«Μια ιστορία ψυχοθεραπείας». Ελκυστικό. «ΑΡΗΣ, μια ιστορία ψυχοθεραπείας». Πιο ελκυστικό. Τι είναι, όμως, όλα αυτά που σας λέω;

Είναι το πρώτο βιβλίο του ψυχίατρου Διογένη Κοπανάκη από τις εκδόσεις Βακχικόν, το οποίο είχα την χαρά να διαβάσω.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Το βιβλίο αυτό, ομολογουμένως, μου κέρδισε το ενδιαφέρον πριν καν το ανοίξω. Ήμουν βαθύτατα ενθουσιασμένη πριν καν εκδοθεί, μόνο και μόνο επειδή γνώριζα το θέμα.

Διαβάζοντάς το, ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.

Στον «Άρη» ενυπάρχουν οι προσωπικές σκέψεις τόσο του θεραπευομένου όσο και του θεραπευτή. Ειδικότερα οι σκέψεις του θεραπευτή μου φάνηκαν ιδιαίτερα χρήσιμες. Διότι είναι πολύ ενδιαφέρον να γνωρίζεις από πρώτο χέρι τι συνειρμούς κάνει ο ψυχίατρος αναλόγως με τα λεγόμενα του «ασθενή».

Σημαντικό είναι το γεγονός ότι η επιστημονική ανάλυση της συμπεριφοράς γίνεται με τρόπο κατανοητό από το πλήθος, δηλαδή από ανθρώπους που δεν έχουν προβεί σε αντίστοιχες σπουδές με τον συγγραφέα.

Στο βιβλίο του Διογένη Κοπανάκη με ερέθισαν οπτικά φράσεις όπως «συναισθηματικά ετοιμοθάνατος» και «ψυχικό απόστημα».

Πιο αναλυτικά, όμως, στο μυθιστόρημα αυτό προβάλλεται αρχικά μια κλασική εικόνα ενός πλούσιου άνδρα, η προσωπικότητα του οποίου ξεδιπλώνεται σελίδα με σελίδα. Το βιβλίο σε φέρνει σε επαφή και με το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, του «καλλιτέχνη της οικοδομής».

Σύγχρονα στοιχεία κάνουν την εμφάνισή τους, για παράδειγμα το τραγούδι «Ξημερώματα, δίνεις δικαιώματα», η προσθήκη του οποίου στο έργο μου προκάλεσε ελαφρώς γέλιο.

Οι χαρακτήρες, από την άλλη, φαίνονται συμπαθητικοί εντός της πλοκής του βιβλίου.

Στο πόνημα του συγγραφέα παρουσιάζεται μια αδύναμη πλευρά του Άρη όταν μένει μόνος, με την οποία θεωρώ δυστυχώς ότι πολλοί ταυτιζόμαστε κάποιες φορές…

Σπερματικά, βέβαια, προβάλλονται λέξεις και φράσεις που αφορούν στην ομοφυλοφυλία. Έτσι, δίνεται έμφαση σε μια ζωή γεμάτη με «πρέπει», τα οποία μάλιστα φαντάζουν αναρίθμητα.

Ο Διογένης Κοπανάκης με τον «Άρη» καταφέρνει πιστέυω να προσελκύσει σε έναν μεγάλο βαθμό τη νέα γενιά και το διέκρινα αυτό σε όλο το βιβλίο.

Αυτούς τους συγγραφείς τούς αγαπάμε λίγο παραπάνω…!

Ο ίδιος καταρρίπτει στερεότυπα και taboo για την ψυχοθεραπεία, στοιχείο το οποίο θεωρώ απαραίτητο σε ένα τέτοιο ανοιχτόμυαλο έργο.

Έπειτα, μικρές λεπτομέρειες πυροδοτούν το μυστήριο και πολλαπλασιάζουν τις υποθέσεις του αναγνώστη για το τι κρύβει πραγματικά ο «Άρης».

Δε χάνονται φυσικά και οι στιγμές χιούμορ μέσα στην απελπισία του Άρη, οι οποίες καθιστούν το παρόν ανάγνωσμα πιο ευχάριστο.

Τέλος, το βιβλίο αυτό είναι πράγματι μια ιστορία ψυχοθεραπείας, στην οποία ξετυλίγεται το κουβάρι ενός ανθρώπου που… «όυτε στην αλήθεια νιώθει ασφαλής ούτε στο ψέμα».

Μου άρεσε πολύ και πιστεύω θα ανατρέξω σε αυτό ξανά τα επόμενα χρόνια.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε την επιστήμη της ιατρικής και πόσο μάλλον της ψυχιατρικής;

Στο θέμα της ιατρικής δεν ξέρω να πω. Ίσως ήταν και λίγο μονόδρομος. Ένας καλός μαθητής προερχόμενος από ιατρική οικογένεια, στη γενιά μου, δεν είχε και πολλές επιλογές. Η ψυχιατρική όμως ήταν επιλογή και η ψυχοθεραπεία πλέον κομμάτι του εαυτού μου. Η αίσθηση της διερεύνησης και χαρτογράφησης των πιο καλά κρυμμένων κομματιών της ψυχής και του νου έχει μια ιδιαίτερη γοητεία και η φροντίδα και το νοιάξιμο στον θεραπευόμενο προσφέρει μοναδικά συναισθήματα.

Καταπιαστηκατε με δύο ευαίσθητα ζητήματα: την ομοφυλοφιλία και τον βιασμό. Φοβηθηκατε για τις αντιδράσεις και τις κριτικές;

Έχω πάψει προ πολλού να φοβάμαι τις αντιδράσεις και τις κριτικές. Με ενδιαφέρει να κάνω κάτι που εγώ να είμαι εντάξει με τη συνείδηση μου και την προσωπική μου ηθική και νιώθω ικανοποίηση όταν αυτό μπορεί να βοηθήσει έστω και έναν άνθρωπο. Το συγκεκριμένο βιβλίο όταν το τελείωσα και το έστειλα για αξιολόγηση υπήρξε εκδοτικός που το απέρριψε με την αιτιολογία ότι δεν μπορεί ο κεντρικός ήρωας να είναι gay και να επισκέπτεται και ψυχίατρο. Προς στιγμή πήγε να με κλονίσει αλλά στη συνέχεια με πείσμωσε περισσότερο και να που τελικά ο Άρης βρήκε τη θέση του στις καρδιές των αναγνωστών.

Τι θα λέγατε σε κάποιον που φοβάται να αποκαλύψει (ακόμα και να αποδεχτεί) την σεξουαλική του ταυτότητα;

Πρώτα από όλα να ενημερωθεί. Να μπορέσει να μάθει πόσο φυσιολογικό είναι όλο αυτό και να δει ότι δεν είναι μόνος. Να δικτυωθεί και γιατί όχι να ενταχθεί στην LGBT κοινότητα και έτσι να νιώσει αποδοχή και ασφάλεια.  Κι αν όλο αυτό δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει μόνος, να καταλάβει ότι υπάρχει ένα δίκτυο θεραπευτών και ομάδων που μπορεί να τον βοηθήσει.

Ευχαριστώ για όλα τον Διογένη Κοπανάκη, για τον άψογο τρόπο που μου φέρθηκε, για την προθυμία του και την ενέργειά του, αλλά και για το ιδιαίτερο έργο που προσέφερε στην ελληνική λογοτεχνία.