Λίγα λόγια
Κυριακή και βιβλίο πάνε μαζί και έτσι σήμερα ήρθα με κάποια από τα αγαπημένα μου βιβλία για τον μήνα Απρίλιο, που έφτασε στο τέλος του. Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα βιβλίου, πριν από λίγες μέρες και το άρθρο της Παρασκευής Μιχαλούδη “Ημέρα του βιβλίου: Φίοντορ Ντοστογιέφσκι & Λέων Τολστόι” αλλά και την επικείμενη 19η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης από τις 4 – 7 Μαΐου, έχω βρει τέσσερα βιβλία διαφορετικού ύφους και θέματος για να καλύψουμε όλα τα γούστα. Η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου φέτος έχει θέμα την αμερικανική λογοτεχνία με πολλές παράλληλες δράσεις και φυσικά βιβλία.
Στο τέλος πεθαίνουν και οι δύο – Adam Silvera
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστο βιβλίο που πραγματεύεται την τελευταία ημέρα δύο νέων. Σε αυτόν τον κόσμο μαθαίνεις ότι θα πεθάνεις με ένα Δελτίο Θανάτου και ένα τηλεφώνημα στο τέλος του οποίου θα σου ευχηθούν «να έχεις μια γεμάτη μέρα». Εσύ τι θα έκανες αν σου έλεγαν ότι έχεις μόλις 24 ώρες ζωής; Καθώς σκεφτόμαστε αυτή την ερώτηση βλέπουμε να ξεδιπλώνεται η ιστορία του Ρουφους και του Ματέο. Δύο άγνωστων που η μοίρα, η ζωή και τελικά ο θάνατος θα τους ενώσουν σε μια αξέχαστη και γεμάτη τελευταία μέρα. Μια ιστορία γλυκόπικρη που με πολύ χιούμορ, αλλά και αρκετή θλίψη για μια σύντομη ζωή, μας θυμίζει τη σημασία του να ζεις τη στιγμή.
Μεσάνυχτα στη βιβλιοθήκη – Ματ Χέιγκ
Ένα βιβλίο που συνδυάζει πολύ ωραία τον απλό και ανάλαφρο τρόπο γραφής με μια αρκετά ευαίσθητη και «βαριά» θεματολογία. Η Νόρα έχει χάσει κάθε ελπίδα, όλα έχουν πάει στραβά, τόσο στραβά ώστε να αποφασίσει να βάλει τέλος στη ζωή της. Μεταξύ ζωής και θανάτου, μαθαίνει ότι υπάρχει μια βιβλιοθήκη με αμέτρητα βιβλία, βιβλία για τη ζωή της. Έτσι, στο μεσοδιάστημα σκέφτεται για όσα έχει μετανιώσει και ανακαλύπτει πώς θα ήταν η ζωή της αν έπαιρνε διαφορετικές αποφάσεις. Τελικά, όμως, βρίσκει «την τέλεια ζωή»; Υπάρχει άραγε μια τέτοια ζωή; Αν και η αναφορά σε ψυχολογικά προβλήματα, καταχρήσεις, απώλεια κ.α. δημιουργεί ένα βαρύ κλίμα, ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η δύναμη της θέλησης για ζωή αντισταθμίζει το όλο κλίμα, το οποίο προσδίδει μια άλλη βαρύτητα στο κατά τα άλλα απλό και φανταστικό περιβάλλον.
Το φάντασμα της Όπερας – Gaston Leroux
Νομίζω ότι δε χρειάζονται συστάσεις για το συγκεκριμένο έργο. Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία έργα της λογοτεχνίας και του θεάτρου. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια από τις τελευταίες παραστάσεις του θεατρικού έργου του West End του Λονδίνου. Με αφορμή το θεατρικό διάβασα και το βιβλίο, το οποίο είναι το ίδιο εντυπωσιακό με το θεατρικό. Το Φάντασμα της Όπερας κρύβει το φρικτό του πρόσωπό και την αγάπη του για την όμορφη Κριστίν μέχρι που αποφασίζει να την κατακτήσει και γίνει ολοκληρωτικά δική του. Φόβος, μουσική, έρωτας και πόνος δημιουργούν τον τέλειο συνδυασμό για ένα διαχρονικό έργο.
Εκπνοή – Ted Chiang
Δεν ξέρω τη γνώμη σας για την επιστημονική φαντασία και την ΑΙ, όμως πλέον υπάρχει παντού, από τον κινηματογράφο, όπως μας αναφέρει και η Τάνια Σταχούλη στο άρθρο της “S1m0ne, Lil Miquela & CGI χαρακτήρες“, μέχρι φυσικά τη λογοτεχνία. Η εκπνοή και ο αέρας, για τον Ted Chiang, δεν είναι πηγές ζωής μιας και οι άνθρωποι σε αυτό το παράλληλο σύμπαν έχουν ανταλλακτικό πνεύμονα σε περίπτωση που αδειάσουν οι δύο που έχουν εγκατεστημένους. Επίσης, μπορούνε να δούνε το είδωλο-άβατάρ τους μέσω μιας οθόνης και να συνομιλήσουν κανονικά μαζί του ή να το στείλουν σε μια συνάντηση που οι ίδιοι δεν μπορούν να παραστούν. Υπάρχουν αυτόματες νταντάδες-ρομπότ και ο τρόπος γραφής δεν διδάσκεται αλλά εισάγεται με τσιπάκι στον κάθε άνθρωπο. Ακραίο; Αν διάβαζα το συγκεκριμένο βιβλίο πριν λίγα χρόνια ίσως να πίστευα ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Εν έτει 2023 όμως τα πάντα είναι πιθανά. Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.
