Κανένας άνθρωπος χωρίς ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Η «Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» (Human Rights Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου σε ανάμνηση της υπογραφής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, την ίδια μέρα το 1948. Σύμφωνα με το site Λίγους μήνες αργότερα, στην Ουάσινγκτον την 1η Ιανουαρίου 1942, με τη Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών, οι αντιπρόσωποι των 26 χωρών που ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τις δυνάμεις του Άξονα, εξέφρασαν την πεποίθηση ότι: «Μια ολοκληρωτική νίκη επί των εχθρών, είναι ουσιώδης για την προάσπιση της ζωής, της Τελευταία, η Διακήρυξη που εγκρίθηκε τον Μάιο του 1944 από τη Διεθνή Διάσκεψη Εργασίας, στη σύνοδο της Φιλαδέλφειας. Με τη Διακήρυξη αυτή, 41 κράτη διαβεβαίωσαν ότι «δεν μπορεί να υπάρξει διαρκής ειρήνη παρά μόνο αν είναι θεμελιωμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη». Στο Σήμερα όμως…; Στην πραγματικότητα: Άρθρο 3 – Το δικαίωμα στην ζωή Στην πραγματικότητα: Άρθρο 4 – Απαγόρευση της δουλείας Στην πραγματικότητα: Άρθρο 5 – Η απαγόρευση των βασανιστηρίων Στην πραγματικότητα: Αδιαμφισβήτητα, λοιπόν, όλα τα παραπάνω αποτελούν μία ισχυρή θεωρητική και ιδεολογική βάση για την διασφάλιση της ιδανικής κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας, αρχές που σύμφωνα με μεγάλους συγγραφείς και πολιτικούς θα οδηγήσουν πράγματι σε έναν κόσμο ελεύθερο και ειρηνικό για όλους. Πρέπει να υμνούμε και να μνημονεύουμε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που χάραξε την πορεία για την πάλη προς έναν δίκαιο σε όλα τα επίπεδα και πτυχές κόσμο! Όπως όμως συμβαίνει σε όλα τα πράγματα, η θεωρία από την πράξη απέχει πολύ… Στον σύγχρονο ατομικιστικό και με πολιτικοοικονομικούς όρους, καπιταλιστικό πολιτισμό, οι πόλεμοι θερίζουν τους αδύναμους λαούς και ο νόμος της ζούγκλας επιβάλει το καθεστώς του! Τα προαναφερθέντα παραδείγματα είναι μόνο μερικά από αυτά που πρέπει να μας το υπενθυμίζουν, μιας που η λίστα των αντιφάσεων δεν έχει τέλος. Κάθε νόμισμα όμως έχει 2 όψεις· γι’ αυτό, η αφοσίωση στο τελευταίο άρθρο της Διακήρυξης, η επαγρύπνηση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, -κάτι που τα τελευταία χρόνια φαίνεται να κερδίζει όλο και περισσότερους εργάτες και υποστηρικτές-, αποτελούν φάρο για τον δρόμο προς έναν καλύτερο κόσμο! Στον απόηχο λοιπόν της μνήμης ενός καλλιτέχνη που έφυγε στις 6/12/1990, «έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα!». 
Η διεθνοποίηση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Έχοντας περάσει το επίπεδο κατοχύρωσης των Εθνικών Διακηρύξεων, οι συνέπειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η αποφασιστικότητα της διεθνούς κοινότητας, να μην υπάρξουν ποτέ ξανά στο μέλλον οι αγριότητες και η κτηνωδία που
προκάλεσε ο φονικός αυτός πόλεμος με τα 60.000.000 νεκρούς, οδήγησαν στην διεθνοποίηση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αφορμή αποτέλεσε ο «Χάρτης του Ατλαντικού», που υπέγραψαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Άγγλος πρωθυπουργός Γουίνστον Τσόρτσιλ στις 14 Αυγούστου 1941.
ελευθερίας, καθώς και τη διατήρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης στις χώρες τους». Στη συνέχεια, η Διακήρυξη της Τεχεράνης στις 2 Δεκεμβρίου 1943, επικυρώνει τις πεποιθήσεις της προηγούμενης, δίνοντας μια αχτίδα ελπίδας ότι στο μέλλον «Όλοι οι λαοί της γης θα μπορούν να ζουν ελεύθεροι, μακριά από την τυραννία, σύμφωνα με τις ιδιαίτερες επιθυμίες τους και τη συνείδησή τους».
Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Στις 10 Δεκεμβρίου 1948, η ιστορία κορυφώνεται, με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το κείμενο της οποίας αποτελείται από το Προοίμιο και 30 άρθρα. Υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που έλαβε χώρα στο Παρίσι, με ψήφους 48 υπέρ, 0 κατά και 8 αποχές. Είναι σημαντικό, ότι καμία από τις χώρες που αντιπροσωπεύονταν στην Γενική Συνέλευση, δεν ψήφισε κατά της Διακήρυξης και ότι ακόμη και αυτές που απείχαν από την τελική ψηφοφορία, είχαν συμμετάσχει και συνεργαστεί στις ενδιάμεσες διαδικασίες σύνταξης του κειμένου! Σε μια εποχή όπου ο κόσμος είχε χωριστεί στο Δυτικό και Ανατολικό μπλοκ, το να βρεθεί ένας κοινός τόπος επί της ουσίας του κειμένου, αποδεικνύει ότι ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα!
Άρθρο 1 – Ελευθερία και Ισότητα στα Δικαιώματα
«Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης».
«Κανένας άνθρωπος δεν είναι αληθινά ελεύθερος, από τη στιγμή που τα συμφέροντα των μεγάλων της γης συνεχίζουν να δημιουργούν πολέμους, ανέχεια και φτώχεια, χωρίς εκπαίδευση για της ανάπτυξη της συνείδησης και της πνευματικής ανέλιξης των λαών».
«Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια».
Άνθρωποι με την ταυτότητα πρόσφυγες και μετανάστες, παράνομοι ή μη, πεθαίνουν καθημερινά στην Μεσόγειο, στο δρόμο τους για την αναζήτηση μιας ασφαλέστερης ζωής. Η ζωή σου είναι λιγότερο σημαντική αν είσαι τοξικομανής, εργάτης, διαφορετικού φύλου, εθνικότητας, κ.α., αν δεν είσαι πλούσιος ή δεν τα πας καλά με την άρχουσα τάξη. Κανείς δεν δίνει δεκάρα για τη ζωή και τα δικαιώματά σου, ούτε καν οι κοντινοί και όμοιοί σου… Επίσης, η θανατική ποινή υφίσταται ακόμη σε αρκετές χώρες του κόσμου…
«Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας (ολικής ή μερικής). Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται».
Στην Ανατολή και σε χώρες όπως το Βιετνάμ, η Ταϊλάνδη κ.λπ, μικροί και μεγάλοι υποχρεούνται να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες εργασίας, με μόνο αντάλλαγμα, ένα πιάτο φαγητό! Επίσης, σε χώρες της Αφρικής, πωλούνται ακόμη μικρά κορίτσια σε νυφοπάζαρα!
«Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική».
Υπάρχουν ακόμη χώρες, όπως η Σομαλία, που υποβάλουν τους πολιτικά αντίθετους πολίτες σε βασανιστήρια, με αποτέλεσμα την εξώθησή τους σε πολιτικούς μετανάστες! Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων σε ντοκιμαντέρ που το επιβεβαιώνουν.
