Εναλλάξ: Ένα ξεχωριστό rock συγκρότημα

Οι “Εναλλάξ” είναι ένα συγκρότημα από τη Λάρισα με ενεργή παρουσία στην ελληνική ροκ σκηνή από το 2010. Το συγκρότημα αποτελείται από τον Λευτέρη Βουλγαράκη στη φωνή και την ακουστική κιθάρα, τον Γιάννη Πανταζόπουλο στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Μιχαήλ Άγγελο στα τύμπανα και την Αριάννα Τρόβια στο μπάσο. Στην μακρόχρονη πορεία τους έχουν συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας και έχουν εμφανιστεί σε αρκετές μουσικές σκηνές και μαγαζιά, σε Θεσσαλονίκη και επαρχία. Έχουν κυκλοφορήσει τον πρώτο τους δίσκο το 2016 και το CD single “Τελευταία φορά” το 2018. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησαν, ο Λευτέρης Βουλγαράκης και ο Μιχαήλ Άγγελος, μας μιλάνε για το συγκρότημα, την rock μουσική και εκφράζουν την άποψή τους για επίκαιρα ζητήματα. Ας τους γνωρίσουμε!

Ποιοι είναι οι Εναλλάξ; Τί θα έπρεπε να γνωρίζει κάποιος για εσάς;

Άγγελος: Είμαι στο συγκρότημα από το 2015. Όταν μπήκα στην μπάντα δεν ήξερα να παίζω ντραμς, αλλά οι Εναλλάξ με βοήθησαν να μάθω και μου έδιναν χώρο να κάνω εξάσκηση. Για να πάω στις πρόβες έκανα 6 χιλιόμετρα με το ποδήλατο κάθε μέρα. Αποφάσισα να ασχοληθώ πιο σοβαρά με τη μουσική και τα 2 τελευταία χρόνια είμαι στη σχολή μουσικών σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα με τα τύμπανα παίζω και πιάνο. Η δουλειά μου εκτός συγκροτήματος είναι μάγειρας.

Λευτέρης: Πριν 12 χρόνια αποφασίσαμε με τον κολλητό μου να φτιάξουμε το συγκρότημα. Αρχικά συμμετείχα μόνο ως τραγουδιστής, αλλά μετά από 3 χρόνια αναγκάστηκα να μάθω κιθάρα ως λύση ανάγκης. Όταν ξεκινούσαμε το συγκρότημα δεν είχαμε μουσικές γνώσεις, ούτε υποστήριξη από τις οικογένειές μας. Έμαθα να παίζω κιθάρα παρατηρώντας άλλους στην πρόβα, με αρκετή εξάσκηση και επειδή έχω τον ρυθμό μέσα μου. Κάποια στιγμή το 2013 αποφασίσαμε να διαλυθούμε ως συγκρότημα, εγώ ακολούθησα solo καριέρα και δεν ήθελα να συμμετέχω ξανά σε μπάντα. Ένας φίλος μου προσέφερε ένα χώρο, εγώ είχα ήδη κάποια μηχανήματα και αφότου γνωρίστηκα με τον Γιάννη τον κιθαρίστα μας και τον Κώστα Senia, τον τότε μπασίστα μας, ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική. Αφού πήγαινε καλά αποφασίσαμε να φτιάξουμε συγκρότημα.

Αποφασίσαμε, έπειτα από δική μου προτροπή, να ασχοληθούμε με ελληνόφωνο ροκ. Σκεφτήκαμε να κρατήσουμε το όνομα που είχε η προηγούμενη ομώνυμη μπάντα και αφότου μας έδωσαν έγκριση τα παιδιά του προηγούμενου σχήματος, ανακοινώσαμε επίσημα την επιστροφή των “Εναλλάξ”. Ο Κώστας έφερε και τον Άγγελο, και όταν για επαγγελματικούς λόγους έπρεπε να αποχωρήσει, εντάξαμε την Αριάννα στο συγκρότημα. Η Αριάννα ήταν φαν από τα πρώτα κιόλας βήματα του συγκροτήματος και κατέληξε να παίζει μπάσο στο συγκρότημα. Πέραν του συγκροτήματος εργαζόμαστε, εγώ ως φούρναρης, ο Γιάννης ως διανομέας και η Αριάννα δούλευε στην εστίαση.

Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι Εναλλάξ.
Φωτογραφία με τους “Εναλλάξ” | Φωτογραφία: Λευτέρης Βουλγαράκης

Από πού έχετε επιρροές ως συγκρότημα; Θεωρείτε ότι διαφοροποιείται το στυλ σας από τα υπόλοιπα ελληνόφωνα συγκροτήματα;

Λευτέρης: Εγώ και ο Γιάννης ακούμε πολύ ξενόγλωσση κλασσική ροκ μουσική. Ο Άγγελος είναι πιο εναλλακτικός. Επίσης, εγώ έχω επιρροές από τους Πυξ-Λαξ. Αυτό που μας διαφοροποιεί είναι ο τρόπος που παίζουμε μουσική. Συνδυάζουμε κλασσικό ροκ παίξιμο με εναλλακτικά στοιχεία και το αποτέλεσμα ξεχωρίζει.

Από πού εμπνέεστε για να γράψετε τραγούδια;

Λευτέρης: Εγώ γράφω τους στίχους και είναι εμπνευσμένοι από όσα γίνονται γύρω μας καθημερινά. Από ένα θέμα της επικαιρότητας, ένα κοινωνικοπολιτικό ζήτημα, μέχρι και μια συζήτηση με φίλο ή μια βόλτα το πάρκο. Τα παιδιά έρχονται και προσθέτουν μουσική στους στίχους αυτούς.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει το συγκρότημα διαχρονικά;

Άγγελος: Η ροκ μουσική τα τελευταία χρόνια παραπαίει και είναι δύσκολο να την επαναφέρεις μόνος σου, μιας και δεν υπάρχουν πολλά συγκροτήματα με ελληνόφωνο στίχο που να παίζουν σε παρόμοιο στυλ με το δικό μας. Επίσης, τα χρήματα που δίνονται για τις εμφανίσεις δεν είναι αρκετά, γι’ αυτό και κάνουμε όλοι και μια δεύτερη δουλειά. Τέλος, θα πρέπει να φέρνουμε τον δικό μας κόσμο σε κάθε εμφάνιση, κάτι που δεν είναι είναι εφικτό, από οικονομικής απόψεως, για το κοινό μας.

Λευτέρης: Στα πρώτα μας βήματα δεν είχαμε μέρος να κάνουμε πρόβες και τα χρήματα που μπορούσαμε να διαθέσουμε για να πάμε σε στούντιο ήταν λίγα. Οπότε κάναμε πρόβα σε πλατείες. Επίσης, οι τριβές μεταξύ των μελών του συγκροτήματος είναι συνήθεις. Έχουμε αντιμετωπίσει τοξικές συμπεριφορές από πρώην μέλη του συγκροτήματος, τα οποία και απομακρύνθηκαν.

Πώς λύνετε τις προστριβές; Ποιος είναι ο κυριότερος λόγος να μαλώσετε;

Άγγελος: Δεν μαλώνω συνήθως. Εκνευρίζομαι, μόνο όταν κάποιος δεν είναι δουλεμένος στην πρόβα.

Λευτέρης: Λύνουμε τις διαφορές μας σαν οικογένεια. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα κοινά βιώματα, αν διαφωνήσουμε, θα είναι για ασήμαντους λόγους. Εμένα με τσατίζει η αργοπορία στην πρόβα, γιατί όλοι έχουμε περιορισμένο χρόνο να διαθέσουμε. Αν αργήσει κάποιος να έρθει, θα πάει το πρόγραμμα της ημέρας πίσω.

Θα δοκιμάζατε να ερμηνεύσετε ή και να γράψετε ξενόγλωσσα τραγούδια;

Λευτέρης: Έχουμε κάνει κάποιες διασκευές σε ξενόγλωσσα τραγούδια. Μπορείς να δεις στο Youtube να παίζουμε τραγούδια από Deep Purple. Έχουμε παίξει σε διασκευή και το “Stairway to heaven”. Ωστόσο, αντιμετωπίζω δυσκολίες με την προφορά, κάτι απόλυτα λογικό.

Υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των συγκροτημάτων;

Άγγελος: Ενώ υπάρχουν καλοί μουσικοί και συγκροτήματα, βλέπω ότι σχεδόν κανείς δεν συμπαθεί τα άλλα συγκροτήματα. Γενικά μπορεί να είναι αντίληψη της επαρχίας, να “πολεμάει” δηλαδή ο ένας τον άλλο αναίτια.

Λευτέρης: Εγώ θεωρώ ότι υπάρχει ανταγωνισμός ακόμη και από συγκροτήματα που παίζουν διαφορετικό είδος μουσικής. Κυμαίνεται όμως σε υγιή πλαίσια. Υπάρχει αλληλοσεβασμός. Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε, βέβαια, ότι σε κάποια συγκροτήματα κακοφαίνεται, το πως, ενώ όλοι είμαστε αυτοδίδακτοι, πλην του Άγγελου, και κάνουμε τόσα χρόνια πορεία ως συγκρότημα.

Τί θεωρείτε ότι σας κάνει μοναδικούς στο μουσικό στερέωμα;

Άγγελος: Κατά έναν περίεργο τρόπο έχουμε καλή χημεία. Ξέρουμε ανά πάσα στιγμή τί θα κάνει ο άλλος και ας μην κοιταζόμαστε. Βέβαια, το έχω παράπονο που κοιτάμε όλοι μπροστά και δεν κοιτάμε ο ένας τον άλλο όπως σε άλλες μπάντες. Όμως με έναν μαγικό τρόπο, μας βγαίνει. Νομίζω πως για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να είσαι καλός φίλος με τον άλλο και εκτός μπάντας.

Λευτέρης: Κάτι που μας ξεχωρίζει από τα άλλα συγκροτήματα, είναι ότι έχουμε έναν κλασσικό ροκ κιθαρίστα. Δεν το βρίσκεις εύκολα αυτό. Επίσης, εγώ έχω καθαρή άρθρωση και καταλαβαίνεις τί τραγουδάω. Σε εμφανίσεις άλλων καλλιτεχνών, απλά κουνιόμαστε χωρίς να καταλαβαίνουμε τί λέει ο άλλος. Πιστεύω ότι έχουμε και ξεχωριστή playlist. Φτιάχνουμε λίστες με τραγούδια πολλών και διαφορετικών καλλιτεχνών. Σημαντικό είναι, επίσης, ότι είμαστε πορωμένοι με το συγκρότημα. Ακόμη και να μείνουμε στάσιμοι για λίγο, με το πρώτο ερέθισμα είμαστε και πάλι παραγωγικοί. Και θα δώσουμε το 100% της ενέργειάς μας.

Θεωρείτε ότι υπάρχει ταλέντο και θέληση στις νεότερες γενιές να ασχοληθούν με τη ροκ μουσική;

Άγγελος: Έχω δει μπάντες να προσπαθούν και να έχουν θέληση να ασχοληθούν με ένα συγκρότημα και το κάνουν πολύ καλά. Προφανώς δεν μπορώ να μιλήσω για όλους.

Λευτέρης: Εγώ πιστεύω το αντίθετο. Ξεκινάνε ένα συγκρότημα με πολλή θέληση και μόλις κάτι πάει στραβά, διαλύουν το συγκρότημα. Μόνο εάν υπάρχει κάποιος στο συγκρότημα, πιο λογικός και ψύχραιμος, μπορεί να βοηθήσει, να ηρεμήσει τα υπόλοιπα μέλη και, τελικά, το συγκρότημα να συνεχίσει.

Λευτέρης: Γυναίκες υπάρχουν σε συγκροτήματα, συνήθως όχι σε ηγετικό ρόλο. Μία από τις εξαιρέσεις είναι οι “Μπλε” με την θεά την Τζώρτζια. Σίγουρα τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αλλάζει αυτό. Βλέπουμε πλέον όλο και περισσότερα γυναικεία ροκ συγκροτήματα, κάτι που στο εξωτερικό γίνεται εδώ και πολλά χρόνια.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάσετε την προσωπική ζωή με το συγκρότημα και τις απαιτήσεις που έχει;

Λευτέρης: Σε προσωπική ζωή μένουμε λίγο πίσω. Οι απαιτήσεις του συγκροτήματος είναι πολλές και εγώ προσωπικά νιώθω μονίμως κουρασμένος. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό οι γύρω μας να έχουν κατανόηση και υπομονή, ειδικά την περίοδο πριν από τις εμφανίσεις.

Έχετε fans και αντίστοιχα haters; Πώς τους διαχειρίζεστε;

Λευτέρης: Πιστεύω πως δεν έχουμε fans, αλλά φίλους. Προσπαθούμε να αναπτύσσουμε προσωπικές σχέσεις με όσους έρχονται στις εμφανίσεις μας και να βγαίνουμε για έναν καφέ μαζί τους. Όσον αφορά τους haters, θα έλεγα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μας συμπαθούν και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Θα θέλαμε μόνο να μας σέβονται, όπως τους σεβόμαστε κι εμείς.

Προτιμάτε να παίζετε σε κοινό που σας αγαπάει ή σας εξιτάρει να παίζετε για ένα δύσκολο κοινό;

Λευτέρης: Προτιμώ να παίξω για το κοινό που με αγαπάει. Δεν θα ήθελα να παίξω σε ένα τοξικό ή δύσπιστο κοινό, που δεν μας γνωρίζει. Θα απολάμβανα περισσότερο με το που έδινα παλμό να γίνει χαμός από κάτω.

Έχετε μια πληθώρα συνεργασιών με καλλιτέχνες. Ποιες από αυτές ξεχωρίζετε και γιατί;

Λευτέρης: Για εμένα η πιο ξεχωριστή συνεργασία ήταν με τον Μπάμπη Στόκα, είναι το είδωλό μου, η φωνή του οποίου με έκανε να θέλω να γίνω τραγουδιστής. Επίσης, ήταν η πρώτη μας μεγάλη συνεργασία που βγήκαμε και παίξαμε σε 2000 άτομα κοινό. Αλλά και ο Πάνος Κατσιμίχας ήταν ένα απίστευτος άνθρωπος και καλλιτέχνης και ήταν τιμή που παίξαμε μαζί. Επίσης, ένα ωραίο “πάντρεμα” έγινε όταν συνεργαστήκαμε με τον Γιώργο Μαργαρίτη. Είναι ένας μάγκας, λαϊκός τραγουδιστής. Εννοείται πως ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας έχουν οι “Εκείνος και Εκείνος”, αφού έχουμε κάνει αρκετές εμφανίσεις μαζί και γενικά έχουμε μια επικοινωνία και μας στηρίζουν όσο μπορούν.

Με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε ακόμη;

Λευτέρης: Το βιογραφικό μας πλέον ως συγκρότημα, μας ανοίγει “πόρτες”. Μας είναι πιο εύκολο να συνεργαστούμε με μεγάλα ονόματα. Σίγουρα θα επιθυμούσαμε να συνεργαστούμε κάποια στιγμή με Γιάννη Αγγελάκα, Παύλο Παυλίδη και Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Οι "Εναλλάξ" είναι ένα συγκρότημα από τη Λάρισα με ενεργή παρουσία στην ελληνική ροκ σκηνή από το 2010. Στην μακρόχρονη πορεία τους έχουν συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής και έχουν εμφανιστεί σε αρκετές μουσικές σκηνές και μαγαζιά σε Θεσσαλονίκη και επαρχία.
Οι “Εναλλάξ” στην επετειακή συναυλία τους | Φωτογραφία: Λευτέρης Βουλγαράκης

Έχετε παίξει σε πολλές πόλεις. Σε ποιες είχατε μεγάλη απήχηση; Σε ποια από τις πόλεις που δεν έχετε πάει έως τώρα θα θέλατε να εμφανιστείτε;

Λευτέρης: Δεν έχουμε παίξει στην Αθήνα ακόμη και το θέλουμε πολύ. Πριν λίγο καιρό, εμφανιστήκαμε σε μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης και στα άμεσα σχέδιά μας είναι να επιστρέψουμε με νέες εμφανίσεις στην πόλη. Μια πόλη που έχει “αγκαλιάσει” την μπάντα είναι ο Βόλος. Παρόλο που έχουμε κάμποσο καιρό να παίξουμε εκεί, το συγκρότημα έχει φίλους που το αγαπούν. Και η Καρδίτσα είναι πολυαγαπημένη και φιλόξενη, προπάντων, πόλη.

Κάνετε συχνά συναυλίες και μαζεύετε χρήματα για καλό σκοπό. Ποιοι είναι οι λόγοι πίσω από αυτό;

Λευτέρης: Όλοι οι μουσικοί έχουμε ευαίσθητες ψυχές. Θεωρούμε πως δεν μπορούμε να μένουμε άπραγοι όταν υπάρχει κάποια ανάγκη, ιδίως όταν μπορούμε να προσφέρουμε, κάνοντας αυτό που αγαπάμε παράλληλα. Δεν θέλω να πιστέψω πως θα μπορούσε κάποιος να το κάνει για λόγους μάρκετινγκ. Εμείς πάντως το κάνουμε καθαρά για ανθρωπιστικούς λόγους.

Ποιο είναι το αγαπημένο τραγούδι του καθένα σας από την προσωπική σας δισκογραφία;

Λευτέρης: Το “Και σε ρωτάω” είναι το αγαπημένο όλων, παρόλο που όταν ακούς “Εναλλάξ” σου έρχεται στο μυαλό το “Σήκω από τον καναπέ”. Φαντάσου, ότι πολλές φορές δεν το παίζουμε καν στις πρόβες, έχουμε επιλέξει να κλείνουμε με αυτό. Είναι και το πρώτο τραγούδι που έγραψα και προσωπικά το ξεχωρίζω. Και η Αριάννα, το ίδιο. Το αγαπημένο του Γιάννη είναι το “Μες τα μάτια ενός αγγέλου“, ενώ στον Άγγελο αρέσει πιο πολύ το νέο υλικό που γράφουμε, αλλά και το “Κλείσε τα μάτια σου για λίγο“.

Έχω μάθει ότι δεν φέρνετε τις/τους συντρόφους σας στις πρόβες. Για ποιο λόγο;

Λευτέρης: Όταν είναι ο άνθρωπος σου στην πρόβα δεν μπορείς να συγκεντρωθείς. Επίσης, είμαι και λίγο προληπτικός. Δεν θέλω να βλέπει κανένας, εκτός του συγκροτήματος, την playlist της κάθε εμφάνισης, γιατί πιστεύω πως δεν θα πάει καλά. Και έχω και γούρι την κόκκινη μπαντάνα, που κρεμάω στο μικρόφωνο σε κάθε μας συναυλία. Μου την χάρισε ένας φίλος, για να μου φέρει τύχη. Είναι και προσωπικό μου γούρι, καθώς με βοηθάει να αντεπεξέλθω κατά την συναυλία.

Εσείς αγχώνεστε όταν βγαίνετε στην σκηνή; Τί θα συμβουλεύατε όσους έχουν stage fright;

Λευτέρης: Το άγχος ξεκινάει μήνες πριν την συναυλία, γιατί όλη η διοργάνωση γίνεται από εμάς. Την ημέρα της εμφάνισης, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να πάνε στραβά, για τα οποία αγχωνόμαστε. Από τον ήχο, τα φώτα, μέχρι και το να μην έρθει κόσμος. Δεν αγχωνόμαστε πάντως για το αν θα παίξουμε καλά. Αυτό το ρυθμίζουμε με πολλές πρόβες. Για όσους φοβούνται ή αγχώνονται να ανέβουν στη σκηνή, θα έλεγα απλά κάν’ το και να είσαι ο εαυτός σου. Να είσαι όσο καλύτερα προετοιμασμένος γίνεται και να έχεις θάρρος και λίγο θράσος.

Πώς επηρέασε η υγειονομική κρίση την πορεία του συγκροτήματος; Τί άλλαξε;

Λευτέρης: Ανέκοψε εν μέρει την πορεία του συγκροτήματος. Πριν το πρώτο lockdown, κανονίζαμε συναυλία για τα 10 χρόνια του συγκροτήματος, αλλά λίγες εβδομάδες πριν την πραγματοποίησή της, μπήκαμε σε καραντίνα. Επανήλθαμε στις εμφανίσεις φέτος τον Απρίλιο μετά από 3 χρόνια. Βέβαια, εγώ προσωπικά ένιωθα ανασφάλεια, για το αν θα μπορούσα να ξανακερδίσω το κοινό μας πίσω και τελικά το πέτυχα.

Έχετε κάποια συγκινητική στιγμή να μας αφηγηθείτε;

Λευτέρης: Η πιο συγκινητική μας στιγμή ήταν όταν πήραμε τον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος στα χέρια μας. Εκείνη την ώρα βλέπεις αυτό για το οποίο κόπιαζες τόσο, να έχει πραγματοποιηθεί. Το γεγονός ότι ήμασταν ακόμη σε ερασιτεχνικό στάδιο και ότι με δικά μας χρήματα βγήκε αυτό το δισκάκι το έκανε ακόμη πιο συγκινητικό. Επίσης, προσωπικά συγκινήθηκα και στην τελευταία συναυλία για τα 12 χρόνια του συγκροτήματος, γιατί ήρθαν άνθρωποι που μας ξέρουν από το μπαράκι όπου πρωτοεμφανιστήκαμε και παίξανε μαζί μας και πρώην μέλη του συγκροτήματος.

Θα βγάλετε σύντομα δίσκο;

Λευτέρης: Ετοιμάζουμε και ηχογραφούμε με τη βοήθεια του Δημήτρη Μαραμή και των PinkStudios τον δεύτερό μας δίσκο. Ο Δημήτρης μας έχει στηρίξει πολύ και σε αυτόν οφείλεται η αναγέννηση της μπάντας. Θα κυκλοφορήσουμε, ωστόσο, ένα single, το “Σάββατο” που υπολογίζουμε να βγει μετά τις 15 Δεκεμβρίου. Το τραγούδι γράφτηκε το 2019, με στίχους και μουσική δική μου, όταν περνούσαμε μια περίεργη φάση ως συγκρότημα και μιλάει για έναν τύπο που είναι σε διάσταση με την κοπέλα του, δεν ξέρει και ο ίδιος αν έχουνε χωρίσει και απλά την σκέφτεται. Είναι βράδυ Σαββάτου, σκέφτεται όλα όσα θα ήθελε να της πει, μα μάλλον θα μείνουν ανείπωτα.

Το παλιό σας cd υπάρχει κάπου διαθέσιμο αυτή τη στιγμή;

Λευτέρης: Έχει εξαντληθεί και δεν το βγάλαμε έκτοτε. Τα τελευταία δύο που έμειναν τα έχω εγώ στο σπίτι μου. Σκεφτόμαστε να επανακυκλοφορήσουμε τον πρώτο μας δίσκο, μιας και το συγκρότημα έχει καινούριους φίλους που μας τον ζητάνε.

Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι ως συγκρότημα;

Λευτέρης: Να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε το δίσκο και να φαίνεται η εξέλιξή μας μουσικά, να τον αγαπήσει ο κόσμος και να τον προσέξει. Έχουμε πολλά να πούμε στον δεύτερό μας δίσκο, στον οποίο θα έχουμε και τραγούδια με κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα.

Ποιες είναι οι προγραμματισμένες σας συναυλίες αυτό τον καιρό;

Λευτέρης: Την Παραμονή των Χριστουγέννων, Σάββατο 24 Δεκεμβρίου, θα κάνουμε ένα τρίωρο live στο Skyland, με ελληνόφωνο ροκ. Μέρος τον εσόδων θα δοθεί στο “Χαμόγελο του Παιδιού”.

Σημείωμα της συνεντεύκτριας

Στο συγκεκριμένο συγκρότημα διακρίνω το ταλέντο, το πείσμα και την όρεξη. Πιστεύω ότι όλοι τους είναι εξαιρετικοί μουσικοί και πάνω απ’ όλα άνθρωποι. Εύχομαι να συνεχίσουν την πορεία τους, τις εμφανίσεις και τους δίσκους τους, να ξεδιπλώσουν και να δείξουν τις δυνατότητες τους και να εξελίξουν με το στυλ τους τη ροκ μουσική. Ευχαριστώ τον Λευτέρη Βουλγαράκη και τον Μιχαήλ Άγγελο για την συνέντευξη που μου παραχώρησαν.

Παρόλο που η Αριάννα και ο Γιάννης δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν και ο Άγγελος έπρεπε να αποχωρήσει λόγω προσωπικών υποχρεώσεων, θα ήθελαν και οι τρεις να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις στις ερωτήσεις που έθεσα. Όσοι φτάσατε μέχρι εδώ, ελπίζω να έχετε την ευκαιρία, να τους ακούσετε από κοντά κάποια στιγμή, αλλά και να τους γνωρίσετε οι ίδιοι. Θα παραθέσω την σελίδα της εκδήλωσης και την σελίδα του συγκροτήματος. Θα κλείσω με το προσωπικό μου αγαπημένο τραγούδι από τους “Εναλλάξ”. Καλή ακρόαση!

Διάβασε επίσης!

Ψήφισε το καλύτερο άρθρο για το μήνα...