Όπως όλοι οι φοιτητές, έτσι και εγώ, γύρισα πάλι στην γενέτειρα μου, τα ονειρικά και ε-ξωτικά Τρίκαλα, άρχισα να μπαίνω σε ένα πιο χριστουγεννιάτικο κλίμα, με όλα τα φωτάκια, τα δέντρα, το ξακουστό πλέον Μύλο των Ξωτικών, που από εκεί που είχε ξεκινήσει σαν μια αγνή προσπάθεια να φέρει μια πιο γιορτινή διάθεση στην πόλη, πλέον να έχει εξελιχθεί σ’ ό,τι πιο εμπορικό και ματεριαλιστικό κόνσεπτ που μπορούσε αυτή η πόλη να εξάγει. (Βλέπε Πειρατές στο Μύλο των Ξωτικών, που το πιο κοντινό σε καράβι που έχει δει αυτή η πόλη ήταν κάτι χαρτόκουτα που επέπλεαν πάνω στο ποτάμι Για να συνεχίσω αυτό που έλεγα, βλέποντας το ποιόν των Χριστουγέννων που χαρακτηρίζουν την πόλη, και κατ’ επέκταση όλο τον κόσμο, αποφάσισα να κάνω μια διαδικτυακή βόλτα, σε τοίχους ανά τον κόσμο, προκειμένου να βρω μέσω του street art κάποιες απαντήσεις πάνω στο πως και το γιατί πλέον αυτή η γιορτή έχει καταλήξει έτσι. Ας δούμε λοιπόν τι μας επιφυλάσσει ο κόσμος γι’ αυτό το χριστουγεννιάτικο ερώτημα.
Γιατί τα ξωτικά του Αη-Βασίλη τις πιο πολλές φορές είναι τα ανήλικα παιδάκια που δουλεύουν ολημερίς και οληνυκτίς για λίγο χωμί.
Τι πιο γιορτινο να βλέπεις τους ανθρώπους λιώμα σε κάθε γωνιά της πόλης
Κλασσικές επιτυχίες στο ραδιόφωνο και σ’ όλη τη πόλη και τα κλάμπ, snapchat filters, σκουφάκια all the way!
Μήπως τα Χριστούγεννα συμβάινουν για κάποιο άλλο λόγο?
Μήπως ο κύριος Monopoly είναι ο πραγματικός Άγιος Βασίλης??
Μήπως αυτό είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα?
Δεν είναι ειρωνική η ζωή ώρες ώρες?
Και ας μη ξεχάσουμε ποιος άλλος κλάδος της βιομηχανίας ανθρώπων επωφελείται αυτές τις μέρες…
Μήπως ο κόσμος και ο άγιος είναι κάπως έτσι??
Και ας μη ξεχνάμε πόσα συμβαίνουν στην ευρώπη κατά την περιόδο αυτή και πόσα δεν σταματάνε να συμβαίνουν ανά τον κόσμο.
Και να βλέπεις τι χαμός γίνεται στις αγορές για κάτι τόσο υλικό και να νιώθεις πόσο πολύ έχει παρεκκλίνει η ανθρωπότητα από κάποιες βασικές αξίες
Μέχρι και τον Άγιο τον επηρεάζει η μελαγχολία των Γιορτών.
Ευτυχώς υπάρχει και ο κινηματογράφος και τέχνη γενικότερα, για να μπορέσουν να σώσουν λίγο το πνεύμα των χριστουγέννων. Αγαπημένος Jack Skellington
Αγαπημένες συνήθειες γιορτών. Γλυκά, μπισκότα, μελομακάρονα, μ’ ό,τι τη βρίσκει κανεις. Ποιος θα λέγε όμως όχι στον Walter White??
Futurama: μια σειρά που τα σχολίαζε όλα τόσο έξυπνα και τόσο πετυχημένα. Δε θα ξέφευγε ο αγαπημένος Άγιος
Ευτυχώς υπάρχουν και τα παιδιά και σώζουν το αυθεντικό, αγνό πνεύμα των Χριστουγέννων.
Και μέσα σ’ όλα αυτά και μια μερίδα ανθρώπων που μόνο ευχάριστα δεν περνά αυτές τις μέρες
Και κάπως έτσι καταλήγουν όλα τα δώρα, όλες τα συναισθήματα και το πνεύμα των γιορτών. Στα σκουπίδια.
Όπως και να χει, καλές Γιορτές από μένα, καλή χρονιά και εύχομαι το νέο έτος να μην είναι τόσο πολύ μια ζωντανή απόδειξη του μαρτυρίου της ζωής. Χαρά-υγεία-αγάπη-τέχνη. Μ’ αυτά μπορούμε να πορευτούμε και να αλλάξουμε και εμάς και τον κόσμο.
By Γιώργος Χ. Τζέλης