Θα ξεκινήσω το άρθρο με μία πολύ κλισέ δήλωση που θα σε κάνει να σκεφτείς “έλα τί μας λες;”: Τα πρότυπα ομορφιάς αλλάζουν. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποθέωσης της τελειότητας, είμαστε σε ένα σημείο που αποδεχόμαστε ότι οι άνθρωποι έχουν σημάδια, τρίχες, σπυράκια, ουλές. Μην παρεξηγηθώ, απέχουμε πολύ από το να δούμε την ομορφιά στους ανθρώπους και στον εαυτό μας χωρίς τη σύγκριση με μοντέλα και με πρότυπα, απλώς έχει γίνει μία αρχή (πιστεύω ως αισιόδοξη). Η Άννα Σκύφτα είναι μία πολύ ταλαντούχα φωτογράφος, που με το project της “Faces next to you” αποφάσισε να προβάλει την ομορφιά σε”καθημερινά” πρόσωπα. Ελπίζω η συνέντευξη της να σας εμπνεύσει όσο κι εμένα.
Από πότε ασχολείσαι με τη φωτογραφία;
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία το 2014, όταν και αγόρασα την πρώτη μου κάμερα. Πειραματίστηκα με διάφορα είδη φωτογραφίας, αλλά πάντα με τραβούσαν τα πορτρέτα. Πάντα θεωρούσα τη φύση τέλεια για να αποτυπωθεί σε μια φωτογραφία χωρίς να αδικηθεί. Αντιθέτως, οι ατέλειες του ανθρώπου, είναι αυτές που με τραβούν. Κάθε ρυτίδα, κάθε σπάσιμο στο δέρμα, είναι χιλιάδες φωτογραφίες που διηγούνται ιστορίες. Επίσης, με συγκινεί να ψάχνω με πάθος να βρω την ομορφιά κάθε προσώπου, κάθε ανθρώπινης στιγμής στον χρόνο, που είναι ανεπανάληπτη. Κάθε φωτογραφία μας είναι μία νεότερη εκδοχή του εαυτού μας, που έγινε γλυκιά ανάμνηση.
Τι σε τράβηξε στη φωτογραφία;
Στη φωτογραφία με τράβηξε η αδυναμία του ανθρώπου μπροστά στην ομορφιά της στιγμής. Πιστεύω ότι φωτογραφίζουμε γιατί είμαστε αδύναμοι να κρατήσουμε για πάντα στη μνήμη μας κάτι που τη στιγμή που το αποτυπώνουμε φαίνεται ελκυστικό και ανεπανάληπτο. Παλεύουμε να το απαθανατίσουμε, να το αρπάξουμε, να το κάνουμε δικό μας. Έτσι, η στιγμή γίνεται αιωνιότητα.
Ποια ήταν η έμπνευση σου για να ξεκινήσεις το πρότζεκτ Faces next
to you;
Το πρότζεκτ Faces next to you το ξεκίνησα μέσα στην καραντίνα για δύο κυρίως λόγους. Αφενός για να αναδείξω πρόσωπα που προσπερνάμε καθημερινά στον δρόμο και αγνοούμε μέσα στο άγχος της καθημερινότητας, αφού ο καθένας ζει μέσα στη δική του «φούσκα», και αφετέρου για να εκφράσω με κάποιον τρόπο τη συσσωρευμένη μου δημιουργικότητα με κάτι αισιόδοξο και χαρούμενο και για εμένα και για τα μοντέλα μου. Είχα αποφασίσει ότι θα αξιοποιήσω καθημερινά αντικείμενα που βρίσκουμε σπίτι μας για να παράγω διαφορετικό, κάθε φορά, περιεχόμενο. Έτσι, χρησιμοποιώντας ζελατίνες, χαρτόνια, υφάσματα, στολίδια κουρτινών, πρίσματα, γκλίτερ, λουλούδια, σπάγκους και καπνό, κατάφερα να δημιουργήσω μία ποικιλία από πορτρέτα και συναισθήματα. Στόχος μου ήταν να δουν και τα άτομα που ακολουθούν τη δουλειά μου, την ομορφιά πίσω από κάθε πρόσωπο. Γιατί όλοι μας είμαστε όμορφοι, διαφορετικοί και μοναδικοί.
Ποιος είναι ο σκοπός σου μέσα από το πρότζεκτ; Επιδιώκεις να
περάσεις κάποιο μήνυμα;
Όραμά μου μέσα από αυτό το πρότζεκτ είναι να δώσω πίσω στους καθημερινούς ανθρώπους την αξία τους. Είναι η γειτόνισσα στην απέναντι πολυκατοικία, η αγαπημένη φίλη της αδερφής σου, ο περαστικός που είδες σήμερα στο λεωφορείο αλλά αγνόησες, η συμφοιτήτρια του έτους σου που ποτέ δεν γνωρίσες. Αληθινοί άνθρωποι με αληθινές ιστορίες. Θεωρώ ότι χορτάσαμε από μοντέλα και μη ρεαλιστικά πρότυπα. Οι καθημερινοί άνθρωποι, αυτοί που παλεύουν και αγωνίζονται για να πετύχουν κάτι καλύτερο, κρατώντας την ανθρωπιά τους, αυτά είναι τα πρότυπα που θέλω να έχω, αυτοί είναι οι άνθρωποι που θέλω να θαυμάζω. Όλοι παλεύουμε να αφήσουμε κάτι όμορφο. Αυτές οι προσπάθειες με αφορούν και θέλω έστω και με αυτόν τον μικρό τρόπο να τις αναδείξω. Και που ξέρεις; Μπορεί να επηρεάσω την οπτική έστω και ενός ανθρώπου. Αυτό θα ήταν μεγάλο δώρο.
Πως επιλέγεις τα μοντέλα σου; Κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης τους ζητάς κάτι συγκεκριμένο;
Στην αρχή το πρότζεκτ ξεκίνησε με κοντινά μου πρόσωπα που θέλησαν με χαρά να φωτογραφηθούν, μέχρι κι εγώ να αποκτήσω οικειότητα και να εξερευνήσω τις προοπτικές που υπήρχαν. Το κόνσεπτ ήταν απλό: be you, be free, express yourself. Υπήρχαν κατευθύνσεις ώστε το μοντέλο να νιώθει πιο άνετα και να απελευθερώνει τις κινήσεις του, αλλά ποτέ με αυστηρή καθοδήγηση, γιατί με ενδιέφερε η μοναδικότητα του καθενός και πώς θέλει να την εκφράσει. Έπειτα, είδα ότι το να υπάρχει ένα ακόμα πιο συγκεκριμένο κόσνεπτ, συχνά με props, βοηθούσε τα μοντέλα να έχουν ένα σημείο αναφοράς και το αποτέλεσμα ήταν καλύτερο. Έτσι, από στόμα σε στόμα και από γνωστό σε γνωστό, άλλοτε με δική μου παρότρυνση και άλλοτε με άτομα που εμπνεύστηκαν από τη δουλειά μου και μου πρότειναν οι ίδιοι να φωτογραφηθούν, όλο αυτό εξελίχθηκε από μόνο του σε κάτι συλλογικό και όμορφο.
Ποια είναι η δική σου άποψη για την ομορφιά;
Θεωρώ ότι η ομορφιά βρίσκεται σε όλα τα πράγματα γύρω μας. Στη φύση, στον άνθρωπο, στις συλλογικές προσπάθειες, στην ελπίδα, στα όνειρα, στην προσπάθεια, στην αλλαγή, παντού. Προσπαθώ στη ζωή μου να μην κρίνω, αλλά να δέχομαι σαν σφουγγάρι τα πάντα γύρω μου και να βρίσκω κάτι όμορφο σε αυτά. Και πάντα να βεβαιώνομαι ότι κοίταξα και δεύτερη φορά.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον χώρο της φωτογράφισης πορτραίτων τι θα ήταν αυτό;
Θα άλλαζα τα μοντέλα και τα στερεότυπα του ακριβού εξοπλισμού για να ξεκινήσει κανείς. Όπως είπα και πριν, βάλτε τους καθημερινούς ανθρώπους μπροστά από τον φακό. Δώστε τους την αξία που τους αναλογεί και αυτοί θα το ανταποδώσουν στο πολλαπλάσιο με την ομορφιά τους και τον καλό τους λόγο. Όσον αφορά τον εξοπλισμό, δυστυχώς, υπάρχει σε μεγάλο βαθμό η πεποίθηση ότι για να ξεκινήσεις πρέπει να έχεις ακριβό εξοπλισμό και καλή κάμερα. Αυτό δεν ισχύει. Πλέον τα κινητά μας βγάζουν εξαιρετικές φωτογραφίες. Αν κάποιος μάθει τα βασικά για τον φωτισμό και αξιοποιήσει καθημερινά αντικείμενα, όπως έκανα και εγώ, μπορεί να έχει ένα αποτέλεσμα που δεν υπολείπεται σε τίποτα από το αντίστοιχο του επαγγελματία φωτογράφου.
Τι θα σύστηνες σε κάποιον που τον ενδιαφέρει η φωτογραφία;
Θα σύστηνα να ξεκινήσει. Είναι αυτό το πρώτο βήμα που άπαξ και το κάνεις, δεν σε σταματάει τίποτα. Μόλις κολλήσεις με τη φωτογραφία, δεν ξεκολλάς. Δεν χρειάζονται ούτε χρήματα, ούτε στούντιο, ούτε ακριβός εξοπλισμός. Αρκεί ένα κινητό, φυσικό ηλιακό φως και πειραματισμός για να κάνεις θαύματα. Και, ασφαλώς, όσο περισσότερο εξασκηθεί κανείς, τόσο πιο εύκολα εντοπίζει την αισθητική του και βελτιώνει το «μάτι του». Επίσης, το γεγονός ότι όλοι μας έχουμε πρόσβαση στα απεριόριστα resources του διαδικτύου, ευνοεί την εύρεση πληροφοριών, έργων άλλων φωτογράφων για references και συνολικά την έμπνευση.
Τι θα ήθελες να φωτογραφίσεις και δεν έχεις κάνει ακόμη;
Θα ήθελα να αρχίσω να φωτογραφίζω και ολόσωμες φωτογραφίες κάποια στιγμή. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει άλλο setting και μοντέλα που είναι ανοιχτά σε μία ελαφριά κινησιολογία στη φωτογράφιση. Παρ’ όλα αυτά είναι κάτι που με ενδιαφέρει και σκοπεύω να το εξερευνήσω.
Υπάρχει κάποιος φωτογράφος που να θαυμάζεις;
Ο αγαπημένος μου φωτογράφος είναι ο Lee Jeffries. Η δουλειά του είναι πραγματικά εκπληκτική. Η επιτομή του πορτρέτου. Υψηλά contrasts και ακραία sharpening στις φωτογραφίες του, δημιουργούν πάντα έντονες ιστορίες. Ο Lee Jeffries φωτογραφίζει στα ταξίδια του άστεγους, αποτυπώνοντας με μοναδική μαεστρία τα συναισθήματά
τους. Το έργο του είναι αξιοθαύμαστο για δύο λόγους. Αφενός για το ταλέντο και την ματιά του, αφετέρου για το ότι καταφέρνει να προσεγγίσει αυτούς τους ανθρώπους, να τους κάνει να τον εμπιστευτούν και να του δώσουν ένα αποτέλεσμα ξεχωριστό. Συχνά οργανώνει εκθέσεις για να αναδείξει τους συνανθρώπους μας, ενώ μέρος των εσόδων των φωτογραφιών του δίνεται σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Θα έλεγα πως η δουλειά του αποτέλεσε κομμάτι της έμπνευσής μου για το Faces next to you, γιατί έθεσε στο επίκεντρο τον καθημερινό άνθρωπο.
Έχεις κάποια σειρά στις φωτογραφίες σου, κάποιο συγκεκριμένο στυλ ή βλέπεις τη κάθε μία ως κάτι διαφορετικό;
Συνήθως προαποφασίζω πώς θέλω να κινηθώ σε κάθε φωτογράφιση όσον αφορά τη χρωματική παλέτα και το κόνσεπτ, ανάλογα με το μοντέλο φυσικά. Σε κάθε φωτογράφιση δοκιμάζω κάτι διαφορετικό. Δεν έχω κάποια σειρά στις φωτογραφίες μου, γιατί το επίκεντρο αυτών είναι το μοντέλο, οπότε ανάλογα τις συνεργασίες που ανακύπτουν, βγαίνει και το κόνσεπτ. Είναι μία μορφή αμοιβαίας έμπνευσης, γι’ αυτό προσπαθώ να είμαι ανοιχτή και ευέλικτη ακόμη και τη στιγμή της φωτογράφισης. Αν δω πως κάτι δεν πετυχαίνει, το αφήνω εκείνη τη στιγμή και αυτοσχεδιάζω. Προσπαθώ να μην είμαι μονοκόμματη στο στυλ μου, αλλά να δοκιμάζω νέες γωνίες, φωτισμούς, props και ρούχα. Επίσης, δίνω την ελευθερία στα μοντέλα να φορούν τα ρούχα που προτιμούν και να βάφονται εφόσον το επιθυμούν. Θέλω να τους δίνω τον χώρο είτε να μένουν σε κάτι πολύ raw και ανεπεξέργαστο, είτε να κάνουν κάτι extreme. Εγώ είμαι εδώ να τους «ακούσω» και να καθοδηγήσω τη σκέψη τους.
Ποια είναι η αγαπημένη σου φωτογράφιση μέχρι τώρα;
Όλες οι φωτογραφίσεις είχαν κάτι να μου μάθουν και κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μία, αυτή θα ήταν της Αναστασίας Λιόλιου. Αυτό που με ενθουσίασε ήταν το πόσο ανοιχτή ήταν να δοκιμάσει πράγματα και οι ιδέες της κούμπωναν άρτια με τις δικές μου. Δεν δίστασε ούτε να κολλήσει λουλούδια στο πρόσωπό της, ούτε να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο στις πόζες, ούτε να προτείνει πράγματα. Αυτό για έναν φωτογράφο είναι μεγάλο δώρο, γιατί νιώθεις πως το μοντέλο περνάει εξίσου όμορφα, απελευθερώνεται και φέρνει νέες ιδέες. Όπως είπα, όμως, όλες οι φωτογραφίσεις ήταν ξεχωριστές για εμένα και συνεχίζω με χαρά αυτό το όμορφο ταξίδι, πάντα εκεί να εξελίσσομαι και να δημιουργώ με μοναδικούς ανθρώπους.
Όσο το σκέφτομαι τόσο συνειδητοποιώ πόσο υποκειμενική μπορεί να είναι η ομορφιά. Τους ανθρώπους που τους θαυμάζουμε, που τους συμπαθούμε ή που τους αγαπάμε τους βλέπουμε αυτόματα ως ομορφότερους. Τουλάχιστον, αυτό παρατηρώ γύρω μου. Θα γίνω μελό αλλά μάλλον η εσωτερική ομορφιά επηρεάζει και την εξωτερική. Η Άννα Σκύφτα έχει μία πολύ καλή θεώρηση του σκοπού της φωτογραφίας και η αυθεντικότητα φαίνεται στο αποτέλεσμα.
Αν θες κι εσύ να απαθανατιστείς στον φακό της μπορείς να της στείλεις ένα μήνυμα στο profil της @shimmery_rose.
