Γυναίκες-θύματα της εμπορίας λευκής σαρκός στην Ελλάδα

Picture of Μαρία Κυριακίδου

Μαρία Κυριακίδου

Εμπόριο λευκής σαρκός. Εμπόριο γυναικών ή αλλιώς “woman trafficking”. Τί, άραγε, σκέφτηκες διαβάζοντας τις δύο προηγούμενες προτάσεις; Μάλλον ότι αναφέρονται σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Πρόκειται για ένα από τα φαινόμενα που ταλανίζουν πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Γίνεται λόγος για ένα διεθνές οργανωμένο έγκλημα, που καταπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, προσβάλλει την ανθρώπινη υπόσταση και οδηγεί τα θύματα σε μια σύγχρονη μορφή δουλείας.

Στην Ελλάδα, όσο περίεργο και αν φαντάζει εν έτει 2022, τα ποσοστά των γυναικών που αποτελούν θύματα είναι υψηλά. Αναφορικά με τους τρόπους προώθησης των γυναικών στην εμπορία λευκής σαρκός, αυτοί ποικίλλουν, από την απλή εξαπάτηση για καλύτερες συνθήκες ζωής μέχρι και την απαγωγή. Είναι σημαντικό να μη συγχέεται η εμπορία με την ηθελημένη πορνεία, στην οποία οι γυναίκες μπορούν να διαθέτουν το σώμα τους, όπως οι ίδιες επιθυμούν. Τί διαστάσεις, λοιπόν, λαμβάνει το φαινόμενο αυτό σήμερα και τί επιπτώσεις έχει για την κοινωνία και το σύνολο ατόμων που την απαρτίζουν;

Σχετικά με την Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες τα ποσοστά που παρατηρούνται είναι σημαντικά. Ωστόσο, δεν μπορούν να αποδώσουν μια εικόνα της πραγματικής κατάστασης, αφού πολλές περιπτώσεις δεν βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας.  Στη χώρα, για πρώτη φορά άρχισε να παρατηρείται έντονα το φαινόμενο στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε η εμπορία γυναικών άρχισε να λαμβάνει εκτεταμένες διαστάσεις, με ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών να προέρχεται  από τα Βαλκάνια, την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη. Αυτές άρχισαν να μεταναστεύουν στην Ελλάδα, λόγω των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών που χαρακτήριζαν τα κράτη προέλευσής τους, αναζητώντας μια χώρα με καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Η πλειονότητα αυτών εξαπατήθηκε, απειλήθηκε, ενώ, στις πλείστες των περιπτώσεων, τους αποσπάστηκε κάθε έγγραφο πιστοποίησης της ταυτότητάς τους.

women with taped mouths

Το 2002, δημιουργήθηκε νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα αναφορικά με το εν λόγω φαινόμενο. Ψηφίστηκε νόμος που αναγνωρίζει το εμπόριο λευκής σαρκός ως εγκληματική πράξη, με την ποινή των δραστών να αγγίζει τα δέκα χρόνια φυλάκισης. Ωστόσο, σύμφωνα με δεδομένα, ο νόμος έχει εφαρμοστεί λίγες φορές ως σήμερα, με την πλειονότητα τέτοιων περιστατικών να μένει ανεξιχνίαστη. Με βάση έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, αυτό μπορεί να αποδοθεί σε δύο παράγοντες. Από την μια, η Ελληνική Αστυνομία δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένη για την εξιχνίαση τέτοιων κυκλωμάτων. Από την άλλη, ακόμη και μετά από την εξιχνίαση, για τη μήνυση των διακινητών και την παραπομπή τους στην δικαιοσύνη απαιτείται η συνεργασία των θυμάτων με την αστυνομία, πράγμα συνήθως δύσκολο λόγω της ψυχικής φθοράς που έχουν υποστεί.

Σήμερα, παρά την πρόοδο της χώρας σε αρκετούς τομείς ανά τα χρόνια, η κατάσταση παραμένει ανησυχητική, με το έγκλημα αυτό να αποτελεί το συχνότερο στο ελληνικό κράτος. Ένα ευτυχές γεγονός είναι η ύπαρξη του οργανισμού Α21, που μάχεται ενεργά κατά του φαινομένου αυτού. Ο οργανισμός αυτός εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και, εδώ και μερικά χρόνια, ενεργεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό κατά της εμπορίας ανθρώπων, καθώς και για την αποκατάσταση και επανένταξή τους στην κοινωνία.

Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις μιας τέτοιας κατάστασης, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι πολλές. Αρχικά, τα θύματα τραυματίζονται ψυχικά και σωματικά. Ακόμη, το κοινωνικό στίγμα και η απομόνωση που βιώνουν αυτά τα άτομα στην Ελλάδα είναι εμφανή, λόγου χάρη περιθωριοποιούνται και συναντούν δυσκολίες στην εύρεση εργασίας. Κάτι τέτοιο μπορεί να τις οδηγήσει πολλές φορές στο να παρουσιάζουν παραβατική συμπεριφορά, ενώ, συχνά, καταφεύγουν στην πορνεία, ως έσχατη λύση εύρεσης χρημάτων.

Καταληκτικά, η εμπορία γυναικών είναι ένα μελανό σημείο για την Ελλάδα, αφήνει στίγματα, τόσο στα εμπλεκόμενα μέλη, όσο και στην ίδια την κοινωνία. Τα θύματα τραυματίζονται βαθιά, ενώ θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με σύγχρονους δούλους. Είναι ένα ζήτημα που αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό σημαίνει πως μια πιθανή οριστική λύση θα μπορούσε να δοθεί μόνο με την κινητοποίηση όλων όσων την πλαισιώνουν. Μέσα από την κατανόηση της σημαντικότητας του προβλήματος, τη συνεργασία και την στήριξη προς τα θύματα, ίσως, τα πράγματα μπορέσουν να βελτιωθούν.

Διάβασε επίσης!

Ψήφισε το καλύτερο άρθρο για το μήνα...