Ακόμα θυμάμαι την μέρα που οδήγησα πρώτη φορά αμάξι! Θεέ μου, τι χαρά, τι ενθουσιασμός, τι αγωνία! Βέβαια ήμουν μαζί με τον δάσκαλο οδήγησης, ok. Και ίσως να είχε αυτός τα πηδάλια (λεπτομέρειες). Και ίσως να κρατούσε και αυτός το τιμόνι την περισσότερη ώρα, αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά;;;

Το θέμα είναι ότι καθόμουν στην θέση του οδηγού και το αυτοκινητάκι προχωρούσε, με εμένα οδηγό. Καταλάβατε;

Και κάπως έτσι, με τον ίδιο ενθουσιασμό, απέκτησα το δίπλωμα και μαζί του νόμιζα και ολόκληρο τον κόσμο. Και με την ίδια ακριβώς χαρά μπήκα μετά από μερικούς μήνες και στο δικό μου πλέον αμάξι. Κάπου εκεί όμως, ήταν που συνειδητοποίησα κάτι σημαντικό: ο δάσκαλος δεν υπάρχει πλέον στην θέση του συνοδηγού… Και εδώ αρχίζει το άγχος! Θα μου πείτε τώρα- και με το δίκιο σας δηλαδή- “Καλά τώρα το κατάλαβες κοπελιά;”. Μα ξέρετε , τι άτιμο πράγμα είναι η συνήθεια; Γιατί έτσι και συνηθίσεις, άντε να ξεσυνηθίσεις. Ποιος θα μου λέει τώρα εμένα “Πρώτη-δεύτερη” “όλο δεξιά” “προσοχή πεζοδρόμιο” “πάτα το το γκάζι βρε πουλάκι μου, μην το φοβάσαι, δώσ’του δώσ’του” “ώπα ώπα φρένο φρένο!!” Που με αφήνεις κύριος, με τα θεριά, να τα βγάλω πέρα, μου λες;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά

1. Διασταύρωση

Στις διασταυρώσεις, ξέρετε, γίνεται ένα περίεργο πράγμα… Όλοι οι νέοι οδηγοί παίρνουν την ίδια έκφραση! Αυτή του τρομαγμένου χάνου. Τα μάτια γουρλώνουν πανικόβλητα, τα δόντια τα νιώθεις να τρίζουν από το σφίξιμο, το ίδιο και τα χέρια στο τιμόνι. Το σώμα κοντεύει να πεταχτεί από το παρμπρίζ, όσο για τα πόδια: μία φρένο μία γκάζι, αφού, ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις πότε να ξεκινήσεις. Όσες φορές και αν έχεις διαβάσει τα σήματα, όσες φορές και αν σου τα έχει πει ο δάσκαλος, καμιά εικοσαριά μέτρα πριν φτάσεις στο σημείο να στρίψεις σε μία διασταύρωση… Αρχίζεις τις προσευχές και τα παρακαλετά στην μοίρα, στον Θεό, στη μάνα σου, σε μία θειά από το χωριό που ξέρει να ξεματιάζει, σε όποιον μπορείς να σκεφτείς, να μην πετύχεις άλλα οχήματα εκεί.

2.Ανηφόρα

Ίσως το πιο δύσκολο σημείο στην οδήγηση, αυτό που σου προκαλεί ατελείωτο κρύο ιδρώτα, που κάνει τις αρθρώσεις σου να φαίνονται από το σφίξιμο, τα χέρια σου να πονάνε και τα πόδια σου να τρέμουν, είναι το να σταματάς σε ανηφόρα. Είναι εκείνα τα λίγα εκατοστά που νιώθεις ότι το αμάξι σου φεύγει προς τα πίσω και εσύ ξεχνάς μέχρι και το ίδιο σου το όνομα.

3. Πράσινο φανάρι.

Σε αυτήν την περίπτωση είναι που συνήθως κάθε νέος οδηγός καταλαβαίνει τι είναι ο συμπλέκτης και πόσο σημαντικός είναι . Το φανάρι έχει ανάψει πράσινο. Πας να ξεκινήσεις, γκα γκα γκακ, σβήνει. Εντάξει δε πειράζει, πάμε ξανά. Και πάλι όμως γκα γκα γκακ, πάλι σβήνει. Και εκεί κάνεις το λάθος να κοιτάξεις τον καθρέφτη, και βλέπεις τον κυριούλη στο πίσω αυτοκίνητο να αρχίσει να φουντώνει. Και εσένα σου σβήνει ξανά το ρημάδι, και κάπου εκεί αρχίζουν να ακούγονται και οι κόρνες. “Εε δεν γίνεται άλλο” λες, και να το όμως, που επιτέλους ξεκινάει, και εσύ φεύγεις μαρσάροντας σαν να βρίσκεσαι σε ταινία του Fast and Furious! Και από πίσω συνεχίζονται να ακούγονται όλα αυτά τα “κολακευτικά” σχόλια που άκουγες από τους αγανακτισμένους στο φανάρι.

4. Άντε να μπει και η τρίτη..

Θες να κάνεις μπράτσα; Θες να γυμνάσεις στήθος και πλάτες; Η λύση είναι μία. Ξεκίνα να αλλάζεις ταχύτητες! Μετά από μισή ώρα οδήγησης, ένας νέος οδηγός, είναι βέβαιο ότι πρόκειται να νιώθει το δεξί του χέρι μουδιασμένο. Είναι εκείνη η στιγμή που ακούς το καημένο το αυτοκινητάκι σου να μουγκρίζει και να παρακαλάει να βάλεις τρίτη, μπας και σωθεί. Αλλά το χέρι σου απλά δεν αντέχει άλλο. Δεν υπάρχει πιο κουραστική κίνηση από αυτήν παιδιά, ας είμαστε ειλικρινείς.

5. Παρκάρισμα

Αυτό το αιώνιο βάσανο! Μετά από χίλιους κόπους, έχεις καταφέρει να φτάσεις στον προορισμό σου. Όμως υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Και τώρα πως παρκάρουμε; Έτσι, μετά από σαράντα πέντε βόλτες γύρω από την περιοχή, έχεις βρει τη σωστή, την άνετη, τη μεγάλη την αλάνα να το αφήσεις, αλλά μάντεψε… Έχεις χάσει πλέον τον προορισμό σου! Δεν ξέρω, πόσα χρόνια πρέπει να οδηγεί κάποιος για να μάθει να παρκάρει σωστά… 20, 40, 60 χρόνια;;;

Για αυτό, όσοι ανήκετε στην κατηγορία που μπορείτε πλέον να παρκάρετε χωρίς να χάνεστε, που σημαίνει ότι έχετε βγάλει προ πολλού το Ν από το πίσω τζάμι, κάντε λίγη υπομονή και δείξτε κατανόηση! Κανένας δεν έμαθε να οδηγεί από τις πρώτες φορές όπως ο Σουμάχερ, ούτε καν ο ίδιος ο Σουμάχερ. 

Και όσο για τους νέους οδηγούς, παιδιά να θυμάστε: ζώνη, Ν, προσοχή και ψυχραιμία! Όλα θέλουν τον χρόνο τους, μόνο με την εξάσκηση γινόμαστε καλύτεροι (και ίσως κάποια στιγμή να σταματήσουν να πονάνε οι ώμοι μας μετά τις τρεις φορές που θα αλλάξουμε ταχύτητες).