Η Άνω πόλη για πολλούς είναι μόνο ο πύργος του Τριγωνίου ή αλλιώς το πυροβολείο. Τουλάχιστον όταν αναφέρω Άνω πόλη ή κάστρα στους φίλους μου αυτό σκέφτονται. Για εμένα δεν είναι αυτό μόνο. Είναι κάτι λίγο πιο..ας πούμε προσωπικό. Είναι όλα εκείνα τα κρυμμένα ή και όχι στενάκια που πάω και κάθομαι και χαζεύω την πόλη αυτή από ψηλά. Είτε με ντάλα ήλιο είτε υπό το φως του φεγγαριού (πόσο ρομαντική ε;) με παρέα ή και μόνη, η θέα από εκεί είναι μοναδική. Και ναι λατρεύω κι εγώ να κάθομαι στο πυροβολείο εκεί στα μπροστά παγκάκια αλλά πιο πολύ μου αρέσουν τα πιο κρυφά στενά ή και πάνω στο Γεντί Κουλέ.
Ξέρετε τα καλοκαίρια με την κολλητή μου, που είμαστε και γειτονάκια, πάμε καθόμαστε στο πυροβολείο και αναμένουμε πότε θα αδειάσει ένα από τα μπροστινά παγκάκια, ώστε να τρέξουμε να κάτσουμε και να αράζουμε εκεί για ώρες ή μέχρι να αρχίσω να κρυώνω και να γκρινιάζω τέλος πάντων.
Γιατί όμως η Άνω πόλη;
Γιατί η θέα είναι απλά υπέροχη! Επειδή μπορείς να πας να πάρεις ένα μπουκάλι κρασί και να κάτσεις με παρέα συζητώντας για ώρες κι αν είσαι τυχερός μπορεί να κάνεις και νέες γνωριμίες. Γιατί μπορείς να πάρεις ένα βιβλίο και να κάτσεις εκεί να διαβάσεις ή άμα είσαι εξίσου αντικοινωνικός με εμένα μπορείς να κάτσεις μόνος σου απλά χαζεύοντας την πόλη.
Άμα πας βράδυ τώρα το χειμώνα με το κρύο είναι πάντα ήρεμα και είναι τόσο όμορφη η Θεσσαλονίκη που απλώνεται στα πόδια σου. Αν από την άλλη πας μια καλοκαιρινή βραδιά τότε σίγουρα θα βρεις πολύ πολύ κόσμο.. Προσωπικά προτιμώ όταν είναι μια ενδιάμεση κατάσταση. Φυσικά αν έχει τουρίστες έχει πολύ πλάκα! Είναι τόσο γλυκούληδες και μου αρέσει να παρατηρώ τι τους κάνει εντύπωση και τι φωτογραφίζουν.
Προσωπικά είναι το αγαπημένο μου σημείο στη Θεσσαλονίκη. Γιατί όταν βγαίνω από το σπίτι να πάω για περπάτημα ως τα κάστρα, νιώθω το κεφάλι μου σαν ένα πεδίο μάχης, όμως μόλις φτάνω και αντικρίζω τη θέα, αυτή τη πόλη έχει μια μαγική επίδραση πάνω μου. Νιώθω τον αέρα της κι όλα ηρεμούν, όσο άσχημα κι αν είναι. Και αυτό είναι κάτι μοναδικό που έχει αυτή η πόλη: το να με ηρεμεί όταν οι άνθρωποι της δεν μπορούν.
Είναι μια πόλη μαγική, ερωτική και άκρως ερωτεύσιμη. Μια μεγάλη πλανεύτρα. Έχει κάτι ξεχωριστό το να κάθεσαι ψηλά και να βλέπεις την Ροτόντα, τη Πλατεία Ναβαρίνου, το Λευκό Πύργο, τα Πανεπιστήμια, τη Νέα Παραλία, το Μέγαρο Μουσικής και το Λιμάνι. Εκεί πιστεύω πως είναι το πιο όμορφο κομμάτι, η θέα των γερανών. Και όταν πέφτει ο ήλιος, ότι εποχή κι αν είναι, πάντα είναι τόσο πολύ γοητευτικά ερωτεύσιμα τα χρώματά της. Και άμα είσαι τυχερός και φαίνεται και ο Όλυμπος…
By Μαρία Σταυρούλη