Ο Μάρτιος ήταν ένας μήνας αφιερωμένος στις γυναίκες, και γίνονται πολλές συζητήσεις σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Στις αρχές του μήνα λοιπόν, φιλοξενήσαμε την Κατερίνα Κατσίνα, συνιδρύτρια και υπεύθυνη του The K.E.Y Podcast του οργανισμού H3RS. Τι είναι όμως αυτό το περιβόητο H3RS, τι πραγματεύεται, και γιατί αξίζει το χρόνο σου;
Αρχικά, ποια είναι η Κατερίνα;
Η Κατερίνα σπουδάζει στο τμήμα Διεθνών κι Ευρωπαϊκών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Αγαπάει τη μόδα, το χορό, της αρέσουν τα βιβλία και η μουσική. Πρόκειται για ένα κορίτσι γεμάτο χαρά και χρώματα, και πραγματικά την ευχαριστούμε για το χρόνο και τις απαντήσεις της.
Τι είναι το H3RS;
Πρόκειται για έναν οργανισμό που ασχολείται με τη γυναικεία ενδυνάμωση (παλαιότερα γνωστό ως “she & he”), και που προσφέρει σεμινάρια ενδυνάμωσης σε γυναίκες, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Επίσης, έχουν ένα νέο podcast, το The K.E.Y. Podcast (το οποίο θα βρείτε εδώ) . Θίγουν ζητήματα της επικαιρότητας και της έμφυλης ταυτότητας, αποδεχόμενοι τη διαφορετικότητα και προσεγγίζοντας τη γυναικεία υπόσταση ολοκληρωμένα, και όχι όπως την περιορίζουν τα κοινωνικά στεγανά.
Ξεκίνησε ως μια ομάδα εθελοντών φοιτητών, με αφορμή ένα περιστατικό σεξουαλικής βίας, και καλλιεργήθηκε μέσα από μια ομάδα νέων ανθρώπων. Προάγει επίσης τη συμπεριληπτικότητα και το open mindness που οφείλει να έχει μια τέτοια ομάδα. Απαρτίζεται από 12 άτομα, τις τρεις ιδρύτριες κι άλλους 9 εθελοντές, οι οποίοι αναλαμβάνουν τα empowering trainings, τα social media, και το podcast.

Εθελοντισμός είναι το αίσθημα πληρότητας μέσα απ’ το οποίο έχεις βοηθήσει κάποιον χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.
Κατερίνα Κατσίνα
Μιλώντας για δράσεις
Πρόσφατα οργάνωσαν ένα event σχετικά με την ψυχική υγεία, και πως επηρεάζεται από τα social media, την ένα μεγάλο μέρος του οποίου αποτελούνταν από συζητήσεις γύρω από την εικόνα του σώματος και τις διατροφικές διαταραχές. Περισσότερα θα βρείτε εδώ.
Τι συμβαίνει με το σεξισμό όμως;
Η Ελλάδα του 2021 βρίσκεται δυστυχώς πολύ χαμηλά στους δείκτες. Δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε, ειδικά τη στιγμή που κυκλοφορούν μουσικά κομμάτια που προάγουν το σεξισμό, trends που δημιουργούν πόλωση και μεγαλώνουν την ψαλίδα σχετικά με το πως πρέπει να είναι η κοινωνικά αποδεκτή γυναίκα. Είναι θετικό σαφώς το κίνημα του me too, μέσα απ’ το οποίο σπάει ο κύκλος της σιωπής, αλλά πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε ζωντανό, για να μη γίνει άλλο ένα trend.

Ποια είναι κάποια καθημερινά φαινόμενα σεξισμού που παρατηρείς ότι περνάνε στα ψιλά;
Είναι τόσα πολλά ασυναίσθητα πράγματα που ακούμε, βλέπουμε ή και μερικές φορές κάνουμε και εμείς οι ίδιοι που μπορούν να χαρακτηριστούν ως σεξιστικά. Είναι ο υποσυνείδητος, απλός, καθημερινός σεξισμός, το “casual sexism“, που βιώνουμε ολ@. Πολλές φορές γίνονται σχόλια για την συμπεριφορά μιας γυναίκας όταν είναι πιο απαιτητική και πιο δυναμική που συχνά θα ακούσουμε το σχόλιο “Μα καλά πάλι περίοδο έχει αυτή;“. Ή πολλές φορές οι γύρω μας έχουν την απαίτηση σε οτιδήποτε κάνουμε να “σκάσουμε και ένα χαμόγελο” και όταν δεν συμβαίνει αυτό, το πρόβλημα το έχεις εσύ ή η διπλανή σου που δεν το κάνετε παρά αυτ@ που το ζήτησε. Ένα άλλο τρανταχτό παράδειγμα είναι οι ρήτρες που βάζουν κάποιες πολυεθνικές εταιρείες στα συμβόλαιά τους, που δεσμεύουν τις γυναίκες υπαλλήλους τους να μην αποκτήσουν παιδιά για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ίσως τα πρώτα 5 χρόνια απασχόλησής τους στην εταιρεία, ώστε να μην μειωθεί η απόδοσή τους. Επίσης, το catcalling που είμαι σίγουρη ότι έχουν βιώσει πολλές γυναίκες- καθώς περπατούν στο δρόμο- ή τα προκλητικά σχόλια- κάτω από μια, σύμφωνα με τη γνώμη του κόσμου πάντα, “προκλητική” φωτογραφία- αποτελούν σεξιστική συμπεριφορά. Τέλος, μια εξαιρετική σειρά που πραγματεύεται το “casual sexism” είναι το Mrs. America.
Υπήρξε στιγμή που αισθάνθηκες θύμα σεξιστικής συμπεριφοράς και πώς το αντιμετώπισες;
Παλαιότερα όταν γινόταν κάποιο αστειάκι, που ίσως η παρέα μου το έβρισκε αστείο αλλά ήταν άκρως σεξιστικό (για τις ξανθιές ή τις φεμινίστριες) μπορεί απλα να χαμογελούσα και να μην έδινα σημασία. Πλέον, αν και μπορεί να με εκνευρίζουν, προσπαθώ να τους εξηγήσω γιατί τα αστεία αυτά είναι προβληματικά και διαιωνίζουν μια συγκεκριμένη κουλτούρα υποβάθμισης και προσβολής των γυναικών. Επίσης, μια μέρα περπατούσα στο δρόμο και ένας κύριος μεγαλύτερης ηλικίας με σταμάτησε και μου είπε με ένα ύφος απόλυτης σιγουριάς “Κοπέλα μου, καλό είναι εσείς οι γυναίκες να μάθετε ότι η ομορφιά δεν είναι τα πάντα. Καλό είναι να χρησιμοποιείτε και το μυαλό σας καμία φορά“. Φυσικά, εκείνη τη στιγμή πάγωσα και δεν μπόρεσα να του απαντήσω καθώς έφυγε βιαστικά, αλλά κάθε φορά που ξαναπαίζω τον μονόλογο του στο κεφάλι μου, μου έρχονται πολλές απαντήσεις που θα μπορούσα να του είχα δώσει. Το θέμα βέβαια δεν είναι τόσο τι έχω βιώσει εγώ προσωπικά αλλά όλα αυτά που βιώνουν όλες οι γυναίκες καθημερινά και δεν έχουν την αυτοπεποίθηση να μιλήσουν. Έχουμε ενστερνιστεί τόσο πολύ την κουλτούρα της σιωπής που η πατριαρχική κοινωνία έχει κατασκευάσει και επιβάλει πάνω μας και δύσκολα μπορούμε να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο, αλλά όπως όλα κάποια στιγμή φτάνουν στο τέλος του έτσι και αυτό σιγά σιγά αρχίζει κι αλλάζει.
