Και κάπως έτσι φτάνουμε στην άνοιξη, ο συμβολισμός της γέννησης, το ξεκίνημα για κάτι νέο. Όχι ότι το παλιό παύει να υπάρχει, αλλά εξελίσσεται δυναμικά παίρνοντας διάφορες νέες μορφές. Έρχεται σε ισορροπία με το βλέμμα του ψυχρού χειμώνα, ο οποίος συμβολίζει το θάνατο και το τέλος για να έρθει η άνοιξη και να γεννηθεί κάτι καινούργιο. Το ποιητικό πνεύμα διαπνέεται συχνά από τις εμπνεύσεις που μπορεί να προσφέρει αυτή η εποχή, η οποία σηματοδοτεί το κάλεσμα της αλλαγής. Με βάση αυτό το κάλεσμα, το ποιητικό φαινόμενο αναδιαμορφώνει συνεχώς τα σημαινόμενα που εμπεριέχει ο κόσμος της άνοιξης και προσφέρει την δυνατότητα σε μελλοντικούς ποιητές να αναδείξουν τα συναισθήματα τους μέσα από το ποιητικό τους σύμπαν και να αφεθούν στον μαγικό κόσμο που μπορεί να προσφέρει το μονοπάτι της ποίησης. 

Παντούμ

Το ανοιξιάτικο φιλί αγγίζει τους αιθέρες  

Ήρθε η στιγμή της γλυκιάς προσμονής

Η φύση του σύμπαντος φωτίζει τους αστέρες 

Ανθίζουν οι πυλώνες της εκλεκτής ζωής 

Ήρθε η στιγμή της γλυκιάς προσμονής  

Το φως της ημέρας δίνει την πνοή  

Ανθίζουν οι πυλώνες της εκλεκτής ζωής

Οι καταρράκτες της ψυχής απαλύνουν την ροή

Το παραπάνω είδος ποίησης είναι γνωστό ως παντούμ ή pantum, το οποίο έφτασε στην Δύση από τον Βίκτωρ Ουγκώ τον 19ο αιώνα. Πρόκειται για μία μαλαισιανή μορφή ποιήματος που αποτελείται τις περισσότερες φορές με δίστιχα και ομοιοκαταληξία, ωστόσο σε αυτή την περίπτωση έχουμε μία πιο σύγχρονη μορφή με τετράστιχα και ομοιοκαταληξία. 

Σονέτο

Το αγγελικό αγκάλιασμα της άνοιξης 

Ζεσταίνει τα μάτια του χειμώνα 

Σα να αναζητάει την μαγική εικόνα  

Χάνεται στο μαξιλάρι της ανάμνησης 

 Η φωτεινή στιγμή της άφιξης  

Ατενίζει την δύσκολη ανηφόρα  

Σα να περιμένει να έρθει η ώρα  

Να βρει την ζεστασιά της άνοιξης 

Η ζεστή φλόγα των ονείρων  

Το γλύκυσμα της ομορφιάς 

Απλώνεται στα μάτια των κρίνων 

Το φιλί των ανέμελων φύλλων  

Συνοδοιπόροι της κοσμολογικής ζεστασιάς

Πηγή ζωής στα άπιαστα όνειρα των φίλων 

Το παραπάνω ποίημα διαθέτει μορφολογικά την δομή Σονέτου, το οποίο εμφανίστηκε στην Σικελία της Ιταλίας τον 13ο αιώνα και στην συνέχεια διαδόθηκε και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Συνήθως αποτελείται από μία οκτάβα (δύο τετράστιχα) και ένα εξάστιχο μέρος, στο οποίο παρατηρείται η μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση.

Βιλανέλα

Η γνώση του εαυτού 

Νιώθοντας να φεύγει το σκοτάδι 

Η ελπίδα αναβλύζει στο σώμα του αγαθού 

Πλησιάζει η στιγμή του μυστικού  

Πώς οι ελπίδες έρχονται και φεύγουν πάλι; 

Η γνώση του εαυτού 

Τι συμβαίνει όταν η αγάπη συναντά τις αγκάλες του φυλαχτού; 

Όταν η άνοιξη ατενίζει της φύσης τα κάλλη 

Η ελπίδα αναβλύζει στο σώμα του αγαθού 

Ο ανοιξιάτικος αέρας στους παλμούς του ωκεανού 

Ανοίγεται στους αιθέρες της ζωής με την δική του χάρη 

Η γνώση του εαυτού 

Το αγέρωχο βλέμμα του βουνού 

Η ζωή του όλη ,τις ζωγραφιές της άνοιξης να μάθει 

Η ελπίδα αναβλύζει στο σώμα του αγαθού 

Το φως της άνοιξης να αγκαλιάσει την ψυχή του εαυτού 

Να τον βοηθήσει να κατευνάσει τα αχαλίνωτα πάθη 

Η ελπίδα αναβλύζει στο σώμα του αγαθού 

Η γνώση του εαυτού 

Η παραπάνω μορφή εντάσσεται σε αυτήν της βιλανέλας, η οποία, ως ποιητική μορφή, ξεκίνησε να καλλιεργείται τον 15ο με 17ο αιώνα κυρίως μέσα από τραγούδια στα χωριά της Ιταλίας με κύρια θεματολογία την ποιμενική ζωή. Εν συνεχεία ενσωματώθηκε στην ποιητική γραφή και επηρέασε σημαντικά την ποιητική συνέχεια και άλλων ευρωπαϊκών χωρών της εποχής, ιδιαίτερα την Γαλλία. Ο αριθμός των στίχων της βιλανέλας αποτελείται από 13 ή 19 και περιλαμβάνουν συχνά επαναλαμβανόμενες ομοιοκαταληξίες.

Με βάση τα παραπάνω, ελπίζω το συγκεκριμένο άρθρο να εμπνεύσει την αναγνωστική κοινότητα να γνωρίσει τον υπέροχο κόσμο της ποίησης και να θέσει νέες προοπτικές στην ποιητική συνέχεια. Επιπλέον, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στις δύσκολες εποχές που ανοίγονται μπροστά μας, η ποίηση αποτελεί σημαντικό πυλώνα συναισθηματικής ολοκλήρωσης, η οποία λειτουργεί τόσο ως καταφύγιο, όσο και ως καμβάς μέσα στον οποίο μπορούμε να ζωγραφίσουμε τα αισθήματα μας. Εν κατακλείδι, είναι ένας κόσμος, τον οποίο αξίζει κάποιος να ανακαλύψει.