Συμφορά μου όλα: Φοιτητικές εστίες edition!

Τομή στην κάθε φοιτητική ζωή, αδιαμφισβήτητα, αποτελεί και το φοιτητικό σπίτι. Είναι αυτή η ”γωνίτσα” -μικρή ή μεγάλη- που, για μια τετραετία, τουλάχιστον, γίνεται ο μικρόκοσμος σου, είτε το επεδίωξες είτε όχι. Τί γίνεται, όμως, με όσ@ δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στα έξοδα συντήρησης ενός φοιτητικού διαμερίσματος; Μια λύση είναι να μην εγκαταλείψεις την πόλη σου και, συνεπώς, να σπουδάσεις στα ”μέρη σου”. Η άλλη λύση είναι να αναζητήσεις εάν η πόλη των σπουδών σου παρέχει εγκαταστάσεις για διαμονή. Κάπως έτσι, λοιπόν, η αρθρογράφος και υποφαινόμενη ένοικος εστιών, σας καλωσορίζει στον κόσμο της! Αν η ζωή εδώ ήταν σαν τους τίτλους επεισοδίων από “Τα Φιλαράκια”, μάλλον θα πήγαινε κάπως έτσι:

Αυτό με την κιβωτό του Νώε

Εάν οι εστίες σας είναι τίγκα στη βλάστηση και αν, ειδικότερα, το δωμάτιο σας βρίσκεται στο ισόγειο, δε θέλω να σας ταράξω αλλά κερδίσατε νέους, μικρούς και σιχαμερούς συγκατοίκους! Ακολουθεί το αξέχαστο σκηνικό της δεύτερης χρονιάς μου στις εστίες: Εξαντλημένη, μετά από μία μέρα μαθημάτων στη σχολή, γυρνάω για να ξαπλώσω και να απολαύσω μια ταινία. Τα μικρά ζωύφια, στο κρεβάτι μου είχαν διαφορετική άποψη. Κάπου μετά το ρεσιτάλ ουρλιαχτών μου, εξολόθρευσα την με τόσο κόπο στημένη αποικία τους, στο κρεβάτι μου! Χωρίς υπερβολή ''I went all Winchesters on a hunting trip''. Απεντομώσεις παιδιά, γιατί χανόμαστε!

Περιττό να πω ότι δεν έχω ψευδαισθήσεις για την Μπανανία… Ε… Συγγνώμη, τη χώρα που ζούμε. Επομένως, όταν οι πρώτες βροχές κατέφτασαν στην εξωτική πόλη στην οποία σπούδαζα, ήξερα ότι την είχα πατήσει άσχημα. Καθώς, λοιπόν, οι υποδομές έχουν την ίδια ηλικία που είχαν οι Πρωτόπλαστοι, η απουσία μέριμνας για ασφαλτωμένα δρομάκια ήταν επόμενη. Σε κάθε βροχή και καταιγίδα, προκειμένου να φτάσω στην στάση του αστικού -εκτός από γαλότσες, υπομονή και αδιάβροχο- ήθελα και ένα καΐκι ή ένα ανεμόπτερο, για να διασχίσω τη βιβλική πλημμύρα. Αν ζείτε τον ίδιο εφιάλτη, μάθετε τα κατατόπια, ώστε να μπορείτε να κόβετε δρόμο από κάπου. Θα σας σώσει τη ζωή.

Αυτό με τη Χαμένη Ατλαντίδα

Σε αυτό το σημείο, αγαπητά αναγνωστόπουλα, όπου “Ατλαντίδα” βάλτε “κουζίνα”. Εάν είστε από τους προικισμένους με τύχη, έχετε μια μικρή κουζίνα, αλλά, τουλάχιστον, ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ! Οι υπόλοιποι, οπλιστείτε, γιατί τώρα αρχίζει το καλό. Καλή η λέσχη, γούτσου γούτσου, μαζεύεστε για cozy στιγμές, τρώτε εκεί όταν έχετε μηδενικό υπόλοιπο στο λογαριασμό σας, όμως άνθρωποι είστε, λαχταράτε το σπιτικό φαγάκι, μια ομελέτα βρε αδερφέ! Προτιμήστε ένα ”μάτι” κουζίνας. Το φουρνάκι, αρκετά πιθανόν, εκ πείρας φιλικών προσώπων, να αφήσει τα γειτονικά δωμάτια χωρίς ρεύμα. Σας εύχομαι από καρδιάς να μην καταλήξετε σαν τον Κατακουζηνό: ”ποια είστε και τί γυρεύετε στην οικία των προγόνων μου;”.

Αυτό με το giveaway του βραστήρα

μπάνιο με βραστήρα στις φοιτητικές εστίες

Αν είστε οπαδοί των κρύων μπάνιων, σκρολάρετε στην κάτω παράγραφο, γιατί αυτό δε σας αφορά. Μιλάω για εμάς, όλους τους υπόλοιπους φυσιολογικούς ανθρώπους, που αγαπούν το ζεστό νερό και ξεπροβάλλουν από το μπάνιο με τους ατμούς από πίσω, σαν σε κινηματογραφικό πλάνο. Είτε είναι παλιό το κτίριο με σάπιους σωλήνες, είτε δεν υπάρχουν πόροι για αγορά πετρελαίου, μοιραία θα βρεθείς αντιμέτωπ@ με την έλλειψη ζεστού νερού. Η συγκάτοικος μου άνηκε στους σκληροπυρηνικούς και λουζόταν με παγωμένο νερό. Εγώ πάλι, άνηκα στους υστερικούς. Κάπως έτσι, σαν την Αστέρω, κατέληγα με μια γεμάτη σακούλα, να τρέχω σε κτίρια φίλων, για το αναφαίρετο δικαίωμα μου, ένα ζεστό μπάνιο. Πού μπαίνει όμως ο βραστήρας; Κάποιες φορές, θα είστε γκαντέμηδες, όλη η παρέα. Για αυτό βραστήρας, λεκάνη και άγιος ο Θεός.

Αυτό με τους Winchesters

Εάν οι εστίες σας είναι τίγκα στη βλάστηση και αν, ειδικότερα, το δωμάτιο σας βρίσκεται στο ισόγειο, δε θέλω να σας ταράξω αλλά κερδίσατε νέους, μικρούς και σιχαμερούς συγκατοίκους! Ακολουθεί το αξέχαστο σκηνικό της δεύτερης χρονιάς μου στις εστίες: Εξαντλημένη, μετά από μία μέρα μαθημάτων στη σχολή, γυρνάω για να ξαπλώσω και να απολαύσω μια ταινία. Τα μικρά ζωύφια, στο κρεβάτι μου είχαν διαφορετική άποψη. Κάπου μετά το ρεσιτάλ ουρλιαχτών μου, εξολόθρευσα την με τόσο κόπο στημένη αποικία τους, στο κρεβάτι μου! Χωρίς υπερβολή ''I went all Winchesters on a hunting trip''. Απεντομώσεις παιδιά, γιατί χανόμαστε!

Εάν οι εστίες σας είναι τίγκα στη βλάστηση και αν, ειδικότερα, το δωμάτιο σας βρίσκεται στο ισόγειο, δε θέλω να σας ταράξω αλλά κερδίσατε νέους, μικρούς και σιχαμερούς συγκατοίκους! Ακολουθεί το αξέχαστο σκηνικό της δεύτερης χρονιάς μου στις εστίες: Εξαντλημένη, μετά από μία μέρα μαθημάτων στη σχολή, γυρνάω για να ξαπλώσω και να απολαύσω μια ταινία. Τα μικρά ζωύφια, στο κρεβάτι μου είχαν διαφορετική άποψη. Κάπου μετά το ρεσιτάλ ουρλιαχτών μου, εξολόθρευσα την με τόσο κόπο στημένη αποικία τους, στο κρεβάτι μου! Χωρίς υπερβολή ”I went all Winchesters on a hunting trip”. Απεντομώσεις παιδιά, γιατί χανόμαστε!

Αυτό με τις δυνατές φιλίες

Εάν οι εστίες σας είναι τίγκα στη βλάστηση και αν, ειδικότερα, το δωμάτιο σας βρίσκεται στο ισόγειο, δε θέλω να σας ταράξω αλλά κερδίσατε νέους, μικρούς και σιχαμερούς συγκατοίκους! Ακολουθεί το αξέχαστο σκηνικό της δεύτερης χρονιάς μου στις εστίες: Εξαντλημένη, μετά από μία μέρα μαθημάτων στη σχολή, γυρνάω για να ξαπλώσω και να απολαύσω μια ταινία. Τα μικρά ζωύφια, στο κρεβάτι μου είχαν διαφορετική άποψη. Κάπου μετά το ρεσιτάλ ουρλιαχτών μου, εξολόθρευσα την με τόσο κόπο στημένη αποικία τους, στο κρεβάτι μου! Χωρίς υπερβολή ''I went all Winchesters on a hunting trip''. Απεντομώσεις παιδιά, γιατί χανόμαστε!

Καθόλου μύθος, το ότι οι εστίες αποτελούν τον τέλειο τόπο για κοινωνικοποίηση και γνωριμίες. Αν είσαι τυχερ@ και, κυρίως, αν επιμείνεις, πολύ πιθανόν να κερδίσεις φίλους για μία ζωή. Και όχι, δεν ρομαντικοποιώ καθόλου. Είναι τόσα πολλά αυτά που θα ζήσετε από κοινού, τόσο ιδιαίτερες οι στιγμές που θα μοιραστείτε, που είναι αδύνατον να μην δημιουργηθεί ένας δεσμός ανάμεσα σας. Από αναμνήσεις, τίποτα άλλο. Θα φύγετε και θα θυμάστε, με κάθε λεπτομέρεια, τα μεθύσια, τις βραδιές με ταινίες, τα κωμικοτραγικά και τους χαζούς καβγάδες.

Αυτό με το χεράκι βοήθειας

Εάν οι εστίες σας είναι τίγκα στη βλάστηση και αν, ειδικότερα, το δωμάτιο σας βρίσκεται στο ισόγειο, δε θέλω να σας ταράξω αλλά κερδίσατε νέους, μικρούς και σιχαμερούς συγκατοίκους! Ακολουθεί το αξέχαστο σκηνικό της δεύτερης χρονιάς μου στις εστίες: Εξαντλημένη, μετά από μία μέρα μαθημάτων στη σχολή, γυρνάω για να ξαπλώσω και να απολαύσω μια ταινία. Τα μικρά ζωύφια, στο κρεβάτι μου είχαν διαφορετική άποψη. Κάπου μετά το ρεσιτάλ ουρλιαχτών μου, εξολόθρευσα την με τόσο κόπο στημένη αποικία τους, στο κρεβάτι μου! Χωρίς υπερβολή ''I went all Winchesters on a hunting trip''. Απεντομώσεις παιδιά, γιατί χανόμαστε!

Σε ένα τόσο μικρό περιβάλλον, γεμάτο από φοιτητές που είναι μακριά από τα σπίτια τους, έχετε ο ένας τον άλλον. Εκμεταλλευτείτε το! Είτε είναι ένας επίδεσμος, ένα μπουκάλι νερό, είτε απλά κλειδωθήκατε απ’ έξω. Κανείς δε σας ζητά να γίνετε φίλοι με τους πάντες. Μην είστε απόλυτοι και μην κλείνεστε από τον κόσμο. Θα εντυπωσιαστείτε, με το πόσοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, αρκεί εσείς να εκφράσετε την ανάγκη, φυσικά.

Πότε με τα πάνω της, πότε με τα κάτω της, η ζωή στις εστίες διαμορφώνει τα φοιτητικά σου χρόνια. Χαριτολογούσα, συνήθως, κάνοντας λόγο για ”σκληραγώγηση”. Να που τελικά η πραγματικότητα δεν απέχει και τόσο από αυτό. Άλλωστε στις αντίξοες συνθήκες είναι που ανθίζουμε και ωριμάζουμε. Οι δυσκολίες φτιάχτηκαν για να μας κάνουν ανθεκτικότερους και να τις ξεπερνάμε!

Διάβασε επίσης!

Ψήφισε το καλύτερο άρθρο για το μήνα...