<<Έλα ρε, και δεν σου φαίνεται>> η φράση που έχουν βαρεθεί να ακούνε τα μοναχοπαίδια (γκούχου γκούχου… κάποια μοναχοπαίδια). Και τι περίμενες δηλαδή, να συναντήσεις; Να αρχίσει με το “καλημέρα σας” να φανερώνει κάθε εγωιστικό, εγωμανικό και σπαστικό στοιχείο του ή να σου κάνει μούτρα και να χτυπάει με μανία το πόδι στο πάτωμα για την προσβολή που μόλις του είπες; Όχι πως τα μοναχοπαίδια είναι όλα τα παραπάνω δηλαδή…
Λοιπόν, αφήστε τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα, βάλτε στην ζωή σας ένα μοναχοπαίδι και δείτε τον κόσμο αλλιώς. Τα μοναχοπαίδια είναι και…. τα καλύτερα παιδιά και η συνέχεια θα σας αποδείξει με απόλυτη αντικειμενικότητα πόσα οφέλη χάνετε μέσα από τα “δήθεν” αρνητικά τους στοιχεία. Γιατί, ποιος είναι άλλωστε, αυτός που θα αμφισβητήσει ένα μοναχοπαίδι;
Βέβαια αυτό δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι και οι δύο γραφούσες είναι μοναχοπαίδια και θα ήθελα να με πιστέψετε..
Υπερπροστατευτικότητα
Τα μοναχοπαίδια είναι γνωστό πως από την στιγμή που έρχονται στον κόσμο ζούνε σε έναν κύκλο υπερπροσταυτευτικότητας και προσοχής. Άλλωστε, αν και δεν θέλω να περιαυτολογώ, ένα ακόμα θαύμα της φύσης, ένα ακόμα βασιλόπουλο/-α γεννιέται και δέχονται από τους γύρω τους την ανάλογη συμπεριφορά. Όλοι το ξέρουν αυτό, και όποιοι δεν τον γνωρίζουν φροντίζουν τα μοναχοπαίδια να τους το δείξουν. Όχι, όχι μην τρομάζεις τόσο εύκολα, γιατί μπορεί να σου ζητήσει να γίνει το κέντρο του κόσμου σου από την πρώτη γνωριμία, αλλά και εσύ θα χορτάσεις προστασία. Και όχι, δεν εννοούμε πως σε κάθε μοναχοπαίδι αντικατοπτρίζεται και ένας Κορλεόνε. Σε αυτήν την περίπτωση το μοναχοπαίδι, το μόνο που θα σου ζητήσει είναι η προσοχή σου. Έχει μάθει από μωρό, για τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω να το προστατεύουν και όσο εσύ τον νοιάζεσαι, τόσο και άλλο θα κάνει και αυτό το ίδιο για εσένα. Θα γίνεις ένα από τα πιο σημαντικά άτομα για αυτό (καλά… τους γονείς του δεν τους φτάνεις με τίποτα) και αλίμονο αν σε πειράξει κανείς… Kαθαρίζει το μοναχοπαίδι.
Εγωκεντρισμός
Θα δώσω ίσως ένα μικρό μικρό λόγο (όσο και ο εγωκεντρισμός μας) για να υπάρχει αυτή η φήμη. Ως γνήσια μοναχοπαίδια, έχουμε λάβει, πιθανότατα, μια μεγαλύτερη προσοχή από τους γονείς μας σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Δεν μοιράστηκε ποτέ το ενδιαφέρον ανάμεσα σε εμάς και σε κάποιον άλλον ( ακόμα θυμάμαι να φρικάρω όταν μου έκαναν πλάκα ότι η μαμά μου είναι έγκυος). Έχουμε μάθει, ως ένα βαθμό, ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω μας και έτσι έχουμε περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουμε εγωκεντρικές τάσεις. Όσο μεγαλώνουμε όμως και συνειδητοποιούμε ότι αυτό δεν ισχύει και στην «έξω» ζωή, το παθαίνουμε, είναι η αλήθεια ένα μικρό σοκ. Καταβάλουμε όμως μεγάλες προσπάθειες να το ξεπεράσουμε αυτό και μπράβο μας. Από την άλλη, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως λόγω της τόσης προσοχής που έχουμε λάβει στο παρελθόν, έχουμε κουραστεί και προτιμάμε να περνάμε πλέον απαρατήρητοι. Θα ενστερνιστώ τη δεύτερη οπτική που μας συμφέρει περισσότερο και απλά θα θέσω μια εύλογη απορία. Αν δεν είμαστε εμείς το κέντρο του κόσμου, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ;
Κα(κ;)ομαθημένο
Μοναχοπαίδι ίσον με κακομαθημένο. Είναι από τα πρώτα (ίσως και το πρώτο) που σας έρχεται στο μυαλό, όταν ακούτε πως κάποιος δεν έχει αδέρφια. Ναι τα χουμε πει αυτά, και θα τα ξαναπούμε. Μεγαλώσαμε χωρίς να μοιραζόμαστε δωμάτιο, παιχνίδια και γονείς με άλλους. Ναι πολλές φορές, είχαμε αυτό που θέλαμε ίσως και πριν καν το ζητήσουμε. Και πως να το κάνουμε όμως, ήμασταν και είμαστε η χαρά της ζωής, ποιος να θέλει να χαλάσει χατίρι σε ένα αξιολάτρευτο μοναχοπαίδι; Το λέει άλλωστε και η λέξη “μόνος”. Αυτό όμως, δεν μας κάνει αυτόματα και κακομαθημένα. Ο σωστός ορισμός είναι μάλλον καλομαθημένα. Από αυτό μάλιστα, ναι είμαστε, ψέματα δε θα πούμε. Ίσως καμιά φορά (λέμε τώρα) να είμαστε και λίγο, να τόσο δα, γκρινιάρικα, αλλά αυτό ας μην το θίξουμε καλύτερα, δεν μας συμφέρει. Το θέμα είναι ότι το μοναχοπαίδι ξέρει πως να περνάει καλά, πως να πετυχαίνει αυτό που αγαπά και μαζί του θα ευτυχίσεις και εσύ
Αντικοινωνικότητα
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως τα μοναχοπαίδια είναι κάπως αντικοινωνικά, δυσκολεύονται δηλαδή με τις συναναστροφές και τον κόσμο και γενικότερα δεν είναι ιδιαίτερα φιλικοί και προσεγγίσιμοι. Καλέ δεν έχουμε μεγαλώσει σε γυάλα. Εντάξει, το ότι δεν μεγαλώσαμε με αδέρφια δεν μας κάνει αυτόματα και απόκοσμους. Είχαμε παρέα εξάλλου… την Μάρτζη, εμάς… και τον εαυτό μας. Εντάξει πέρα από την πλάκα, αυτό που υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι για τα μοναχοπαίδια είναι πως ακριβώς επειδή στο σπίτι δεν έχουν την ευκαιρία να περνούν χρόνο με άλλα παιδιά, από μικρή κιόλας ηλικία τείνουν να κάνουν δυνατές φιλίες και να δημιουργούν τον δικό τους «κύκλο», ενώ γίνονται αρκετά κοινωνικοί ως ενήλικες . Απολαμβάνουν και αποζητούν να είναι με παρέα, ενώ αντιθέτως δε διασκεδάζουν ιδιαίτερα την μοναξιά, την οποία βίωσαν ίσως περισσότερο από τα υπόλοιπα παιδιά. Δε θα πω το γνωστό «Οι φίλοι είναι τα αδέρφια που δεν έχουμε» ΑΛΛΑ ΙΣΧΥΕΙ.
Ανωριμότητα
Είναι δυνατόν να μας λένε ανώριμους; Εμάς; Επειδή αν δε γίνει αυτό που θέλουμε κλαίμε και χτυπιόμαστε στο πάτωμα; Δεν τις μπορώ αυτές τις ανακρίβειες. Εντάξει είμαστε κάπως καλομαθημένοι και λίγο παραχαϊδεμένοι… Ίσως και λίγο «μη βρέξει και μη στάξει». Αχ είπα πολλά και δεν ξέρω πώς να το συμμαζέψω τώρα. Θα μιλήσω με στοιχεία. Έρευνες έχουν δείξει πως όχι μόνο τα μοναχοπαίδια είναι πιο ώριμα σε σχέση με τους συνομήλικους τους, λόγω του ότι συναναστρέφονται κυρίως με ενήλικες (μαμά, μπαμπάς, γιαγιά, παππούς) αλλά και ότι συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα όπως ο συναισθηματικός έλεγχος, η συναισθηματική νοημοσύνη και οι διαπροσωπικές σχέσεις, είναι πιο ανεπτυγμένα στα μοναχοπαίδια. Η επιστήμη μίλησε. Ποιοι είμαστε εμείς για να την αμφισβητήσουμε; Αν λοιπόν έχεις ένα πρόβλημα ή μια δυσκολία μη διαστάσεις να συμβουλευτείς ένα μοναχοπαίδι. Η ωριμότητα και η σοφία του θα σε βοηθήσουν σίγουρα να το λύσεις! Thank me later.
Μετά από αυτό το άρθρο, εμείς έχουμε να πούμε, εκ μέρους όλων των μοναχοπαιδίων, πως είμαστε αθώοι. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να διατηρείς ακόμα κάποια προκατάληψη απέναντι σε όσους είχαν απλά την τύχη να γεννηθούν μοναχοπαίδια και σίγουρα το κατάλαβες και εσύ αυτό. Κρίμα είναι να μην νιώσεις την ευτυχία να έχεις στην ζωή σου ένα. Εντάξει δύσκολες στιγμές θα υπάρξουν σίγουρα, γιατί έχουν κάποια λίγα, μα τι λέω, ελάχιστα στραβά σημεία, αλλά μην πτοείσαι. Την επόμενη φορά που θα συναντήσεις κάποιον χωρίς αδέρφια, άρπαξε την ευκαιρία και μην αφήσεις να σου ξεφύγει.
Το άρθρο συνέταξε επίσης…
