Καθώς περνάς τις μέρες σου το καλοκαίρι, βλέποντας σειρές ,που είχες αφήσει κατά τη διάρκεια του έτους, σου στέλνει μήνυμα το μπιτσάκι και σου λέει «είδα το pilot αυτής της σειράς και άξιζε». Κάπως έτσι σε βάζει και σένα σε σκέψεις να αρχίσεις μια καινούργια σειρά, για να γεμίσει ωραία το καλοκαίρι σου. Όσο εφιαλτικό και να ναι, να προσπαθείς να δεις σειρές, με το χειρότερο ίντερνετ του κόσμου, βγαλμένο από μια άλλη –ξεκάθαρα- δεκαετία. Όταν αρχίζεις όμως, αυτή τη σειρά πέρα απ’ το γεγονός ότι σου δημιουργεί την ανάγκη να δεις πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα, με τα αστεία που έχει μέσα η σειρά, οι χαρακτήρες και όσα διαδραματίζονται, απλά σε κάνουν να την εκτιμήσεις και να λυπηθείς που την έκοψαν, έτσι, πρόωρα.

Η σειρά Braindead κινείται σε έναν άξονα βασισμένο στην ταινία του Don Seigel, “The Body Snatchers”, που είναι μια πολιτική αλληγορία για τον μακαρθισμό ή για την επερχόμενη κομμουνιστική απειλή, που φυσικά είναι πάντα υπαρκτή, και στη ταινία του Frank Capra “Mr. Smith Goes To Washington”.

Οι παραγωγοί Robert και Michelle King, που μετέτρεψαν το The Good Wife σε ένα από τα καλύτερα τηλεοπτικά δράματα, μας δίνουν κάτι εντελώς διαφορετικό, μια τρελή sci-fi κωμωδία που μιλάει για εξωγήινα έντομα, που μπαίνουν μέσα στα μυαλά των ηγετών των κομμάτων της γερουσίας, μετατρέποντας τους σε σκληροπυρηνικούς εξτρεμιστές των παρατάξεων τους.
Και δεν είναι μόνο αυτοί που προσβάλλονται απ’ τα έντομα. Σχεδόν όλοι είναι ευάλωτοι. Και αφού τα έντομα μπούνε μέσα στον εγκέφαλο και αποβάλλουν το αριστερό ημισφαίριο, πλέον οι άνθρωποι έχουν μια αποστροφή προς το σεξ, το αλκοόλ και να μιλάνε ανούσια για τις ιδεολογίες του και για το πώς το άλλο κόμμα προσπαθεί να καταστρέψει την χώρα. Αυτό κι αν ακούγεται επιστημονικής φαντασίας, ε;

Μπορεί να ακούγεται τόσο εξωπραγματικό, τόσο για γέλια, αλλά οι αναφορές, τα ζητήματα, η στάση των παρατάξεων και οι αναφορές στα τρέχοντα γεγονότα του 2016 (βλέπε Trump – Hillary, που κάνουν συχνά-πυκνά την εμφάνιση τους σε διάφορα πλάνα), σου δείχνουν πως η σειρά θα επικεντρωθεί όντως ανάμεσα σ’ αυτές τις εκλογές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η σειρά ξεκινά με κομμάτια ομιλιών των δύο υποψηφίων.
​​
Ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον γεγονός για την σειρά είναι ότι το ζεύγος King, πούλησαν την σειρά στο CBS το φθινόπωρο του 2014, όταν μέχρι και οι πιο κυνικοί αναλυτές δε θα μπορούσαν να προβλέψουν πως θα κατέληγε να έχει υποψήφιους για πρόεδρο των ΗΠΑ ένα σκανδαλόφιλο ψεύτη, ένα ασθενή με Tourret επιπέδου τέσσερα, και μια έξω φρενών σοσιαλίστρια, που σύρθηκε από τη χρονοκάψουλα της απ’ το 1968 που υποκρύπτει τα εγκλήματα της NSA και άλλα τόσα. Αλλά οι King επέλεξαν την πιο σωστή χρονικά στιγμή για να βγάλουν στον αέρα την σειρά. Την ίδια περίοδο που στην τηλεόραση μονοπωλούν οι πολιτικές συζητήσεις, τα τείχη που θέλουν να εγερθούν στα σύνορα με το Μεξικό, και όλα αυτά που κάνουν την πραγματικότητα να μοιάζει εξωπραγματική και σε κάνει να λες “τώρα όντως συμβαίνει αυτό που βλέπω;” Στη σειρά τα εξιλαστήρια θύματα για όλα τα προβλήματα του έθνους των ΗΠΑ, την έχουν οι Σύριοι και στην πραγματικότητα, οι Μεξικανοί.

Ο τρόπος με τον οποίο μαίνονται οι διαμάχες μέσα στην γερουσία, οι υπόγειες συζητήσεις, οι κρυφές συμφωνίες, η μοχθηρότητα και υστεροβουλία των δυο παρατάξεων που δε διστάζουν να μεταβούν στην βία, σε κάνουν να σκέφτεσαι, μήπως όντως έχουνε έντομα στον εγκέφαλο τους όλοι αυτοί και τα κάνουν αυτά; Μήπως αυτό ξεγυμνώνει την ασχήμια του ανθρώπινου γένους και δείχνει πόσο μικρόψυχο είναι ;

Οι πρωταγωνιστές της σειράς, με τη σειρά τους είναι απολαυστικοί. Η Laurel Healey (Mary Elizabeth Winstead), την οποία προσωπικά λάτρεψα, με το χιούμορ της, με τις κινήσεις της και με την ερμηνεία της, που συμβολίζει την μολυσματική διαφθορά που έγκειται στο σύστημα. Τη πρώτη βδομάδα στην δουλεία, ανακαλύπτει πως ο αδερφός της ,Luke (Danny Pino), που ακολούθησε τα βήματα του πατέρα στην πολιτική και συνέχισε την παράδοση της οικογενείας στην πολιτική, απατάει επανειλημμένα την έγκυο γυναίκα του. Αλλά μπορείς να τον λατρέψεις και αυτόν ,γιατί μπορεί και ξεφεύγει από τις γραμμές της παράταξης του και λειτουργεί ως από μηχανής θεός, για να γλυτώσει ένα λουκέτο στην κυβέρνηση, που θα είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν πολλοί άνθρωποι τη δουλεία τους.

Αλλά μέσα στην ίδια βδομάδα, οι ψεύτο-ιδεολογικές της απόψεις δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να φτάσουν τις ικανότητες στην κατασκοπεία και στην χειραγώγηση ανθρώπων και καταστάσεων. Και δεν είναι μόνο αυτό, είναι ότι της αρέσει που είναι έτσι, και μετά την πρώτη διαρροή της στο Τύπο, ένας βοηθός στο γραφείο του αδερφού της ,την συγχαίρει γι αυτό και αυτή ταυτόχρονα και ντρέπεται και χαίρεται!

Και ο άνθρωπος που έχουμε αγαπήσει σαν Andrian Monk, Tony Shaloub, που είναι ο αρχηγός των Ρεπουμπλικανών, δίνει μια απ’ τις καλύτερες ερμηνείες του ,για μένα τουλάχιστον. Μπορεί να είναι ο πιο μοχθηρός άνθρωπος στο πλανήτη σε πολλές απ’ τις σκηνές, αλλά και πάλι σε κάνει να τον συμπαθήσεις με τον τρόπο του.
​​

Προσωπικά αυτό που έκανε αυτή τη σειρά τόσο ξεχωριστή είναι η κυνική του κοροϊδία για την πολιτική σκηνή των ΗΠΑ. «Ποιος είναι Δημοκρατικός στις μέρες μας ?» «Ποιος είναι Ρεπουμπλικάνος?» ρωτάει ένας Δημοκρατικός, σε μια προσπάθεια του να πείσει έναν Ρεπουμπλικάνο να αλλάξει την ψήφο υπέρ του αντίπαλου κόμματος.

Καμία άλλη σειρά δεν κορόιδεψε τόσο έντονα και τόσο εμφατικά την αληθινή όψη της Ουάσινγκτον. Μια όψη που μέχρι και το κωμικό που λέει σε μία φάση η Laurel κουρασμένη από μια συζήτηση για το πώς θα ρίξουν βρώμα πάνω σε ένα αντίπαλο , “ Γιατί δε λέτε πώς σκοτώνει κουτάβια και να κλείσουμε για σήμερα την συζήτηση;” και μετά από λίγο όντως δημοσιεύουν αυτήν την είδηση, δείχνοντας πως δεν υπάρχει δισταγμός και όριο στην πολιτική.

Επομένως θεωρώ πως αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς. Είναι κάτι το διαφορετικό, είναι κάτι που μπορεί σαν concept να ακούγεται βλακεία, αλλά είναι μια εξαίρετη παραγωγή. Δυστυχώς,δεν θα συνεχιστεί, καθώς οι παραγωγοί δεν την ανανέωσαν και είναι κρίμα γιατί είχε ακόμη πολλά να πει. Όπως και να χει,το Braindead αποτελείται από 13 επεισόδια που δε σε κάνουν σε κανένα σημείο να βαριέσαι.

ΥΓ. 1. Θα κολλήσετε σίγουρα με το τραγούδι που παίζει συνέχεια στην σειρά, το “You Might Think” των Cars, και θα νιώθετε και σεις προσβεβλημένοι απ ‘τα έντομα, γιατί είναι το μοναδικό τραγούδι που ακούνε.

ΥΓ. 2. Όταν βλέπετε την σειρά, καλό θα ήταν να μην τρώτε παράλληλα, γιατί σε αρκετά σημεία υπάρχουν splatter σκηνές και κάποιες-όχι και τόσο- ωραίες σκηνές, όπως το σεξ των εντόμων, ή το πώς μπαίνουν και βγαίνουν στα μυαλά των ανθρώπων. Είναι μερικές από τις σκηνές της σειράς που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, να γελάς όμως και να λες τι σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι.Το μαύρο χιούμορ της σειράς,μπορεί να μη σε κάνει να κατουριέσαι απ’ τα γέλια, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι τόσο έξυπνο και τόσο creepy, σε σημείο που τουλάχιστον γελάς. Χαρακτηριστική σκηνή, αφού ο γερουσιαστής Red, σκοτώνει ένα υπεύθυνο ερευνών της CIA, δοκιμάζει λίγο απ’ τα μυαλά του στο τοίχο και λέει εμφατικά : «Ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά της γενιάς του.»

By Γιώργος Χ. Τζέλης