Δίνεις Πανελλήνιες;

Picture of Αναστασία Τζημαγιώργη

Αναστασία Τζημαγιώργη

Πανελλήνιες 2021

Δίνεις φέτος πανελλήνιες; Δίνει το παιδί σου, οι φίλοι σου ή κάποιο κοντινό σου πρόσωπο πανελλήνιες; 

Περίεργη χρονιά, πολύ άγχος και ο covid-19 δεν διευκολύνει καθόλου την κατάσταση. Τη μια στιγμή ανοίγουν τα σχολεία, ενώ την επόμενη κλείνουν. Τα φροντιστηριακά μαθήματα πραγματοποιούνται διαδικτυακά και η μυωπία έχει φτάσει στον Θεό. Φυσικά, αυτές είναι μόνο κάποιες από τις φετινές δυσκολίες των πανελληνίων εξετάσεων. Κάποιες άλλες, ωστόσο, παραμένουν διαχρονικές.

Οι αρθρογράφοι του infititis.gr είναι έτοιμοι να μοιραστούν μαζί σας την εμπειρία τους από τις πανελλήνιες, να συμβουλέψουν και, γιατί όχι, να ενθαρρύνουν τους φετινούς υποψηφίους. Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι έχουν να μας πουν…

πανελλήνιες

Οι αρθρογράφοι του infititis.gr αναπολούν...

Η νύχτα με βρήκε με το βιβλίο στα χέρια... ξανά. Η μέρα ξεκίνησε με το ίδιο βιβλίο και μετά η άλλη με άλλο βιβλίο και η άλλη με τις γνωστές σημειώσεις. Ο ήλιος χαμογελούσε έξω, καλώντας με, αλλά ήμουν αποφασισμένη, είχα έναν στόχο και θα τον πετύχαινα. Ο καιρός της προετοιμασίας πέρασε γρήγορα και η πρώτη μέρα των πανελληνίων έφτασε απρόσκλητη.

Ποτέ δεν αισθάνεσαι έτοιμος, μα είναι καλυτέρα. Αυτή η πρόσκαιρη ένταση, ώσπου να το συνειδητοποιήσεις... Αυτό ήταν, το άγχος του πρώτου μαθήματος και μετά οι βδομάδες πέρασαν σαν νερό. Ούτε κατάλαβα πότε τα έγραψα όλα. Κοιμόμουν νωρίς, ξυπνούσα το πρωί, πήγαινα να δώσω μάθημα και επέστρεφα, έτρωγα, έκανα επανάληψη. Και ξανά και ξανά. Το ίδιο μοτίβο για να τελειώσουν τα μαθήματα. Έβλεπα τους φίλους μου, ο ένας μιλούσε για τα μαθήματα, ο άλλος για το καλοκαίρι που έρχεται, ο άλλος έλεγε ότι πεινούσε. Ήμασταν πολλοί που περνούσαμε το ίδιο και αυτό με έκανε να νιώθω πιο ήρεμη.

Αχ πανελλήνιες, μια γλυκόπικρη ανάμνηση και εμπειρία. Σίγουρα βγαίνεις πιο δυνατός! Και η αγαλλίαση έρχεται όταν τελειώνουν. Τα κλειστά βιβλία είναι πια ανακούφιση. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Το θέμα είναι να κοιμάσαι, να τρως καλά και να κάνεις όσο πιο συχνές επαναλήψεις μπορείς. Ηρεμία. Όχι πανικός. Δεν καθορίζεται το μέλλον απ' αυτό πίστεψέ με, δεν είναι τόσο τρελό όσο σου φαίνεται όταν το ζεις. Αλλά, να είσαι ανοιχτός/η, να μιλάς με τους γονείς σου, με τους φίλους σου. Έκφρασε τις αμφιβολίες και παίρνε βαθιές ανάσες. Στο τέλος να είσαι περήφανος/η, τα κατάφερες!

Πανελλήνιες. Μία λέξη, πολλά ανάμεικτα συναισθήματα. Πέρασαν περίπου 3 με 4 χρόνια από τότε που κλήθηκα να περάσω από αυτήν τη δοκιμασία. Ήμουν κάπως φοβισμένη και αγχωμένη. Είναι η δημοσιογραφία αυτό που πραγματικά θέλω να σπουδάσω; Θα τα καταφέρω; Δεν ήμουν έτοιμη για την απάντηση και να σας πω την αλήθεια, ούτε και τώρα την ξέρω. Τον Αύγουστο έφτασε η στιγμή που έμαθα πως πέρασα στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Δεν ήμουν χαρούμενη αλλά ήμουν ανακουφισμένη. Ήταν η δεύτερη επιλογή μου. Δεν ήμουν όμως ακόμη σίγουρη για το τι ήταν αυτό που θα με γέμιζε και θα μου έδινε αυτή την χαρά του πρωτοετή φοιτητή.

Έπρεπε να φτάσω τέταρτο έτος για να καταλάβω ότι κάθε πόρτα είναι διαφορετική και χρήσιμη για τη ζωή. Πρέπει να την ανοίγουμε και να εκμεταλλευόμαστε την κάθε ευκαιρία. Γι’ αυτό λοιπόν σας συμβουλεύω να μην το βάζετε κάτω, να μην αγχώνεστε παραπάνω από όσο πρέπει. Οι πανελλήνιες είναι μία μοναδική εμπειρία, που σε κάνει πιο ώριμο, αλλά δεν σηματοδοτεί κάποιο τέλος. Είναι μία αρχή για κάτι καινούργιο, ακόμα και για κάτι που δεν φανταζόμασταν. Μην φοβάστε να αντιμετωπίσετε το άγνωστο και αν κάτι δεν πάει καλά την πρώτη φορά μην απελπιστείτε. Όλα για κάποιον λόγο γίνονται και είμαι σίγουρη γι’ αυτό.

πανελλήνιες

Μια καθηγήτρια μας στην τρίτη λυκείου μας είχε διαβάσει ένα κείμενο για τις πανελλήνιες, την πρώτη κιόλας μέρα εκείνης της χρονιάς, το οποίο έγραφε το εξής και το θυμάμαι μέχρι και σήμερα : «Δεν είναι η Κηφισίας ο μόνος δρόμος για να φτάσεις Σύνταγμα». Πέντε χρόνια μετά, δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτήν τη φράση. Οι δρόμοι που θα σε οδηγήσουν στην «επιτυχία» αλλά και την «αποτυχία» είναι πολλοί και οι πανελλήνιες είναι μόνο ένας από αυτούς.

Καθώς βαδίζεις, λοιπόν, σε αυτόν τον δρόμο, έχεις στο μυαλό σου έναν τελικό προορισμό, ο οποίος είναι συγκεκριμένος για τον καθένα. Κάποιοι φτάνουν όντως σε αυτόν, ενώ κάποιοι άλλοι κάνοντας κάποια μικρά «λάθη» στην πορεία τους, οδηγούνται κάπου αλλού, κάπου που δεν είχαν σχεδιάσει, ανακαλύπτοντας έτσι καινούργια μέρη, που τελικά μπορεί να τους αρέσουν. Άλλοι πάλι επιστρέφουν στο σημείο εκκίνησης για να προσπαθήσουν ξανά να φτάσουν στον προορισμό που ήθελαν εξαρχής.

Έτσι, λοιπόν, και η χρονιά των πανελληνίων είναι ένας δρόμος, λίγο ανηφορικός και κουραστικός, αλλά σίγουρα θα σε οδηγήσει κάπου. Κι αν αυτό το κάπου, δεν το φανταζόσουν ακριβώς έτσι, πάντα μπορείς να προσπαθήσεις ξανά ή να δοκιμάσεις άλλες διαδρομές. Βάλε τα δυνατά σου, επομένως, για το καλύτερο, πάρε βαθιές ανάσες και κάνε ένα τελικό sprint. Λίγα μέτρα έμειναν ακόμα.

Η ιστορία μου με τις πανελλήνιες, όπως και των περισσοτέρων νομίζω, συνοδευόταν από πολύ άγχος, κλάμα και καθημερινές τύψεις. Στο δεύτερο έτος πια, στη σχολή πρώτης επιλογής μου, μπορώ να κοιτάξω από μακριά τη χρονιά των πανελληνίων και να αναθεωρήσω για πολλά. Αρχικά, πλέον είμαι σε θέση να δω πώς δεν ήμουν εγώ η υπερβολική στις αντιδράσεις μου, αλλά όλοι οι υπόλοιποι που έδιναν τέτοια βαρύτητα στα πέντε αυτά γραπτά. Κυριολεκτικά πίστευα ότι αυτή η στιγμή της εξέτασης θα καθόριζε όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Μαντέψτε. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει τελικά!

Υπάρχουν τόσες επιλογές που τότε αγνοούσα. Άλλωστε, στα 18 σου δεν ξέρεις καλά-καλά αν η σχολή που επέλεξες είναι όντως για εσένα. Από την άλλη, χαίρομαι για ένα πράγμα περισσότερο από όλα. Αν και άργησα λίγο, κάποια στιγμή σταμάτησα να ακούω τους άλλους. Εγώ ήμουν άτομο που τελείωσε πρώτη φορά την ύλη των αρχαίων το Πάσχα. Άκουγα ήδη από τον Οκτώβρη όλους τους άλλους να λένε πόσες επαναλήψεις έχουν κάνει και πόσα τεστ έχουν γράψει. Μέσα μου ήξερα ότι για εμένα οι ρυθμοί που ακολουθώ είναι οι σωστοί, ωστόσο δεν έπαυα να συγκρίνω τον εαυτό μου και να αγχώνομαι χωρίς λόγο. Όταν πια το συνειδητοποίησα και απλά άκουσα τον εαυτό μου όλα ήταν πολύ πιο εύκολα. Ήμουν απλώς εγώ που προσπαθούσα να φέρω σε όλη αυτή την προσπάθεια την καλύτερη εκδοχή μου.

Επίσης μια τελευταία συμβουλή, που θα ήθελα να μου πει κάποιος από νωρίς, είναι να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας. Τουλάχιστόν όσον αφορά εμένα, παρατήρησα πολλές φορές ότι αυτό που πίστευα πως ταίριαζε σε μια ερώτηση, ήταν και το πιο σωστό. Πάντα άκουγα τους καθηγητές μου, ωστόσο διαφωνούσα αρκετά με τη γραμμή των φροντιστηρίων τύπου «τα γράφουμε όλα για να είμαστε σίγουροι». Στο κάτω κάτω αν είναι να κάνεις ένα λάθος, είναι προτιμότερο να ξέρεις ότι ήταν κάτι στο οποίο πίστευες, πάρα ότι απλά άκουσες κάποιον άλλον και όχι την κρίση σου.

Δίνεις φέτος πανελλήνιες; Δίνει το παιδί σου, οι φίλοι σου ή κάποιο κοντινό σου πρόσωπο πανελλήνιες; 

Αν θέλω να είμαι ειλικρινής, θα παραδεχτώ ότι το να ανατρέξω στον προηγούμενο χρόνο για την σύνταξη αυτού του κειμένου δεν ήταν καθόλου εύκολη διαδικασία. Και καθώς σκεφτόμουν να γράψω κάτι θετικό και αισιόδοξο, τελικά κατέληξα ότι οφείλω να είμαι αληθινή. Γιατί τα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες, όπως εγώ πέρσι, έχουν βαρεθεί να ακούνε πως δεν είναι τίποτα, πως είναι αδύναμα και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δυσκολίες και απλά υπερβάλλουν, όπως κι εγώ έχω ακούσει τόσες φορές. Κι αν μου έμαθαν κάτι οι πανελλήνιες, αυτό είναι ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τη θλίψη, την απογοήτευση και την κούραση. Γιατί τα δυσάρεστα συναισθήματα κάνουν τα πάντα για να γίνουν αισθητά, όπως ακριβώς και τα ευχάριστα συναισθήματα. Είναι η χρονιά που πρέπει να αναζητήσουμε κατανόηση και αποδοχή, τόσο από εμάς όσο και από τους γύρω μας. Γιατί οι αρνητικές σκέψεις, οι αμφιβολίες και οι ανασφάλειες δεν μπορούν να ανατρέψουν τον αγώνα και τους τόσους μήνες προετοιμασίας. Και αν το κάνουν, αυτό δεν σημαίνει ότι ήρθε το τέλος.

Είδα φίλους μου να μην συμβιβάζονται με τη σχολή που πέρασαν και να περνάνε ξανά αυτήν τη διαδικασία, με περισσότερη γνώση και ωριμότητα. Θυμάμαι, επίσης, τον εαυτό μου να κλαίει, να νιώθει μόνος καθώς και να είναι πεπεισμένος ότι δεν θα φτάσει ούτε μέχρι το να πάρει την κόλλα στα χέρια του. Κι όμως έδωσα. Και πέρασα. Γιατί κανείς δεν μπορεί να ανατρέψει την προσπάθεια που κάνουμε, ανεξαρτήτως των εμποδίων. Και φυσικά, να θυμίσω κάπου εδώ, ότι όλα θα περάσουν. Και αν δεν ήταν να γράψω αυτό το κείμενο, δεν θα τα σκεφτόμουν καθόλου. Θα κλείσω με τα λόγια της διευθύντριας μας λίγες μέρες πριν δώσουμε: «Θα δώσετε, όπως έδωσαν τόσα παιδιά πριν από εσάς, και όπως θα δώσουν άλλα τόσα μετά από εσάς. Δεν είστε κάτι διαφορετικό!» (Αφιερωμένο στις φίλες μου, Έφη και Μακρίνα. Το αποτέλεσμα θα κρίνει την σχολή που θα περάσετε, την αξία σας την ξέρουμε εμείς που είμαστε κοντά σας.)

Πανελλήνιες 2015. Μια λέξη, πολλές σκέψεις. Άγχος, πίεση, διάβασμα, τρέξιμο, οργάνωση, ξενύχτια. Αλλά και χαρά, προσπάθεια, γέλια με τους συμμαθητές, σχολείο, εκδρομές. Ωστόσο, ως μαθήτρια δεν έβλεπα την ώρα να φτάσουν οι εξετάσεις για να τελειώσει αυτός ο "μαραθώνιος" και να αρχίσει η φοιτητική ζωή. Μια σχολική χρονιά-αστραπή, θα έλεγε κάποιος. Κοιτάζοντας, όμως, πίσω στον χρόνο, συνειδητοποιώ ότι πέρα από το άγχος μου, οι πανελλήνιες σηματοδοτούν το τέλος των μαθητικών χρόνων, των σχολικών εκδρομών, των γέλιων με τους συμμαθητές και μιας πολύ όμορφης περιόδου. Το "μην αγχώνεσαι " είναι πολύ τετριμμένο για κάποιον που βιώνει τη διαδικασία των εξετάσεων αλλά το "να απολαύσετε το ταξίδι" θα σας βοηθήσει να φτάσετε με όλες τις δυνάμεις σας στον στόχο.

Πανελλήνιες... λέξη γνωστή μπορεί και από το νηπιαγωγείο. Στόχος χιλιάδων εφήβων, προετοιμασία ίσως και πολυετής, αγώνας δρόμου με αντίπαλο τον χρόνο και πολλές φορές μια "ιδιαίτερη" ψυχολογία. Η δική μου εμπειρία δεν είναι γραμμένη με το πιο λαμπερό και χρυσό στυλό. Ο στόχος μεν επετεύχθη, η ψυχολογία ωστόσο κατερρίφθη. Και ίσως η συνέπεια αυτή να ήταν η πιο οδυνηρή. Ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι γιατί 3 χρόνια μετά κατάλαβα ότι η απλή σκέψη (κάτι το οποίο εγώ δεν είχα τότε) μετράει. Ένα πράγμα τη φορά, όχι όλα μαζί. Πρώτα να δεις το δέντρο για να μπορέσεις να δεις στο τέλος το δάσος.

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικά κλισέ αλλά όντως μια προσπάθεια χωρίς επιτυχία δεν καθιστά εσένα αποτυχημένο. Άλλο η ενοχή, άλλο η ντροπή. Άλλωστε, αν το δούμε εντελώς λογικά, ο συνδυασμός πίεσης και άγχους μόνο να μειώσουν την απόδοση μπορούν. Βέβαια, δεν υπάρχει μαγικό φίλτρο που προσφέρει απόλυτη ηρεμία και εξαλείφει τις έγνοιες. Οπότε, το κλειδί είναι να εστιάζεις στην κάθε μέρα ξεχωριστά, το καλό πρόγραμμα (δε μπορώ να περιγράψω πόσο βοηθάει να νιώθεις ότι έχεις τα πάντα υπό έλεγχο) και οι βόλτες για να ξεσκάς. Τίποτα δεν αξίζει τόσο όσο η ψυχική σου υγεία. Όταν αυτή είναι καλή, η παραγωγικότητα αυξάνεται και εσύ συγχωρείς πιο εύκολα τον εαυτό σου. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται (και είναι) να βάζεις σε προτεραιότητα εσένα. Και όλα τα άλλα θα έρθουν. Αρκεί να ξέρεις τον στόχο σου.
Και κάτι τελευταίο... είναι τα τελευταία μαθητικά χρόνια... ίσως εδώ το ταξίδι να είναι εξίσου σημαντικό με τον προορισμό.

πανελλήνιες

Έρχεται η στιγμή που η «τελική ευθεία» γίνεται αυτό που αφήνετε πίσω σας. Μια ανάσα πριν την ολοκληρωτική ελευθερία, στο μεταίχμιο προς τα χρόνια τα κεφάτα, τα γεμάτα ζωντάνια, τα φοιτητικά. Προτού σταθείτε μπροστά από το μηδενισμένο κοντέρ, με την προσμονή να διανύσετε όσο πιο πολλά μίλια αντέξετε, θέλω με το χέρι στη καρδιά να σας μιλήσω. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να επαναλάβω το τετριμμένο: «πανελλήνιες είναι όχι η συντέλεια του κόσμου», για εσάς είναι όπως και για εμένα το 2017.
Με νοιάζει όμως να σας θυμίσω πως υπάρχει η δυνατότητα επιλογής. Τίποτα δεν είναι μονόδρομος. Η απόφαση να ξαναδώσεις μετά από ενδεχόμενη αποτυχία; Δεν είναι η ευκολότερη. Κυνήγα το παρόλα αυτά. Από την άλλη μπορείς πάντοτε να αναστοχαστείς. Αναλογίστηκες το ενδεχόμενο μιας άλλης πόλης; Μη σου πω και χώρας! Οι προοπτικές θα ξεπροβάλλουν και πίστεψε με έχεις περισσότερες από όσες θες να πιστεύεις. Θα έρθει μια στιγμή που θα βρίσκεσαι στο κατάλληλο για εσένα μέρος, κερδίζοντας την ισορροπία και τη γαλήνη για την οποία πάλεψες μήνες τώρα.

Κλείνοντας αυτό το άρθρο, πιστεύω ότι τα κορίτσια σας έχουν καλύψει. Διαβάζοντας τις εμπειρίες και τις συμβουλές τους, εξήγαγα το συμπέρασμα ότι τα κλισέ δεν είναι πάντα αναληθή και τυπικά, αλλά κρύβουν πολλές φορές μια αλήθεια. Ο καθένας έχει την ευθύνη για τις επιλογές του και οι πανελλήνιες είναι μια καλή ευκαιρία να έρθεις αντιμέτωπος με τα όρια και τις δυνάμεις σου. Υπάρχουν εναλλακτικές αν δεν πετύχεις τον αρχικό σου στόχο, αλλά ποιος είπε ότι δεν θα τον πετύχεις; Εσύ που έχεις φτάσει μέχρι το τέλος αυτού του άρθρου, συνέχισε να διαβάζεις και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό.

Έρχεται Πάσχα, οργανώσου, ξεκίνα επαναλήψεις αν έχεις τελειώσει την ύλη και φρόντισε να δουλέψεις στην αυτοπεποίθησή σου. Πάρε τον χρόνο σου να ξεκουραστείς, βγες να πάρεις λίγο αέρα και συνέχισε να κάνεις αυτό που θα σε φέρει ένα βήμα πιο κοντά στους στόχους και στα όνειρά σου. Ναι, είμαστε πολυδιάστατοι και μια σχολή δεν είναι τα πάντα, αλλά είναι κάτι που ενδεχομένως θέλεις πραγματικά για την εξέλιξη και τη μόρφωσή σου. Ο αγώνας φτάνει προς το τέλος, μην τα παρατήσεις, κατέβαλες τόση προσπάθεια!

Το άρθρο συνέταξαν επίσης…

Picture of Χρυσάνα <br>Αβραμίδου

Χρυσάνα
Αβραμίδου

Έχω γράψει επίσης...
Picture of Σπυριδούλα <br>Παυλίδου

Σπυριδούλα
Παυλίδου

Έχω γράψει επίσης...
Picture of Μαρία <br>Μανουσαρίδη

Μαρία
Μανουσαρίδη

Έχω γράψει επίσης...

Διάβασε επίσης!

Ψήφισε το καλύτερο άρθρο για το μήνα...