Ο Θανάσης Μπρόικος είναι ένας νέος ηλικιακά παίκτης του χάντμπολ (ελληνιστί χειροσφαίριση), με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον του! Έχοντας καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, η αγάπη του για το άθλημα, τον οδήγησε σε πολλές θυσίες προκειμένου να μπορέσει να βελτιωθεί! Πλέον, αγωνίζεται ως τερματοφύλακας στην ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης.
Καλησπέρα Θανάση! Πες μας λίγα πράγματα για σένα.
Καλησπέρα! Είμαι 22 ετών και παίζω Χάντμπολ στην ομάδα του Άρη, στη θέση του τερματοφύλακα. Πέρα από αυτό, σπουδάζω θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είμαι τελεόφοιτος. Παράλληλα, δουλεύω σε μία εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο του λιανικού εμπορίου. Όσον αφορά τα χόμπι μου, μου αρέσει η μουσική και ο αθλητισμός γενικότερα.
Πώς καταφέρνεις σαν αθλητής, να συνδυάζεις δουλειά, σπουδές και αθλητισμό;
Δυστυχώς, στο χάντμπολ δεν υπάρχουν πολλές ομάδες, που να πληρώνουν τους αθλητές τους. Για αυτόν τον λόγο, δημιουργήθηκε η ανάγκη να εργάζομαι, προκειμένου να καλύπτω τα προσωπικά μου έξοδα. Βέβαια, αυτό κάνει το πρόγραμμά μου μέσα στην εβδομάδα αρκετά επώδυνο κι όχι και τόσο αποδοτικό. Για να καταλάβεις, η δουλειά και η προπόνηση μου τρώνε καθημερινά περίπου 10-12 ώρες!
Από ποια ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον αθλητισμό και τί σε έκανε να επιλέξεις το χάντμπολ;
Από πολύ μικρή ηλικία. Συγκεκριμένα, πρέπει να ήμουν 8-9 ετών, όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο. Ωστόσο, γρήγορα άρχισα να χάνω το ενδιαφέρον μου και σε συνδυασμό με έναν τραυματισμό που είχα στο πόδι, το σταμάτησα. Μετά από ένα χρόνο, ένας φίλος μου με πίεσε να ξεκινήσω χάντμπολ και έπειτα και από τη παρότρυνση του καθηγητή της γυμναστικής που είχαμε στο γυμνάσιο, έκανα την αρχή! Όπως αποδείχτηκε, ήταν η αρχή του τέλους (γέλια).
Είχες την υποστήριξη από το οικογενειακό σου περιβάλλον στην επιλογή αυτή;
Η οικογένειά μου δεν είχε κάποια επιρροή στην επιλογή μου. Βέβαια, ήταν πάντα υποστηρικτικοί απέναντί μου σε ό,τι αφορούσε τον αθλητισμό. Συγκεκριμένα, μου έλεγαν αν θέλεις να αθληθείς, εμείς θα σε βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε. Ειδικά, όταν ήμουν μικρός, χρειαζόταν πολλές φορές να με μεταφέρουν με το αυτοκίνητο για να πάω στη προπόνηση ή στον αγώνα.
Θεωρείς ότι η περίοδος της πανδημίας επηρέασε σημαντικά τη φυσική σας κατάσταση ως αθλητές;
Όπως είναι ήδη γνωστό, αλλά και όπως είδαμε από τα «μεγάλα» αθλήματα, ακόμη και ο επαγγελματικός αθλητισμός διακόπηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, 6 μήνες ή 1 χρόνο. Στην αρχή, άνοιξαν μόνο οι δύο επαγγελματικές κατηγορίες του ποδοσφαίρου και μία του μπάσκετ. Τα υπόλοιπα αθλήματα και ειδικότερα ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν άνοιξε ποτέ. Η δική μας η κατηγορία ξεκίνησε μετά από 1,5-2 χρόνια. Μέσα στη καραντίνα θυμάμαι, κάναμε διαδικτυακές προπονήσεις, ο καθένας από το σπίτι του, αλλά σίγουρα δεν ήταν το ίδιο… Ο σκοπός ήταν να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρηθούμε στη καλύτερη δυνατή φυσική κατάσταση. Δε ξέρω αν το πετύχαμε, αλλά τουλάχιστον το προσπαθήσαμε.
Κάνε μας μία ιστορική αναδρομή για τη μέχρι τώρα πορεία σου, σχετικά με τις ομάδες που έχεις αγωνιστεί και τις εμπειρίες που έχεις βιώσει.
Πρωτοξεκίνησα το άθλημα του Χάντμπολ το 2012 στην ομάδα ΣΚΣΚ ΠΥΛΑΙΑΣ. Ως highlight, κρατάω τα 4 σερί χρυσά πανελλήνια που κερδίσαμε στη κατηγορία παίδες-παμπαίδες. Το 2018 πήγα για 1 χρόνο στην ομάδα της ΧΑΝΘ, με την οποία καταφέραμε να κατακτήσουμε την 7η θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ακολούθησε η ομάδα του Απόλλων Καλαμαριάς το 2019, όπου εξασφαλίσαμε τη παραμονή μας στην Α2 κατηγορία. Από το 2020 και μετά, είμαι στην ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης. Για όποιον δε γνωρίζει, η ομάδα ξανά συστάθηκε πριν 2 χρόνια και είμαι παρών από το ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας. Φέτος με τα παιδιά, έχουμε θέσει ως στόχο να την ανεβάσουμε στην Α2 κατηγορία. Είμαστε στα play off, έχουμε κερδίσει τον πρώτο αγώνα και μένουν ακόμα 9 αγωνιστικές. Για να δούμε!
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
Ο βασικότερος στόχος είναι να βοηθήσω την ομάδα να ανέβει στην Α2 κατηγορία. Νομίζω θα τα καταφέρουμε, καθώς διαθέτουμε τη σημαντικότερη προϋπόθεση για να πετύχει μία ομάδα: Το καλό κλίμα. Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να υπάρχει μία συνεχής πρόοδος ατομικά, με απώτερο σκοπό να παίξω κάποια στιγμή στην Α1 κατηγορία! Αυτό θα ήταν ακόμα καλύτερο, αν πραγματοποιηθεί με την φανέλα του Άρη! Παρόλα αυτά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, σε περίπτωση που παρουσιαζόταν κάποια ευκαιρία από το εξωτερικό, θα την εκμεταλλευόμουν σίγουρα! Ο λόγος έχει να κάνει καθαρά με το τρόπο που αντιμετωπίζουν το άθλημα, από άποψη εγκαταστάσεων, παροχών στους αθλητές, αλλά και αναγνωσιμότητας. Τώρα αν μιλάμε για το πολύ μέλλον, θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ ως προπονητής τερματοφυλάκων!
Τι μήνυμα θα έδινες σε ένα παιδί που ξεκινάει τώρα το χάντμπολ.
Πρώτον και σημαντικότερο, είναι να μην τα παρατάς ποτέ! Όπως συμβαίνει στη ζωή, έτσι και στον αθλητισμό, χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, οφείλεις να κάνεις και τις απαραίτητες θυσίες. Επομένως, σημασία δεν έχει η ήττα ή η νίκη, αλλά η προσπάθεια που έχεις κάνει για αυτή! Επίσης, ο αθλητισμός σε ορίζει κάποιους κανόνες, τους οποίους οφείλεις να σεβαστείς και να ακολουθήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι οι ώρες προπόνησης. Αυτά διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς σου, αφού αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι όλοι είστε ίσοι, ανεξάρτητα από το αν είσαι καλύτερος ή χειρότερος από κάποιον άλλο. Τέλος, μη ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός βελτιώνει τόσο τη ψυχική υγεία μας, ενδυναμώνοντας την αυτοπεποίθησή μας, όσο και τη σωματική.