Ένα μεσαιωνικό κάστρο, μια μάχη για το θρόνο και πολύ hungover

Picture of Τάσος Ταρατσίδης

Τάσος Ταρατσίδης

Ξέρω ότι η λέξη “κάστρο” δε θα έπρεπε να υπάρχει στην ίδια πρόταση με τη λέξη “hungover”, αλλά ορκίζομαι ότι μπορώ να εξηγήσω. Πρόκειται να σας διηγηθώ μια εμπειρία μου ως φοιτητής στην Ισπανία, που… Ας πούμε ότι τα πράγματα δεν πήγαν βάσει σχεδίου.

Πηγή της πρώτης φωτογραφίας: Espanaviajar

Παρασκευή βράδυ, Βαλένθια, Ισπανία, εγώ και η Ελληνίδα partner in crime μου, Ελισάβετ, σκεφτόμαστε να πάμε για μια χαλαρή μπύρα, καθώς έχουμε κανονισμένο ένα μονοήμερο ταξιδάκι, την επόμενη ημέρα, σε μια πόλη 2 ώρες από την Βαλένθια ονόματι Peñiscola (Πενίσκολα). Έτσι και έγινε. Ξεκινήσαμε για το μαγαζί, όπου και βρήκαμε δύο κοινούς γνωστούς μας, έναν Έλληνα και έναν Ιταλό. Αφού περάσαμε το χρόνο μας μαθαίνοντας στο Ιταλό να βρίζει στα Ελληνικά και τούμπαλιν, μπύρα μετά τη μπύρα και σφηνάκι μετά το σφηνάκι καταλήξαμε σε ένα μεγάλο club όπου λάμβανε χώρα ένα Erasmus party.

Περάσαμε, λοιπόν, το βράδυ μας με δυνατή μουσική, πολύ χορό και λίγο ακόμη αλκοόλ… Αλλά μήπως ξεχάσατε κάτι; Γιατί εμείς ναι, ξεχάσαμε ότι λίγες ώρες αργότερα έπρεπε να βρισκόμαστε στο δρόμο. Αφού, μετά κόπων και βασάνων, γυρίσαμε στα σπίτια μας, θυμάμαι να λέω στην Ελισάβετ: “Αν κοιμηθούμε τώρα, δε θα ξυπνήσουμε για το ταξίδι, μην αγχώνεσαι, θα κοιμηθούμε στο λεωφορείο”. Ας κάνουμε ένα μικρό fast farward στις 9 το πρωί, οπότε και η περιπέτεια μας ξεκινά. Ανεβήκαμε στο λεωφορείο γεμάτοι ενθουσιασμό, νύστα και λίγο πονοκέφαλο με προορισμό την Peñiscola.

 

Μην με ρωτήσετε για τη διαδρομή, δεν την είδα ποτέ, οπότε η αφήγηση αρχίζει από όταν φτάσαμε στην Πενίσκολα και,  κατεβαίνοντας από το λεωφορείο, βρεθήκαμε σε μια παραλία αντιμέτωποι με μια ενδιαφέρουσα αντίθεση. Η αμμουδιά ήταν άδεια και η θάλασσα πεντακάθαρη, σου έδινε πραγματικά ένα αίσθημα ηρεμίας. Η αντίθεση βρίσκονταν στην άλλη πλευρά του τοπίου, όπου βρίσκονταν το κάστρο, στο πιο ψηλό μέρος της πόλης, περιτριγυρισμένο από τείχη και κτήρια, κάτι αληθινά απόρθητο και άγριο.

Αφού ξεκινήσαμε την ανάβασή μας προς το κάστρο, γνωρίσαμε και δύο Τσέχους, που θα μας συνόδευαν για το υπόλοιπο ταξίδι. Στα αρχικά στάδια της ανάβασης, βρήκαμε δύο παλαιού τύπου κανόνια που τα αγκάλιαζαν πέτρινα τοίχοι. Μετά τις πρώτες μας φωτογραφίες, με θέα τη θάλασσα, ανεβήκαμε λίγο πιο πάνω, όπου βρίσκονταν το εμπορικό κομμάτι της πόλης. Πιο συγκεκριμένα, γραφικά στενά, ξενοδοχεία με πολλούς ορόφους, τοπικά μαγαζιά με σουβενίρ και αρκετές ταβέρνες.

Μην με ρωτήσετε για τη διαδρομή, δεν την είδα ποτέ, οπότε η αφήγηση αρχίζει από όταν φτάσαμε στην Πενίσκολα και,  κατεβαίνοντας από το λεωφορείο, βρεθήκαμε σε μια παραλία αντιμέτωποι με μια ενδιαφέρουσα αντίθεση. Η αμμουδιά ήταν άδεια και η θάλασσα πεντακάθαρη, σου έδινε πραγματικά ένα αίσθημα ηρεμίας. Η αντίθεση βρίσκονταν στην άλλη πλευρά του τοπίου, όπου βρίσκονταν το κάστρο, στο πιο ψηλό μέρος της πόλης, περιτριγυρισμένο από τείχη και κτήρια, κάτι αληθινά απόρθητο και άγριο.

Αφού ακολούθησε ένα ακόμη λουτρό φωτογραφίας και ακόμη περισσότερο γέλιο φτάσαμε στο κάστρο. Τα ανεμοδαρμένα του τείχη ήταν θεόρατα, βρίσκονταν 64 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, και απέπνεαν ένα δυναμισμό και μια πυγμή, σου προκαλούσαν δέος. Μετά την αγορά του εισιτηρίου μας μπήκαμε στο μουσείο, το οποίο βρίσκονταν εντός του κάστρου. Ήταν χωρισμένο σε διάφορα μέρη, όπως βλέπετε και στον χάρτη, εάν, βέβαια, αγνοήσετε το ότι είναι γραμμένος στα ισπανικά, εμείς λοιπόν τα επισκεφθήκαμε όλα.

Λίγα λόγια για την ιστορία του κάστρου

Χτίστηκε το 1294 και χρειάστηκε 13 χρόνια για να ανεγερθεί από τους Ναΐτες, λίγο πριν την εξαφάνισή τους. Αποτελεί μια από τις Παπικές Έδρες, όπως το Βατικανό, δηλαδή, το κάστρο έχει χρησιμοποιηθεί ως κατοικία για τον Πάπα Βενέδικτο τον 13ο, ο οποίος έζησε τα τελευταία του χρόνια στο κάστρο της Πενίσκολα (1411-1423). Επιπλέον, χαμηλότερα του οχυρού μπορεί κανείς να δει το πυροβολικό του βασιλιά Φιλίππου του 2ου, που προστάτευε την περιοχή από τους Οθωμανούς πειρατές της εποχής. Τέλος, το κτήριο αποτελεί στέγη και για έναν φάρο, ο οποίος χτίστηκε το 2017, καθώς και έναν συναρπαστικό κήπο που φτιάχτηκε κατά τον 19ο αιώνα. Υπάρχουν, δηλαδή, στο οχυρό της Πενίσκολα στοιχεία που ενώνουν διαφορετικές ιστορικές περιόδους με έναν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρόπο. (πηγή: Spain Heritage Network)

Αιματηρές μάχες με δράκους

Μεσαίωνα είδαμε, hungover είδαμε, αλλά μάχη για θρόνο δεν είδαμε ακόμα. Κάτι που δεν ανέφερα μέχρι τώρα είναι ότι όσο ήμουν μέσα στο κάστρο ένιωθα πως κάτι από όλα αυτά το είχα ξανά δει, η θέα, τα τοίχοι… Δεν ξέρω μου φαίνονταν γνώριμα, έτσι, λοιπόν, έκανα μια μικρή έρευνα για το μέρος και βρήκα πολλές πληροφορίες. Η πιο σημαντική ήταν ότι το κάστρο της Πενίσκολα ενσάρκωσε την πόλη του Meereen, την πόλη των σκλάβων, από την τηλεοπτική σειρά Game of Thrones, η οποία απελευθερώθηκε αργότερα από την Khaleesi, την μητέρα των δράκων. Μπορείτε να κάνετε την σύγκριση και μόνοι σας παρακάτω, στο πάνω μέρος της φωτογραφίας φαίνεται το κάστρο, όπως είναι, και στο κάτω είναι “ντυμένο” Meereen.

Μην με ρωτήσετε για τη διαδρομή, δεν την είδα ποτέ, οπότε η αφήγηση αρχίζει από όταν φτάσαμε στην Πενίσκολα και,  κατεβαίνοντας από το λεωφορείο, βρεθήκαμε σε μια παραλία αντιμέτωποι με μια ενδιαφέρουσα αντίθεση. Η αμμουδιά ήταν άδεια και η θάλασσα πεντακάθαρη, σου έδινε πραγματικά ένα αίσθημα ηρεμίας. Η αντίθεση βρίσκονταν στην άλλη πλευρά του τοπίου, όπου βρίσκονταν το κάστρο, στο πιο ψηλό μέρος της πόλης, περιτριγυρισμένο από τείχη και κτήρια, κάτι αληθινά απόρθητο και άγριο.

 

πηγή: diloviajando

Το ταξίδι μας φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του, αφού μόλις τελειώσαμε με το εκθέματα του κάστρου έπρεπε να γυρίσουμε στο λεωφορείο, ώστε να πάμε σπίτι μας να ξεκουραστούμε. Η εμπειρία ήταν μαγευτική, οι Τσέχοι πολύ φιλικοί και το hungover παρελθόν… Αυτό το ταξίδι τα είχε όλα!

Διάβασε επίσης!

Ψήφισε το καλύτερο άρθρο για το μήνα...