Πόσες φορές αναρωτήθηκες αν είσαι ερωτευμένος ή ενθουσιασμένος; Πόσες φορές δεν ήσουν σίγουρος αν υπάρχουν όρια γύρω από αυτές τις δύο λέξεις και ποια είναι αυτά;

Υπάρχουν στιγμές που συναντάς έναν άνθρωπο και σου κάνει το “κλικ”. Δεν συμβαίνει συχνά. Αλλά συμβαίνει. Αυτό το λεγόμενο “κλικ” εφόσον πυροδοτηθεί από ανταπόκριση γεννά στιγμές. Και οι στιγμές γεννούν συναισθήματα και αναμνήσεις. Και όλα αυτά, μαζί με άλλα πολλά, γεννούν τον… έρωτα ή τον ενθουσιασμό.

Ερωτευμένος ή ενθουσιασμένος;

Πάλι αυτή η ερώτηση! Μα καλά, τόσο τυφλός είσαι και δε μπορείς να την απαντήσεις; Αυτά φαίνονται από χιλιόμετρα μακριά.

Προφανώς, κάνω πλάκα. Τα όρια είναι πράγματι λεπτά και οι διαφορές με μια πρώτη ματιά φαντάζουν μικρές έως ελάχιστες. Κι εσύ θες σον και ντε να αναλύσεις αυτούς τους δύο όρους; Αν είσαι καλά, ζήσε το και όπου βγάλει.

Το ζήτημα δεν είναι οι λέξεις. Είναι το τί συναίσθημα σού προκαλούν όταν τις ακούς και πόσο μάλλον όταν τις βιώνεις. Γιατί το βίωμα ξεπερνά την εμπειρία. Γιατί το βίωμα είναι κάτι πιο ουσιαστικό.

Και αυτήν την ουσία τη βρήκα μαζί σου.

Αυτήν τη στιγμή γράφω το άρθρο, ενώ ξαπλώνεις δίπλα μου σε ένα ξενοδοχείο, σε μια πόλη που δεν έχω επισκεφθεί ξανά. Κοιμάσαι μάτια μου, επειδή κουράστηκες σήμερα. Σε λίγο μου είπες να σε ξυπνήσω, ώστε να πάμε βόλτα.

Είναι ανοιχτό το παραθυράκι και φοράω ένα αμάνικο μπλουζάκι. Λίγο κρυώνω. Φοβάμαι να πάρω το πουλόβερ μου να το φορέσω, επειδή δεν θέλω να σε ξυπνήσω. Κοιμάσαι τόσο ήρεμα…

Έχουμε κάνει διάφορες συζητήσεις για το θέμα “ερωτευμένος ή ενθουσιασμένος”. Δεν θα σου πω ψέματα, δεν ήξερα τι από τα δύο συνέβαινε. Και αυτό με μπέρδευε. Όταν επενδύεις σε έναν άνθρωπο, σε μια σχέση, σε ένα συναίσθημα, φοβάσαι. Είναι μια σοβαρή απόφαση, που πρέπει να ληφθεί ώριμα, έπειτα από πολλή σκέψη.

Κι εγώ δεν ήμουν έτοιμη να πάρω αυτήν την απόφαση. Το έδειξαν, λοιπόν, οι πράξεις μου. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον… Κάποια στιγμή, όμως, ένιωσα κάτι ακόμη πιο διαφορετικό. Κι εσύ με βοήθησες και να το νιώσω και να το συνειδητοποιήσω.

Ακολούθησαν διάφορες στιγμές. Γύρισα μόλις το κεφάλι μου προς τα αριστερά και σε είδα να κοιμάσαι. Δε το χορταίνω αυτό το θέαμα… Αυτή ήταν μια παρένθεση.

Κάθε φορά που…

Κάθε φορά που σε κοιτάζω είσαι και πιο όμορφος. Κάθε φορά που σου μιλάω είσαι και πιο ευφυής. Κάθε φορά που σε δοκιμάζω είσαι και πιο έμπειρος. Κάθε… Κάθε φορά, αγόρι μου, τα μάτια σου λάμπουν περισσότερο. Εσύ είσαι ερωτευμένος ή ενθουσιασμένος; Όταν σε χαζεύω και τα μάτια μου συναντούν τα δικά σου, μου λες “Κι εγώ”. Κι εγώ τι; Ανάλογα τις περιστάσεις αλλάζει.

Στη δική μας περίπτωση, όμως, ξέρω. Όταν φτάσουν δύο άνθρωποι να μιλάνε εναργώς με βλέμματα, αγγίγματα και μορφασμούς, δεν είναι απαραίτητες οι λέξεις. Υπάρχουν μόνο για να επικυρώσουν κάποια πράγματα, σε περίπτωση που οι ανασφάλειες είναι, δικαίως ή αδίκως, υπαρκτές.

Φτάνω στο τέλος αυτού του κειμένου, επειδή πρέπει να σε ξυπνήσω και δεν θέλω να δεις τι γράφω. Όταν με ρώτησες πριν για ποιο θέμα θα γράψω, σου απάντησα κοροϊδευτικά “Για τις ντομάτες του Καρπενησίου”. Δεν γνωρίζω καν αν παράγει ντομάτες το Καρπενήσι.

Γιατί όχι; Αυτό που γνωρίζω είναι ότι, εν τέλει, όταν κάποιος μεταπηδά από τον ενθουσιασμό στον έρωτα, το καταλαβαίνει. Και όταν το καταλαβαίνει… Ξύπνησες μωρό μου, πρέπει να κλείσω…!