έχουμε έλεγχο στο πως θα μας συμπεριφερθούν, έχουμε όμως έλεγχο στο πως θα ανταποκριθούμε στην εκάστοτε συμπεριφορά ακόμα και αν η επιθυμία μας είναι τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Πολλές φορές δεν μπαίνουμε καν στην διαδικασία να “αξιολογήσουμε” αν ο άλλος “κουμπώνει” μαζί μας, γιατί το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μην απορριφθούμε.

Αν έμεινες να απορείς τι έκανες λάθος, τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά, αισθάνεσαι ανεπιθύμητος και πως η αυτοεικόνα σου είναι φτωχή- ως συνέπεια των πιο πάνω συμπεριφορών- τότε ωφέλιμο θα ήταν να αναζητήσεις κάποια άλλη επιλογή.