Η τέχνη του τατουάζ αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα trends της εποχής μας και έχει πλέον καθιερωθεί ως μία τάση που δεν παλιώνει ούτε μπορεί εύκολα να ξεπεραστεί. Πλέον, μπορούμε να συναντήσουμε άτομα διαφόρων ηλικιών, κοινωνιών και επαγγελμάτων, σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι ακόμα και αν δεν έχουν κάποιο τατουάζ, δεν είναι αρνητικοί στο άκουσμα αυτής της ιδέας, ούτε το θεωρούν κάποιο είδος ταμπού. Αυτό, όμως, που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε, είναι ότι η τέχνη της δερματοστιξίας αποτελεί μία από τις αρχαιότερες τέχνες που έχει επινοήσει και εφαρμόσει ο άνθρωπος, καθώς, σύμφωνα με έρευνες, η εμφάνισή της μετράει πάνω από 7.000 χρόνια. Είναι θεμελιωμένη σε ένα πολύ ισχυρό πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο, το οποίο υπήρξε το υπόβαθρο της σημερινής εξέλιξης και του νοήματος των τατουάζ.
Η λέξη “τατουάζ” ( tattoo) έχει Πολυνησιακές ρίζες. Προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων ”ta”, που σημαίνει σχέδιο ή γενικότερα κάτι το οποίο προκαλεί εντυπώσεις και ”tatau” που σημαίνει χτυπάω, σηματοδοτώ. Βέβαια, έχουν αναπτυχθεί διάφορες ερμηνείες σχετικά με το περιεχόμενο της έννοιας τατουάζ , σύμφωνα με τις οποίες αυτή υποδηλώνει και το μαρκάρισμα του δέρματος, το ανεξίτηλο σημάδι αλλά και την προστασία των θεών, καθώς στην Πολυνησιακή διάλεκτο η λέξη ¨Ατουάζ¨ χρησιμοποιείται για να δηλώσει τη δύναμη του Θεού. Υπάρχει η πεποίθηση ότι η εφεύρεση των τατουάζ ήταν συγκυριακή και προέκυψε όταν κάποιος, για να επουλώσει ένα ανοιχτό του τραύμα, χρησιμοποίησε τέφρα από τη φωτιά και αιθάλη, με αποτέλεσμα να αποτυπωθεί στο δέρμα του ένα μόνιμο και έγχρωμο σημάδι.
Με την πάροδο του χρόνου, η τέχνη του τατουάζ διαδόθηκε και επεκτάθηκε σε πολλούς πολιτισμούς της αρχαιότητας, αποτελώντας είτε ένα μέσο συμβολισμού της ηγεσίας και της υπεροχής (λόγου χάρη χώρες των Άνδεων), είτε μέσο υποστήριξης των θρησκευτικών τελετουργιών (για παράδειγμα Ινδιάνοι), είτε ως μέσο στιγματισμού των εγκληματιών, των σκλάβων και των ¨παριών” της κοινωνίας ( Κίνα, αρχαία Ελλάδα). Για τον κάθε πολιτισμό, τα τατουάζ είχαν μία ιδιαίτερη σημασία και έφεραν ένα ξεχωριστό νόημα. Για παράδειγμα, ενώ στην αρχαία Ελλάδα τα τατουάζ χαρακτήριζαν κάποιον ως άξιο περιφρόνησης, στη φυλή των Εσκιμώων γίνονταν για αισθητικούς λόγους στα πρόσωπα των γυναικών, θεωρώντας ότι τους προσέδιδε κύρος και γοητεία, ως ένα είδος προετοιμασίας για τη μεταθανάτια ζωή. Tα τατουάζ γίνονταν, συνήθως, με το σκίσιμο του δέρματος και το τρίψιμο στάχτης στην ανοιχτή πληγή ή με ένα ραβδί που στην άκρη του είχε μία βελόνα ή έναν χαυλιόδοντα, βουτηγμένα σε ένα μίγμα καπνών.
Η παράδοση των τατουάζ δεν άργησε να διαδοθεί και στις δυτικές κοινωνίες, αποκτώντας μια εξέχουσα δημοφιλή θέση ακόμα και στις βασιλικές οικογένειες και τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Δεν ήταν πλέον υποχρεωτικό, ούτε γινόταν για να υποδηλώσει την κοινωνική τάξη ή την γενναιότητα κάποιου. Αντιθέτως, εξαπλώθηκε σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και όποιος ήθελε μπορούσε να το κάνει ελεύθερα, ιδίως όταν επιθυμούσε να ενταχθεί σε μία ευρύτερη κοινωνική ομάδα και να δηλώσει οπαδός της. Στα πιο σύγχρονα χρόνια, η έντονη διαφήμιση που έγινε σε αυτό το τομέα αλλά και η υποστήριξή της τέχνης αυτής από τη μουσική βιομηχανία και τη βιομηχανία του θεάματος, την ανέδειξαν σε μία μόδα, την οποία ο καθένας θα μπορούσε να υιοθετήσει προκειμένου να διαφοροποιηθεί και να προβάλλει τα πιστεύω του. Σήμερα, τα τατουάζ είναι πλέον ένα μέσο έκφρασης, που όλοι γνωρίζουμε και συναντάμε παντού. Είναι πλέον αποδεκτό ως ένα είδος τέχνης, σύμφωνα με την οποία, ο καθένας μπορεί να εκφράσει τις απόψεις και την αισθητική του μέσω ενός μοναδικού καμβά, που δεν είναι άλλος από το σώμα του.
.
Πηγές:
