Πριν λίγες μέρες, μου δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψω στην Ιταλία (συγκεκριμένα Νάπολη, Ρώμη και Ορβιέτο) στα πλαίσια του προγράμματος ανταλλαγής νέων Erasmus+. Σε αυτό το ταξίδι λοιπόν, είχα τη χαρά να ανακαλύψω κάποια παράξενα και ίσως λίγο αστεία πράγματα που συμβαίνουν εκεί.

Ποια είναι αυτά;

• Νερό από… χρυσάφι!

Αυτό ίσως το ξέρετε οι περισσότεροι. Το νερό στην Ιταλία, λογικά, είναι κάτι σαν τις γάτες στην αρχαία Αίγυπτο, γι’ αυτό είναι τόσο ακριβό. Γενικά, αν έχετε σκοπό να πάτε κάποια στιγμή, η συμβουλή μου είναι να πάρετε ένα μπουκαλάκι και να το ξανά γεμίζετε από το ξενοδοχείο/airbnb, όπου διαμένετε.

• Μα θα σκάσει η φούσκα μου!

Οι δημόσιες τουαλέτες στους σταθμούς των τρένων είναι επί… πληρωμή. Καλά διαβάσατε! Κάθε φορά, που κάποιος επιθυμεί να επισκεφθεί τις τουαλέτες πληρώνει 1 ευρώ. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι σε άψογη κατάσταση και σίγουρα αν είναι να αποφευχθούν τα χειρότερα, δε θα υπολογίσεις το ένα ευρώ. Έτσι ανθίζει η οικονομία της χώρας!

• ΟΑΣΘ;

Που λέτε εκεί στας Ιταλίας, μπορείς να βγάλεις ένα εισιτήριο του ενός ευρώ και δέκα λεπτών, με το οποίο μπορείς να χρησιμοποιήσεις για 90 λεπτά όποια και όσα ΜΜΜ θέλεις (μετρό, λεωφορεία κ.α.). Επίσης, στη Νάπολη υπάρχει το λεωφορείο “Alibus”, το οποίο  πηγαίνει απευθείας από την Piazza Garibaldi (την κεντρική πλατεία της Νάπολης) στο Αεροδρόμιο. Το σκας το ταλιράκι, αλλά πιστέψτε με αξίζει τον κόπο, γιατί η απόσταση είναι αρκετά μεγάλη.

• Και λέει λέει και τι δε λέει και πάει λέγοντας…

Αυτός ο στίχος αντιπροσωπεύει πλήρως την πλειοψηφία των Ιταλών που είδα στο δρόμο. Κυριολεκτικά, περπατάνε στο δρόμο και μιλάνε μόνοι τους. Δεν είχαν κινητό ή ακουστικό bluetooth, το τσέκαρα. Ίσως είναι υπέρ εκείνης της έρευνας, που λέει ότι το να μιλάς μόνος σου είναι ένδειξη ευφυΐας. Oh, well!

• Savoir Vivre

Μπορεί το Savoir Vivre(=να ξέρεις να ζεις) να προέρχεται από τη Γαλλία και να υποδεικνύει καλούς τρόπους συμπεριφοράς, όμως οφείλω να ομολογήσω πώς και οι Ιταλοί δεν πάνε πίσω. Όπως είναι φυσικό, και χάθηκα και κύκλους έκανα και σε αδιέξοδο βρέθηκα και λάθος γραμμή του μετρό πήρα και διάφορα τέτοια χαριτωμένα. Ωστόσο, όλοι μα όλοι όσοι ρώτησα ήταν τόσο φιλικοί και εξυπηρετικοί! Μου εξήγησαν τι γίνεται με τα ΜΜΜ, με τα εισιτήρια, με τους δρόμους καιτις αποστάσεις. Μέχρι και τη βαλίτσα μου κουβάλησαν! Να σημειωθεί, ότι οι περισσότεροι εξ’ αυτών δε μιλούσαν Αγγλικά κι εμένα τα ιταλικά μου δεν τα λες και άπταιστα, οπότε ο νοών νοείτω!

Σε γενικές γραμμές, ήταν ίσως η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου so far και σας συστήνω ανεπιφύλακτα να βρείτε αύριο κιόλας ένα πρόγραμμα Erasmus+ και να ταξιδέψετε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!