Αν είστε σειρομανείς, εθισμένοι δηλαδή στις σειρές όπως και εγώ, σίγουρα έχετε αντιμετωπίσει το εξής φαινόμενο: Μια εκπληκτική σειρά που σας τράβηξε την προσοχή, αλλά μετά από μια δυνατή πρώτη σεζόν έκανε γρήγορη υπόκλιση, αυλαία και βγήκε από τη ζωή σας. Παρά το γεγονός αυτό, όμως, ακόμα και τα λίγα επεισόδια που σας προσέφερε είχαν ψυχή, σας διασκέδασαν, και στην τελική, και να το ξέρατε από πριν ότι δε θα συνεχιστεί, πάλι θα την βλέπατε, γιατί άξιζε! Αν, μάλιστα, ανήκετε στους binge watchers που θέλουν να καταναλώνουν σειρές μονορούφι τότε οι σειρές της μιας σεζόν είναι ιδανικές για εσάς. Ακόμα και για τους περιστασιακούς φίλους των σειρών, που απλά θέλουν κάτι σύντομο για να χαλαρώσουν, οι σειρές πυροτέχνημα αποτελούν ιδανική λύση. Σε όποια κατηγορία όμως και να ανήκετε, όπως θα έλεγε και ο Καβάφης αλλά και άπειρα quotes «φιλοσόφων» του Facebook: δεν είναι ο προορισμός που μετράει αλλά το ταξίδι. Γι’ αυτό, οι παρακάτω σειρές, αν και βραχύβιες, αποτελούν μια φωτεινή λάμψη στον ουρανό του Netflix και αξίζουν τουλάχιστον μια θέαση.
Girl Boss:
Σας έχει πιάσει μια mid ‘00s nostalgia; Θέλετε μια ιστορία ενηλικίωσης, στην οποία η πρωταγωνίστρια αρνείται πεισματικά να ακολουθήσει την περπατημένη; Θέλετε μια ωμή, αλλά ταυτόχρονα, χιουμοριστική απεικόνιση του γυναικείου επιχειρηματικού δαιμονίου που, όμως, στροβιλίζεται μέσα από την δίνη όλων των σχέσεων (οικογενειακών, φιλικών, ερωτικών ) μιας anti-hero πρωταγωνίστριας; Και όλα αυτά με ενδιαφέρουσα μουσική υπόκρουση, σε ένα κλίμα που θυμίζει love letter προς το San Francisco; Τότε, η σχετικά άγνωστη αυτή original σειρά του Netflix είναι για εσάς. Η σειρά βασίζεται (αμυδρά, όπως η ίδια τονίζει στην έναρξη κάθε επεισοδίου) σε αληθινά γεγονότα, συγκεκριμένα στην αυτοβιογραφία της Sophia Amoruso, περιγράφοντας τα πρώιμα στάδια δημιουργίας της εταιρίας πώλησης vintage ρούχων, Nasty Gal. Έτσι, ξεκινάμε να βλέπουμε τα βήματα της Sophia, μιας αυθάδικης, χαοτικής, πραγματικά ελεύθερης και αμετανόητης 23χρονης, που, όμως, σε κερδίζει κυνηγώντας την εκπλήρωση ονείρων που μέχρι τότε ούτε είχε καν φανταστεί. Παρά τα ατοπήματά της, δεν παύει να επιδεικνύει ισχυρό αίσθημα αυτοπεποίθησης, ευστροφίας, αποφασιστικότητας και, ίσως, την παράλογη τυφλή πίστη ότι θα τα καταφέρει, αποδεικνύοντας άθελά της ότι στη ζωή η επιτυχία, εκτός από σκληρή δουλειά, απαιτεί ρίσκο και, ίσως, μια δόση άγνοιας κινδύνου. Γινόμαστε θεατές στο ταξίδι της, καθώς, ανακαλύπτει σχεδόν τυχαία το πάθος της και το κυνηγά με νύχια και δόντια, δίνοντας μας ελπίδα ότι, ίσως, «she has figured out life», όπως η ίδια υποστηρίζει. Bonus: το ευχάριστο cast και η δυνατή ερμηνεία της Britt Robertson που σίγουρα πείθει.
Soundtrack:
Η σειρά αυτή έρχεται να μας αποδείξει ότι κάθε τραγούδι είναι ένα love song, ακόμα και αυτά που δε θα περιμέναμε. Μέσα από ένα πρωτότυπο ρομαντικό μουσικό δράμα, βλέπουμε τις ζωές των χαρακτήρων να διασταυρώνονται στο πολύβουο Los Angeles, με την εξής, όμως, ιδιαιτερότητα. Σε σημεία κλειδιά, μπορούμε να δούμε τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών μέσα από το soundtrack που παίζει στο μυαλό τους. Το ομορφότερο, όμως, σε αυτήν την σειρά είναι το πόσο πολυδιάστατα παρουσιάζει, όχι μόνο τους κεντρικούς ήρωες, αλλά και όλους τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, εξερευνώντας την προσωπικότητα και τα κίνητρά τους. Με τον τρόπο αυτό, δείχνει περίτρανα ότι οι άνθρωποι, οι σχέσεις και οι καταστάσεις δεν είναι, συνήθως, αυτό που φαίνονται εξαρχής. Δεν υπάρχει άσπρο μαύρο, καλοί και κακοί , και, όπως στην πραγματική ζωή, οι χαρακτήρες σφάλουν, έχουν ατέλειες, ταλαντεύονται, αμφιβάλουν, χάνουν το δρόμο τους, αλλά πάνω από όλα, προσπαθούν (για αυτό μη βιαστείτε να τους κρίνετε). Εκτός από τις όμορφες μουσικές επιλογές τις σειράς, που κυμαίνονται από διαχρονικά κομμάτια μέχρι σύγχρονα ποπ αγαπημένα, θα βρείτε και εξαιρετικούς διαλόγους, που ακόμα και ως αυτοτελή quotes, έχουν την δύναμη να σου διδάξουν πράγματα για τη ζωή, η οποία δεν παρουσιάζεται, όπως στα κλασικά ρομάντζα ως σχεδόν δια μαγείας τέλεια. Για όλα αυτά, αλλά και πολλά ακόμα, η αδικοχαμένη στο βωμό του Netflix αυτή σειρά, η οποία ξεφεύγει από τα κλισέ του είδους, αξίζει το χρόνο σας.
The Queen’s Gambit:
Αυτή η μίνι σειρά έρχεται να ταράξει συθέμελα την αντίληψη ότι το σκάκι είναι βαρετό. Εκτυλίσσεται σε μια περίοδο αίγλης για το σκάκι, τα ‘60s, περιγράφοντας την ιστορία της ορφανής στα εννιά της χρόνια Beth, η οποία διαθέτει ένα έμφυτο εκπληκτικό ταλέντο για το σκάκι. Πέρα, όμως, από αυτό, αποτελεί μια διεισδυτική ματιά στην ψυχοσύνθεση του εθισμού, τα παιδικά τραύματα και τη θέση της γυναίκας στην τότε εποχή, χωρίς να καταφεύγει σε γνωστά τεχνάσματα του είδους, ώστε να προσθέσει έξτρα βαρύτητα. Ανάλαφρο όταν πρέπει, ανθρώπινο όταν η πλοκή το ζητά, σοβαρό όταν οι συνθήκες το απαιτούν, με χαρακτήρες που εξελίσσονται σε τελείως διαφορετικούς ανθρώπους στην πορεία. Η όλη ιστορία έχει μια αμεσότητα και την αύρα μιας περιόδου τόσο άγνωστης, αλλά, ταυτόχρονα, τόσο γνωστής, με πανέμορφα σκηνικά και αισθητική που ακολουθεί τις τάσεις της τότε εποχής, δείχνοντας τη μετάβαση από τα ‘60s στα ‘70s. Οι ηθοποιοί είναι κομμένοι και ραμμένοι στους ρόλους τους, με ιδιαίτερα φωτεινό σημείο την πρωταγωνίστρια Anya Taylor-Joy. Και σκηνοθετικά, όμως, είναι αριστουργηματικό με υπέροχα πλάνα ακόμα και σε ζοφερές στιγμές. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι θα σας εθίσει από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, και ποιος ξέρει, ίσως τελειώνοντάς την να θέλετε να ξεθάψετε τις παλιές σας σκακιέρες για ένα παιχνίδι.
Οι παραπάνω σειρές μας χάρισαν μια και μοναδική σεζόν, αλλά στην τελική, ίσως, είναι καλύτερα έτσι. Ίσως, αυτό τις αφήνει αναλλοίωτες στο μυαλό και την καρδιά μας, ασφαλείς από τις «κοιλιές» και τα «ξεχειλώματα» που δημιουργεί στις σειρές η υπερβολική επιτυχία. Πιθανό να μην έχουν το τέλος που θα θέλαμε, αλλά έτσι δεν είναι και η ίδια η ζωή; Μας αφήνει με κάποια ερωτηματικά και την επόμενη σελίδα κενή, για να γραφτεί από εμάς. Για αυτό, λοιπόν, ας απολαύσουμε τις σειρές αυτές για όσο κράτησαν και για αυτό που είναι!