Τι πιστεύεις για τον Έρωτα; Αχ αχ, είναι αυτό που λένε ότι έχεις πεταλούδες στο στομάχι, χάνεις τον ύπνο σου, τη μιλιά σου; Τι τον θες; Μπορείς να τον αποφύγεις; Αναπόφευκτο συναίσθημα σίγουρα, εξάλλου όπως λέει και ο Σοφοκλής στο γ’ στάσιμο του έργου του “Αντιγόνη”:
Έρως, ανίκατε μάχαν (Έρωτα ανίκητε στην μάχη).
Τόσο αναπόφευκτος και φοβερός, ο Έρωτας έγινε Θεός. Οι άνθρωποι για να τον εξηγήσουν δημιούργησαν τον μύθο.
Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής:
Σύμφωνα με τον Απουλήιος, Ρωμαίο συγγραφέα του 2ου μ.Χ. αιώνα, λέγεται πως κάποτε η θεά Αφροδίτη ζήλεψε τη νεαρή Ψυχή για την εξαίρετη ομορφιά της και έστειλε τον γιο της Έρωτα να την χτυπήσει με τα βέλη του για να την κάνει να ερωτευτεί έναν φτωχό και ασήμαντο. Η Ψυχή ήταν κόρη ενός πολύ πλούσιου βασιλιά και την ζητούσαν εξέχοντες ήρωες με πλούτη και δύναμη. Ήταν, λοιπόν, ντροπή να παντρευτεί κάποιον εκτός της κοινωνικής της τάξης. Οι γονείς της πήγαν στο μαντείο για χρησμό ο οποίος έλεγε πως θα έβρισκε τον σύζυγό της σε έναν λόφο. Πεπεισμένοι, την οδήγησαν και την άφησαν σε έναν λόφο δίπλα στο βασίλειό τους και από εκεί την πήγε ο άνεμος Ζέφυρος σε ένα παλάτι.
Ο πανέμορφος θεός Έρωτας, λοιπόν, στην προσπάθειά του να βοηθήσει τη μητέρα του Αφροδίτη, κατά λάθος πληγώθηκε από τα ίδια του τα βέλη και ερωτεύτηκε την Ψυχή. –Ο Έρωτας ερωτεύτηκε…- Πήγαινε κάθε βράδυ και πλάγιαζε μαζί της, αλλά δεν της επέτρεπε να τον δει. Όταν εκείνη ένα βράδυ, νικημένη από την περιέργειά της, έγειρε κοντά του με ένα λυχνάρι όταν κοιμόταν, τον ξύπνησε και εκείνος πέταξε μακριά της για πάντα. Μια θνητή δεν μπορούσε να δει έναν Θεό…
Ένας εκκεντρικός μύθος με μυστήριο και απρόσμενο τέλος. Ένας μύθος έρωτα με τον πρωταγωνιστή του συναισθήματος, σκληρού και ονειρικά πλασμένου. Πολλά έργα τέχνης έχουν εμπνευστεί από αυτόν. Πιο γνωστά είναι οι πίνακες ζωγραφικής του Αλεσάντρο Αλόρι πριν το 1570, του Γκιουζέπε Κρίσπι το 1707-1709 , το γλυπτό του Αντόνιο Κανόβα μεταξύ 1787 και 1793 κ.α.
Ενθουσιασμός, αδικαιολόγητο μειδίαμα, λύτρωση, έκφραση, φαντασία, ζωή! Αυτό που πολλοί το θεωρούν ως το πιο δυνατό συναίσθημα. Συναίσθημα που δίνει έμπνευση, σφοδρό, ανίκητο. Συναίσθημα που γέννησε τα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας ιστορίας, της λογοτεχνίας, του θεάτρου, του κινηματογράφου, της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της μουσικής…
Του ‘Ερωτα πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη μεταλλαβιά της αιωνιότητας, Ο έρωτας είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι η αγαλλίαση του Καιρού. (Ο καθρέφτης του Πρωτέα, 1986)
Πηγή:
Έρως και Ψυχή – GRethexis
