Πάει λοιπόν και το Γκραν Πρι του Πορτιμάο, τελείωσε. Ο Λιούις Χάμιλτον μετά από ένα απίστευτο Σάββατο, όπου με εξαιρετικό ρυθμό πήρε την 97η pole position της καριέρας του, την Κυριακή επιβεβαίωσε τον εκπληκτικό ρυθμό του αλλά και τον τίτλο του αδιαφιλονίκητου φαβορί. Είδε πρώτος την καρό σημαία για 92η φορά στην καριέρα του και έγραψε ιστορία… Αφού έμεινε μόνος πρώτος στην κορυφή αφήνοντας τον τεράστιο Μίκαελ Σουμάχερ στην δεύτερη θέση όλων των εποχών σε νίκες.

Το <<δόγμα Σουμάχερ >> περί ρεκόρ και η εμμονή του Βρετανού για το τέλειο 

Records are there to be broken, έλεγε και ξαναέλεγε ο μεγάλος Σούμι,όταν περνούσε το είδωλο του Αΐρτον Σέννα σε νίκες ή αργότερα όταν έσπαγε το ρεκόρ των 5 πρωταθλημάτων του Χουάν Φάντζιο.

Ήρθε η ώρα λοιπόν και αυτό το μεγάλο ρεκόρ των 91 νικών, που κάποτε φάνταζε απλησίαστο, να σπάσει. Όμως είναι θέμα χρόνου και στο τέλος της σεζόν ο ίδιος να φτάσει και τους 7 παγκόσμιους τίτλους, ισοφαρίζοντας τον Μίκαελ Σουμάχερ.

Τα ρεκόρ λοιπόν σπάνε και θα συνεχίσουν να σπάνε. Το μόνο που μένει ίδιο και απαράλλαχτο είναι ο ζήλος του Βρετανού να είναι συνεχώς στην κορυφή. Να κατακτά νίκες, να κατακτά παγκόσμια πρωταθλήματα, να γίνεται συνεχώς καλύτερος και να εξοντώνει οποιονδήποτε αντίπαλο άλλα και τους ομόσταυλούς του. Κι αν για το τελευταίο δέχεται χλευασμό, επειδή ο Μπότας δεν είναι στα στάνταρ του Βρετανού ή επειδή ο Ρόσμπεργκ το 2016 του πήρε μέσα από τα χέρια τον παγκόσμιο τίτλο, ο ίδιος προσπαθεί να δείχνει μέσα από κάθε αγώνα την αγωνιστική του ανωτερότητα έναντι όλων των άλλων.

Είμαι σίγουρος ότι ο καθένας όσο σχετικός ή άσχετος είναι με το άθλημα της Φόρμουλα 1 και ανεξάρτητα από το αν μισεί η συμπαθεί τον Λιούις Χάμιλτον, αν είχε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί του θα του έκανε την εξής ερώτηση: “Ρε φίλε Λιούις, φανταζόσουν ποτέ ότι θα φτάσεις ως εδώ; Όταν ο Ρον Ντένις χτυπούσε την πόρτα σου το 2007 εκπληρώνοντας το παιδικό σου όνειρο, που ήταν μια μέρα να τρέξεις και να νικήσεις για αυτόν, ή όταν ο Νίκι Λάουντα σε επέλεγε το 2014 για να ηγηθείς της ομάδας στην υβριδική εποχή, τα φανταζόσουν όλα αυτά;”

Η βαριά κριτική για την έλλειψη ανταγωνισμού και η απάντηση του 

Είναι παραδεκτό από πολλούς ότι ο Λιούις Χάμιλτον δέχεται τεράστια κριτική για τον τρόπο που κερδίζει τα πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο. Εκμεταλλευόμενος την παντοδυναμία της Μερτσέντες στην υβριδική εποχή, αλλά και την έλλειψη ανταγωνισμού γενικότερα στο σπορ αλλά και ειδικά από τον ομόσταυλο του, Βάλτερι Μπότας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν σχόλια του τύπου: “Αν δεν του δώσεις τον πύραυλο της Μερτσέντες δεν θα κερδίσει” ή “Βάλε τον μέσα σε μια Γουίλιαμς να δεις τι θέση θα πάρει”. Έρχονται όμως τα αποτελέσματα να τους εκθέσουν. Ο Βρετανός εκμεταλλεύεται την δύναμη του μονοθέσιου στο έπακρο. Τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε από το 2014 έως σήμερα και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε, μέχρις ότου ο ίδιος αποφασίσει να κρεμάσει το τιμόνι του και να βάλει τέλος σε μια λαμπρή καριέρα γεμάτη διακρίσεις.

Ο καλύτερος οδηγός εκμεταλλεύεται το καλύτερο μονοθέσιο που του δίνει η καλύτερη ομάδα και θριαμβεύει. Για ποιο λόγο αυτό επιδέχεται κριτικής; 

Είτε τον αγαπάς είτε τον μισείς, οφείλεις να του αναγνωρίσεις ότι είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για την Φόρμουλα 1 και πως όταν ο ίδιος αποφασίσει να ρίξει τίτλους τέλους στην πλούσια καριέρα του, τον περιμένει μια θέση στο Πάνθεον, με τους καλύτερους οδηγούς στην ιστορία του αθλήματος.